Hvar stendur barnið mitt í námi? Helga Sigurrós Valgeirsdóttir skrifar 19. febrúar 2025 09:30 Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kópavogur Grunnskólar Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Sjá meira
Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun