Fjórar vinsælar rangfærslur Ívar Halldórsson og Raphael Schutz skrifar 9. nóvember 2015 22:52 Að styðja umdeildar aðgerðir and-ísraelskra afla í nafni mannréttinda, eins og sumir gera, er þó ekki ávísun á að skauta fram hjá sannleika og gefur ekki heimild til að fara með ósannindi. Slík misnotkun á staðreyndum stuðlar ekki að málefnalegri umræðu né friði fyrir botni Miðjarðarhafs. Þvert á móti. Rangfærslur sem rata í opinbera miðla ber því hiklaust að leiðrétta.Þjóðarmorðsrangfærslan Sumir leitast við að skilgreina þjóðarmorð og nefna Gaza í því samhengi. Ísraelar gripu ekki til vopna fyrr en árás var gerð á þá. Samkvæmt alþjóðalögum er það réttmæt sjálfsvörn. Einföld greining á tölu fórnarlamba á Gaza og hlutfall milli vígamanna og venjulegra borgara þeirra á meðal, sett í samhengi við sambærilega greiningu á aðgerðum NATO eða USA, í Afganistan, Írak eða á Balkanskaganum leiðir í ljós að tala fórnarlamba var mun lægri og sömuleiðis prósentuhlutfall saklausra borgara sem létust í átökunum. Þetta lága hlutfall þrátt fyrir þá staðreynd að Hamas notaði saklausa borgara sína sem mannlega skildi - herbragð sem ekki þekkist í hinum stríðunum. Það er engin tilviljun að sérfræðingar í hernaðarmálum eins og General Martin Dempsey, fyrrverandi yfirmaður í bandaríska hernum, sagði að ísraelski herinn (IDF) lögðu sig meira fram en þekkst hefur í átökum fyrr og síðar við að reyna að lágmarka fall saklausra borgara. Hann sagði að aðrir herir gætu lært af og tekið sér mannúðaraðgerðir IDF til fyrirmyndar.Aðskilnaðarstefnurangfærslan Gyðingar eru ekki kynþáttur, eins og sumir halda frammi, heldur þjóð. Réttindi þeirra til að stofna eigið ríki var samþykkt af League of Nations árið 1922 og af Sameinuðu þjóðunum árið 1947. Ísrael er eina þjóð veraldar þar sem Gyðingar eru í meirihluta, en sjötíu og sjö prósent íbúa eru Gyðingar. Hin tuttugu og þrjú prósentin eru að mestu múslimar og kristnir af palestínskum uppruna (þar þekktir sem ísraelskir Arabar) sem njóta jafnra borgaralegra réttinda. Þeir eru samofnir þjóðfélaginu á fjölbreyttan hátt; í Knesset (ísraelska þinginu) mynda þeir þriðja stærsta stjórnmálaflokkinn. Þeir eiga fulltrúa í hæstarétti, sigra í raunveruleikaþáttum í sjónvarpi og fegurðarsamkeppnir. Walid Badir, þjálfari Hapoel Tel-Aviv, sem er t.a.m. uppáhalds fótboltafélag ísraelska sendiherrans og fyrrum fyrirliði ísraelska landsliðsins er ísraelskur múslimi. Hægt væri að rekja óteljandi dæmi í sama dúr. Það er því auðvelt að sjá að í Ísrael ríkir ekki aðskilnaðarstefna af neinu tagi. Arabískir borgarar í Ísrael njóta mun meiri réttinda, frelsis og öryggis en aðrir hópar Araba í Mið-Austurlöndum. Palestínumenn á Vesturbakkanum eru ekki ísraelskir ríkisborgar og eiga því ekki hlut í máli, en fyrst sumir nefna aðskilda vegi á Vesturbakkanum, þá er vert að nefna að þessir þeir voru gerðir eftir að palestínskir hryðjuverkamenn réðust á Gyðinga á vegunum. Þetta hafði ekkert að gera með kynþáttafordóma eða aðskilnaðarstefnu.Þjóðernishreinsunarrangfærslan Árið 1947, eftir að SÞ samþykktu bæði Gyðingaríki og Arabaríki, féllust Gyðingar á þessa tveggja ríkja lausn en Palestínumenn höfnuðu henni og með hjálp arabískra nágrannaríkja lýstu þeir yfir stríði með þeim yfirlýsta ásetningi að hreinsa svæðið af Gyðingum. Ef ráðagerð þeirra hefði tekist hefði svo sannarlega verið um þjóðernishreinsun að ræða, ef við virðum að vettugi söguskekkju sumra er þeir nota hugtak sem skilgreint var árið 1993 yfir atburði sem áttu sér stað fjörutíu og fimm árum áður. Til allrar hamingju mistókst arabískum uppreisnarmönnum ætlun sín og Gyðingar héldu velli. Í kjölfar þessa gerðust 700.000 - 750.000 Palestínumenn flóttamenn. Margir flúðu heimili sín að áeggjan stjórnar þeirra og voru hvattir til að snúa aftur þegar búið væri að útrýma Gyðingum. Sumum var vísað brott af hersveitum Gyðinga, þá sér í lagi þar sem harðar baráttur voru háðar. Aldrei var einhver „aðal-áætlun“ til staðar um að vísa með skipulögðum hætti öllum Aröbum brott. Í fjölda tilvika bauð stjórn Gyðinga Arabana um að búa friðsamlegir meðal þeirra og í mörgum þessara tilvika brugðust Arabar vel við og gerðust þeir einmitt þessir ísraelsku borgarar sem ég minntist á fyrr í þessari grein. Að nota hugtakið þjóðernishreinsun í þessu samhengi er bæði söguskekkja og rangfærsla.Nýlendurangfærslan Þessi lygi er oftast notuð til að lýsa Ísrael innan 1967 landamæranna, neita Gyðingum um sjálfræði og hundsa djúp tengsl þeirra við landið. Sumir ganga ekki alveg svo langt heldur takmarka sig við að kalla "aðeins" landtökusvæðin nýlendur. Enn og aftur hafa þessir aðilar rangt fyrir sér - Vesturbakkinn og Gaza-svæðið (þar sem að í dag eru engin landtökusvæði) voru aldrei hluti annars lands eða landa, þar sem sjálfstætt ríki Palestínu hefur aldrei verið til. Sakhæfingar um vatnastuld halda heldur engu vatni því að Palestínumenn fá mun meira magn af vatni en samþykkt var í Oslóar-samkomulaginu. Í þessum sama sáttmála samþykktu Ísraelsmenn og Palestínumenn einnig að finna út úr stöðu þessara svæða sín á milli með beinum viðræðum, sem Palestínumenn hafa þó forðast eins og heitan eldinn undanfarin ár.Iðnaður lyganna Nú nýlega heimsótti ísraelski rannsóknarblaðamaðurinn Ben-Dror Yemini Ísland. Hann gaf fyrir stuttu út bókina "The Industry of Lies" (Iðnaður lyganna) þar sem hann opinberar á greinargóðan hátt og með gildum rökum þá markvissu herferð gegn Gyðingum og rétti þeirra til eigins ríkis. (Fyrirlestur hans á Grand hótel má finna á youtube). Það er búið að þýða bókina yfir á norsku og verður hún brátt gefin út á ensku. Bókin er tilvalin fyrir þá sem vilja sjá rannsaka málin frá hlutlausu sjónarhorni. Rangfærslur og götótt gagnrýni eins og t.d. sú sem birtist nýlega á netheimum í kjölfar skrifa ísraelska sendiherrans Raphael Schutz á dögunum, er þó aðeins lítið tannhjól í þessum iðnaði. Ívar Halldórsson og Raphael Schutz, sendiherra Ísraels í Noregi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Skoðun Mest lesið Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson Skoðun Skoðun Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Sjá meira
