Í Doctor Sleep hittum við skyggna krúttið úr The Shining, Danny Torrance (Ewan McGregor), sem nú er vaxinn úr grasi. Líkt og svo margir sem hafa lent í stórum áföllum um ævina (að vera eltur af andsetnum föður sínum með öxi hlýtur að teljast teljast nokkuð stórt áfall) hefur Danny hallað sér að flöskunni og því sigið á ógæfuhliðina. Þegar hann þurrkar sig upp kemst hann í kynni við hina 13 ára Abra Stone (Kyliegh Curran), sem býr yfir sömu skyggnigáfu og hann. Í sameiningu þurfa þau að sigrast á hálfgerðu vampírugengi, sem nærist á orkunni sem skyggnigáfa þeirra getur leyst úr læðingi.
Ef ætlunin er að gera bærilegt en auðgleymt skemmtiefni innan hrollvekjugeirans er hann fullkominn valkostur. Leikstjóri The Shining var hinsvegar Stanley Kubrick, þungavigtarmaður sem gerði ekki bara hina stórkostlegu The Shining, heldur goðsagnakenndar kvikmyndir á borð við 2001: A Space Odyssey, A Clockwork Orange og Dr. Strangelove. Maður veltir því fyrir sér hvað búi að baki ákvörðun Warner Brothers að fá Flanagan í risavaxna skó Kubricks.
Flanagan á hins vegar í góðu sambandi við Stephen King eftir að hafa gert Gerald´s Game fyrir Netflix upp úr samnefndri skáldsögu hans. Með ráðningu Flanagans ætluðu Warnerbræður augljóslega að sneiða hjá allri úlfúð. Hér áttu öll dýrin í skóginum að vera vinir og stefnt á að gera snotra framhaldsmynd í mesta bróðerni. Andrúmsloftið er meira að segja orðið svo létt að King er farinn að mýkjast í afstöðu sinni til kvikmyndaútgáfu Kubricks.
Danny Torrence er of flöt og óáhugaverð aðalpersóna til að keyra áfram góða bíómynd. Leiðtogi gengisins ógurlega, Rose the Hat (Rebecca Ferguson), daðrar við og fer svo í sleik við tilgerðina. Það eina sem bjargar myndinni er Abra Stone, sem kemur með ferskleika og ákafa inn í sögu sem sárlega hefði þurft á meiru slíku að halda.
Doctor Sleep þurfti sárlega á leikstjóra og handrithöfundi að halda sem hafði betri tilfinningu fyrir því hvað gekk upp og hvað ekki í bók Kings. Kannski hafði Flanagan tilfinninguna fyrir því sem þurfti að gera en höfundurinn of valdamikill í þessu tilfelli. Mögulega vildi hann ekki rugga bátnum til að halda vini sínum King góðum. Líklega komumst við aldrei að því og verðum að láta okkur getgátur nægja.
Það sem hið hæga tempó hennar gerir, er að draga athygli að því hve ávöl og varfærin hún er. Það er púki í The Shining og hún er hættuleg. Það eitt að halda á VHS hlustrinu á myndbandaleigunni í gamla daga skóp ugg í brjósti mér. Myndin sjálf kom svo ímyndunaraflinu af stað og fékk mig til að trúa að það væri meira í þessum heimi en augað næmi, á meðan Doctor Sleep bara svæfir. Það er sorglegt að 39 árum síðar sé þetta allt og sumt sem áhorfendum er boðið upp á.
The Shining á skilið betra viðhengi en þessa vanilluframhaldsmynd sem verður líkt og frændi hennar vanillukók, gleymd og grafin áður en langt um líður.
