Þeir Guðlaugur Agnar Guðmundsson og Halldór Margeir Ólafsson óskuðu eftir áfrýjunarleyfi til Hæstaréttar í júlí síðastliðinn vegna niðurstöðu Landsréttar í máli þeirra. Guðlaugur Agnar hlaut átta ára fangelsisdóm og Halldór Margeir tíu ára. Landsréttur hafði mildað dóma þeirra beggja um tvö ár.
Þeir voru sakfelldir ásamt öðrum fyrir stórfellt fíkniefnalagabrot og skipulagða brotastarfsemi með því að hafa staðið saman að innflutningi á saltdreifara, sem í voru faldir 53 lítrar af amfetamínvökva, hingað til lands frá Hollandi í félagi við tvo óþekkta erlenda menn, móttekið tækið og fíkniefnin og haft í vörslum sínum á sveitabænum Hjallanesi við Hellu.
Þá var Halldór Margeir einnig sakfelldur fyrir umfangsmikla kannabisræktun á sama sveitabæ.
Gögnin frá Europol í góðu lagi
Þeir Guðlaugur Agnar og Halldór Margeir byggðu sýknukröfu sína í málinu meðal annars á því að að dómur Landsréttar hafi byggst á sönnunarmati sem standist ekki þær kröfur sem gera verði í sakamálum, meðal annars um milliliðalausa sönnunarfærslu fyrir dómi. Jafnframt þyrfti Hæstiréttur að taka afstöðu til þess hvort svokölluð EncroChat-gögn frá Europol yrðu lögð til grundvallar sakfellingu þeirra.
Í dómi Hæstaréttar segir að við úrlausn þess hvort heimilt hefði verið að leggja Encrochat-gögnin fram í málinu og líta til þeirra við sönnun vísaði dómurinn til þess að ekki réði úrslitum hvort öflun þeirra hefði verið heimiluð af dómstólum hér á landi.
Engu að síður þyrfti að taka til skoðunar hvort gagnanna hefði verið aflað með þeim hætti að þau teldust lögmæt sönnunargögn í sakamáli hér á landi. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að framlagning gagnanna yrði ekki talin fela í sér að brotið hefði verið gegn rétti Guðlaugs Agnars og Halldórs Margeirs til réttlátrar málsmeðferðar samkvæmt ákvæðum stjórnarskrárinnar og Mannréttindasáttmála Evrópu.
Varðandi áreiðanleika gagnanna vísaði Hæstiréttur til þess að enda þótt engin skrifleg fyrirmæli hefðu legið fyrir um hvernig gögnin yrðu rannsökuð og nýtt lægju fyrir upplýsingar um uppruna þeirra, tæknilegt eðli og greint frá mögulegum vafaatriðum. Þá hefðu engir annmarkar verið á aðferð við sönnunarmat í dómi Landsréttar hvað varðaði mat á áreiðanleika og nákvæmni þessara gagna og málsmeðferðin að þessu leyti verið réttlát.
Hæstiréttur féllst ekki á að sakfelling Guðlaugs Agnars og Halldórs Margeirs hefði eingöngu verið reist á Encrochat-gögnunum eða að þeim hefði verið gefið of mikið vægi við sönnunarmat. Komst Hæstiréttur því að þeirri niðurstöðu að framlagning gagnanna, notkun þeirra við mat á sönnun fyrir sekt mannanna, aðferð við mat á sönnunargildi þeirra og það vægi sem þeim var gefið við heildarmat á því hvort sök teldist sönnuð hefði ekki brotið í bága við rétt þeirra til réttlátrar málsmeðferðar fyrir dómi.
Sleppa ekki og þurfa að greiða milljónir í málskostnað
Hæstiréttur staðfesti sem áður segir dóm Landsréttar yfir þeim Guðlaugi Agnari og Halldóri Margeiri. Þó með þeirri breytingu að að gæsluvarðhald sem þeir hafa sætt milli uppkvaðningar dóms Landsréttar dregst frá fangelsisvist þeirra.
Þá var Guðlaugi Agnari gert að greiða málsvarnarlaun verjanda síns fyrir Hæstarétti upp á ríflega 3,5 milljónir króna. Halldóri Margeiri var gert að greiða málvarnarlaun upphafslegs verjanda síns fyrir Hæstarétti 322 þúsund krónur og þeim sem tók við af honum tæplega 4,2 milljónir króna.
Fréttin hefur verið uppfærð.