Að styðja umdeildar aðgerðir and-ísraelskra afla í nafni mannréttinda, eins og sumir gera, er þó ekki ávísun á að skauta fram hjá sannleika og gefur ekki heimild til að fara með ósannindi. Slík misnotkun á staðreyndum stuðlar ekki að málefnalegri umræðu né friði fyrir botni Miðjarðarhafs. Þvert á móti. Rangfærslur sem rata í opinbera miðla ber því hiklaust að leiðrétta.Þjóðarmorðsrangfærslan Sumir leitast við að skilgreina þjóðarmorð og nefna Gaza í því samhengi. Ísraelar gripu ekki til vopna fyrr en árás var gerð á þá. Samkvæmt alþjóðalögum er það réttmæt sjálfsvörn. Einföld greining á tölu fórnarlamba á Gaza og hlutfall milli vígamanna og venjulegra borgara þeirra á meðal, sett í samhengi við sambærilega greiningu á aðgerðum NATO eða USA, í Afganistan, Írak eða á Balkanskaganum leiðir í ljós að tala fórnarlamba var mun lægri og sömuleiðis prósentuhlutfall saklausra borgara sem létust í átökunum. Þetta lága hlutfall þrátt fyrir þá staðreynd að Hamas notaði saklausa borgara sína sem mannlega skildi - herbragð sem ekki þekkist í hinum stríðunum. Það er engin tilviljun að sérfræðingar í hernaðarmálum eins og General Martin Dempsey, fyrrverandi yfirmaður í bandaríska hernum, sagði að ísraelski herinn (IDF) lögðu sig meira fram en þekkst hefur í átökum fyrr og síðar við að reyna að lágmarka fall saklausra borgara. Hann sagði að aðrir herir gætu lært af og tekið sér mannúðaraðgerðir IDF til fyrirmyndar.Aðskilnaðarstefnurangfærslan Gyðingar eru ekki kynþáttur, eins og sumir halda frammi, heldur þjóð. Réttindi þeirra til að stofna eigið ríki var samþykkt af League of Nations árið 1922 og af Sameinuðu þjóðunum árið 1947. Ísrael er eina þjóð veraldar þar sem Gyðingar eru í meirihluta, en sjötíu og sjö prósent íbúa eru Gyðingar. Hin tuttugu og þrjú prósentin eru að mestu múslimar og kristnir af palestínskum uppruna (þar þekktir sem ísraelskir Arabar) sem njóta jafnra borgaralegra réttinda. Þeir eru samofnir þjóðfélaginu á fjölbreyttan hátt; í Knesset (ísraelska þinginu) mynda þeir þriðja stærsta stjórnmálaflokkinn. Þeir eiga fulltrúa í hæstarétti, sigra í raunveruleikaþáttum í sjónvarpi og fegurðarsamkeppnir. Walid Badir, þjálfari Hapoel Tel-Aviv, sem er t.a.m. uppáhalds fótboltafélag ísraelska sendiherrans og fyrrum fyrirliði ísraelska landsliðsins er ísraelskur múslimi. Hægt væri að rekja óteljandi dæmi í sama dúr. Það er því auðvelt að sjá að í Ísrael ríkir ekki aðskilnaðarstefna af neinu tagi. Arabískir borgarar í Ísrael njóta mun meiri réttinda, frelsis og öryggis en aðrir hópar Araba í Mið-Austurlöndum. Palestínumenn á Vesturbakkanum eru ekki ísraelskir ríkisborgar og eiga því ekki hlut í máli, en fyrst sumir nefna aðskilda vegi á Vesturbakkanum, þá er vert að nefna að þessir þeir voru gerðir eftir að palestínskir hryðjuverkamenn réðust á Gyðinga á vegunum. Þetta hafði ekkert að gera með kynþáttafordóma eða aðskilnaðarstefnu.Þjóðernishreinsunarrangfærslan Árið 1947, eftir að SÞ samþykktu bæði Gyðingaríki og Arabaríki, féllust Gyðingar á þessa tveggja ríkja lausn en Palestínumenn höfnuðu henni og með hjálp arabískra nágrannaríkja lýstu þeir yfir stríði með þeim yfirlýsta ásetningi að hreinsa svæðið af Gyðingum. Ef ráðagerð þeirra hefði tekist hefði svo sannarlega verið um þjóðernishreinsun að ræða, ef við virðum að vettugi söguskekkju sumra er þeir nota hugtak sem skilgreint var árið 1993 yfir atburði sem áttu sér stað fjörutíu og fimm árum áður. Til allrar hamingju mistókst arabískum uppreisnarmönnum ætlun sín og Gyðingar héldu velli. Í kjölfar þessa gerðust 700.000 - 750.000 Palestínumenn flóttamenn. Margir flúðu heimili sín að áeggjan stjórnar þeirra og voru hvattir til að snúa aftur þegar búið væri að útrýma Gyðingum. Sumum var vísað brott af hersveitum Gyðinga, þá sér í lagi þar sem harðar baráttur voru háðar. Aldrei var einhver „aðal-áætlun“ til staðar um að vísa með skipulögðum hætti öllum Aröbum brott. Í fjölda tilvika bauð stjórn Gyðinga Arabana um að búa friðsamlegir meðal þeirra og í mörgum þessara tilvika brugðust Arabar vel við og gerðust þeir einmitt þessir ísraelsku borgarar sem ég minntist á fyrr í þessari grein. Að nota hugtakið þjóðernishreinsun í þessu samhengi er bæði söguskekkja og rangfærsla.Nýlendurangfærslan Þessi lygi er oftast notuð til að lýsa Ísrael innan 1967 landamæranna, neita Gyðingum um sjálfræði og hundsa djúp tengsl þeirra við landið. Sumir ganga ekki alveg svo langt heldur takmarka sig við að kalla "aðeins" landtökusvæðin nýlendur. Enn og aftur hafa þessir aðilar rangt fyrir sér - Vesturbakkinn og Gaza-svæðið (þar sem að í dag eru engin landtökusvæði) voru aldrei hluti annars lands eða landa, þar sem sjálfstætt ríki Palestínu hefur aldrei verið til. Sakhæfingar um vatnastuld halda heldur engu vatni því að Palestínumenn fá mun meira magn af vatni en samþykkt var í Oslóar-samkomulaginu. Í þessum sama sáttmála samþykktu Ísraelsmenn og Palestínumenn einnig að finna út úr stöðu þessara svæða sín á milli með beinum viðræðum, sem Palestínumenn hafa þó forðast eins og heitan eldinn undanfarin ár.Iðnaður lyganna Nú nýlega heimsótti ísraelski rannsóknarblaðamaðurinn Ben-Dror Yemini Ísland. Hann gaf fyrir stuttu út bókina "The Industry of Lies" (Iðnaður lyganna) þar sem hann opinberar á greinargóðan hátt og með gildum rökum þá markvissu herferð gegn Gyðingum og rétti þeirra til eigins ríkis. (Fyrirlestur hans á Grand hótel má finna á youtube). Það er búið að þýða bókina yfir á norsku og verður hún brátt gefin út á ensku. Bókin er tilvalin fyrir þá sem vilja sjá rannsaka málin frá hlutlausu sjónarhorni. Rangfærslur og götótt gagnrýni eins og t.d. sú sem birtist nýlega á netheimum í kjölfar skrifa ísraelska sendiherrans Raphael Schutz á dögunum, er þó aðeins lítið tannhjól í þessum iðnaði. Ívar Halldórsson og Raphael Schutz, sendiherra Ísraels í Noregi.
Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar