Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar 2. júní 2025 18:01 er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Sjá meira
er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar