Um spænska togara og hræðsluáróður II Ingvar Þóroddsson skrifar 23. ágúst 2021 07:01 Þann 11. ágúst birti ég á Vísi greinina „Um spænska togara og hræðsluáróður“ en markmiðið með þeim skrifum var fyrst og fremst að svara þeim ógnarrökum sem iðulega heyrast frá andstæðingum Evrópusambandsaðildar sem vilja meina að framtíð íslensks sjávarútvegs væri það svört innan sambandsins að það er ekki einu sinni þess virði að halda áfram aðildarviðræðum. Ég var fullmeðvitaður um það að með skrifum mínum væri að stíga inn á ákveðið jarðsprengjusvæði og þess vegna kom mér það nokkuð á óvart þegar viðbrögð við greininni frá ESB-andstæðingum voru lítil sem engin. Þangað til um helgina þegar Diljá Mist Einarsdóttir, aðstoðarmaður utanríkisráðherra og frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins, rauf loksins þögnina. En ég verð að viðurkenna að ég varð fyrir vonbrigðum. Ótengdum málum skeytt saman Strax í útdrætti greinarinnar blandar Diljá saman alveg ótengdum málum og fullyrðir eftirfarandi: „Andstaða Viðreisnar við kvótakerfið stafar af því að fáeinir flokksmanna vita að það verður að afnema íslensku fiskveiðilöggjöfina til að greiða leiðina fyrir yfirráðum ESB yfir fiskimiðunum.“ Með andstöðu Viðreisnar við kvótakerfið á aðstoðarmaðurinn væntanlega við þá stefnu flokksins að afnema veiðigjaldið og innleiða í staðinn tímabundna samninga þar sem hluti aflaheimilda er seldur á markaði á ári hverju (um rökin fyrir því má lesa t.d. hér). Í raun er fáránlegt að tala um andstöðu við kvótakerfið enda hefur forsvarsfólk Viðreisnar ítrekað undirstrikað að kvótakerfið er forsenda þess að íslenskur sjávarútvegur er jafn sterkur og hann er. Spurningin snýst um með hvaða hætti best er að verðleggja nýtingarréttinn og taka sanngjarnt gjald fyrir. Diljá gefur í skyn að raunverulega ástæðan fyrir þessari stefnu Viðreisnar sé að greiða leiðina fyrir inngöngu í ESB. Eins og ég nefndi í seinustu skrifum, og aðstoðarmaður utanríkisráðherra ætti vel að vita, þá segir sameiginlega sjávarútvegsstefna ESB ekkert um það hvernig aðildarríki skulu úthluta aflaheimildum til sjávarútvegsfyrirtækja og taka gjald fyrir. Við getum því haldið í núverandi fyrirkomulag með veiðigjald og gengið í ESB og við getum skipt yfir í samningaleið og gengið í ESB. Það virðist sem aðstoðarmaðurinn hafi ætlað að einfalda sér lífið og slá tvær flugur í einu höggi með að blanda þessum tveim stefnumálum Viðreisnar saman, en mistekist svona harkalega. Rangfærslur á rangfærslur ofan Aðstoðarmaðurinn fullyrðir svo að greinin sem ég birti hafi verið „lofgerð“ um sjávarútvegsstefnu ESB, sem er þvæla. Markmiðið með skrifunum var einfaldlega að brjóta á bak aftur þá rökleysu að með inngöngu í ESB myndum við missa yfirráðin yfir íslenskum sjávarútvegi og miðin hér fyllast af evrópskum skipum. Diljá viðurkennir meira að segja að Íslendingar verði áfram með full yfirráð yfir veiðum á íslenskum miðum allavega „meðan regla um svokallaðan hlutfallslegan stöðugleika er í gildi“. Hún heldur þó í hræðsluáróðurinn með orðunum: „Þeirri reglu má einfaldlega breyta hvenær sem er.“ Sem er bara alveg einstaklega rangt enda um grundvallarreglu í kerfinu að ræða en ekki eitthvað stundargaman. Það væri óþarfa tvíverknaður af minni hálfu að svara hverjum og einum af þeim glórulausu rökum sem koma fram í grein aðstoðarmannsins og bendi ég lesendum í staðinn á góða og ítarlega yfirferð sem lesa má hér. Hið fyrirsjáanlega útspil um Brexit á til að mynda við engin rök að styðjast og sömuleiðis er þeirri hálfkómísku staðhæfingu að veiðisögu Evrópuþjóða á Íslandsmiðum á seinustu öldum verði haldið til haga svarað með skýrum hætti. Sá franski sjómaður sem eftir inngöngu Íslands í ESB myndi reyna að fá úthlutað veiðiheimildum við Íslandsstrendur á þeim forsendum að langalangafi hans hafi fyrir 100 árum gert út frá Fáskrúðsfirði mun í mesta lagi takast að gera sig að atlægi. Ég velti því fyrir mér og veit raunverulega ekki hvort aðstoðarmaður utanríkisráðherra viti hreinlega ekki betur þegar hún fer með rangfærslur af þessu tagi eða sé viljandi að fara með rangt mál, en hvort tveggja veldur áhyggjum. Gamaldags hræðsluáróður Ég vil svo hvetja lesendur til að lesa aftur útdráttinn vel sem ég vitnaði í hér í upphafi og velta fyrir sér þeim skilaboðum sem verið er að reyna að senda, sérstaklega með orðunum: „fáeinir flokksmanna [Viðreisnar] vita að það verður að afnema íslensku fiskveiðilöggjöfina til að greiða leiðina fyrir yfirráðum ESB yfir fiskimiðunum.“ Það er ástæða fyrir því að orðið hræðsluáróður kemur fyrir í fyrirsögn þessarar greinar, og hér á það vel við. Að halda því fram að pólitískir andstæðingar með ásettu ráði ætli sér að færa yfirráð yfir einni verðmætustu náttúruauðlind Íslendinga til erlendra aðila er óheiðarlegt, ósmekklegt og hvorki þingframbjóðenda sæmandi né til þess gert að færa umræðuna úr pólitískum skotgröfum upp á málefnalegra plan. Málflutningurinn minnir óþægilega á það landráðaþvaður sem dundi yfir samflokksmenn Diljár, og þá sérstaklega ráðherrann sem hún sjálf starfar fyrir, þegar orkupakkinn þriðji var innleiddur á kjörtímabilinu. Klárum aðildarviðræðurnar Listinn af ástæðum fyrir því að við ættum að halda áfram aðildarviðræðum er langur. Þar ber helst að nefna að með aðild að Evrópusambandinu myndu Íslendingar fá sæti við borðið þar sem stórar ákvarðanir sem okkur snertir eru teknar, Ísland yrði hluti af einu stærsta fríverslunarbandalagi heims með öllum þeim kostum sem því fylgir og þjóðin fengi tækifæri til að taka upp stöðugan gjaldmiðil sem gjörbyltir lánakjörum heimilanna, rekstrarumhverfi fyrirtækja og brýtur upp það fákeppnisumhverfi á fjármálamarkaði sem við búum við í dag. Fyrst þegar við höfum klárað að semja um aðildina munum við hafa endanleg svör við því hver framtíð íslensks sjávarútvegs yrði innan sambandsins líkt og áður hefur verið bent á. Eitt er víst og það er að svartsýnisspár þeirra þingmanna og frambjóðenda Sjálfstæðisflokksins sem hafa hingað til tjáð sig um málið eiga við engin rök að styðjast. Á endanum yrði það undir Íslendingum komið að samþykkja eða hafna aðildarsamningi í þjóðaratkvæðagreiðslu og ég lofaði þeim Guðlaugi Þór Þórðarsyni og Birgi Þórarinssyni í seinustu greinarskrifum að ég yrði fyrstur á kjörstað til að kjósa nei ef viðræðurnar myndu leiða það í ljós að ég hafi haft algjörlega rangt fyrir mér. Ég ítreka það loforð við Diljá. Höfundur er háskólanemi og skipar 3. sæti á lista Viðreisnar í Norðausturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingiskosningar 2021 Viðreisn Norðausturkjördæmi Evrópusambandið Utanríkismál Skoðun: Kosningar 2021 Ingvar Þóroddsson Mest lesið Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen Skoðun Halldór 27.03.2024 Halldór Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Skoðun Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Sjá meira
Þann 11. ágúst birti ég á Vísi greinina „Um spænska togara og hræðsluáróður“ en markmiðið með þeim skrifum var fyrst og fremst að svara þeim ógnarrökum sem iðulega heyrast frá andstæðingum Evrópusambandsaðildar sem vilja meina að framtíð íslensks sjávarútvegs væri það svört innan sambandsins að það er ekki einu sinni þess virði að halda áfram aðildarviðræðum. Ég var fullmeðvitaður um það að með skrifum mínum væri að stíga inn á ákveðið jarðsprengjusvæði og þess vegna kom mér það nokkuð á óvart þegar viðbrögð við greininni frá ESB-andstæðingum voru lítil sem engin. Þangað til um helgina þegar Diljá Mist Einarsdóttir, aðstoðarmaður utanríkisráðherra og frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins, rauf loksins þögnina. En ég verð að viðurkenna að ég varð fyrir vonbrigðum. Ótengdum málum skeytt saman Strax í útdrætti greinarinnar blandar Diljá saman alveg ótengdum málum og fullyrðir eftirfarandi: „Andstaða Viðreisnar við kvótakerfið stafar af því að fáeinir flokksmanna vita að það verður að afnema íslensku fiskveiðilöggjöfina til að greiða leiðina fyrir yfirráðum ESB yfir fiskimiðunum.“ Með andstöðu Viðreisnar við kvótakerfið á aðstoðarmaðurinn væntanlega við þá stefnu flokksins að afnema veiðigjaldið og innleiða í staðinn tímabundna samninga þar sem hluti aflaheimilda er seldur á markaði á ári hverju (um rökin fyrir því má lesa t.d. hér). Í raun er fáránlegt að tala um andstöðu við kvótakerfið enda hefur forsvarsfólk Viðreisnar ítrekað undirstrikað að kvótakerfið er forsenda þess að íslenskur sjávarútvegur er jafn sterkur og hann er. Spurningin snýst um með hvaða hætti best er að verðleggja nýtingarréttinn og taka sanngjarnt gjald fyrir. Diljá gefur í skyn að raunverulega ástæðan fyrir þessari stefnu Viðreisnar sé að greiða leiðina fyrir inngöngu í ESB. Eins og ég nefndi í seinustu skrifum, og aðstoðarmaður utanríkisráðherra ætti vel að vita, þá segir sameiginlega sjávarútvegsstefna ESB ekkert um það hvernig aðildarríki skulu úthluta aflaheimildum til sjávarútvegsfyrirtækja og taka gjald fyrir. Við getum því haldið í núverandi fyrirkomulag með veiðigjald og gengið í ESB og við getum skipt yfir í samningaleið og gengið í ESB. Það virðist sem aðstoðarmaðurinn hafi ætlað að einfalda sér lífið og slá tvær flugur í einu höggi með að blanda þessum tveim stefnumálum Viðreisnar saman, en mistekist svona harkalega. Rangfærslur á rangfærslur ofan Aðstoðarmaðurinn fullyrðir svo að greinin sem ég birti hafi verið „lofgerð“ um sjávarútvegsstefnu ESB, sem er þvæla. Markmiðið með skrifunum var einfaldlega að brjóta á bak aftur þá rökleysu að með inngöngu í ESB myndum við missa yfirráðin yfir íslenskum sjávarútvegi og miðin hér fyllast af evrópskum skipum. Diljá viðurkennir meira að segja að Íslendingar verði áfram með full yfirráð yfir veiðum á íslenskum miðum allavega „meðan regla um svokallaðan hlutfallslegan stöðugleika er í gildi“. Hún heldur þó í hræðsluáróðurinn með orðunum: „Þeirri reglu má einfaldlega breyta hvenær sem er.“ Sem er bara alveg einstaklega rangt enda um grundvallarreglu í kerfinu að ræða en ekki eitthvað stundargaman. Það væri óþarfa tvíverknaður af minni hálfu að svara hverjum og einum af þeim glórulausu rökum sem koma fram í grein aðstoðarmannsins og bendi ég lesendum í staðinn á góða og ítarlega yfirferð sem lesa má hér. Hið fyrirsjáanlega útspil um Brexit á til að mynda við engin rök að styðjast og sömuleiðis er þeirri hálfkómísku staðhæfingu að veiðisögu Evrópuþjóða á Íslandsmiðum á seinustu öldum verði haldið til haga svarað með skýrum hætti. Sá franski sjómaður sem eftir inngöngu Íslands í ESB myndi reyna að fá úthlutað veiðiheimildum við Íslandsstrendur á þeim forsendum að langalangafi hans hafi fyrir 100 árum gert út frá Fáskrúðsfirði mun í mesta lagi takast að gera sig að atlægi. Ég velti því fyrir mér og veit raunverulega ekki hvort aðstoðarmaður utanríkisráðherra viti hreinlega ekki betur þegar hún fer með rangfærslur af þessu tagi eða sé viljandi að fara með rangt mál, en hvort tveggja veldur áhyggjum. Gamaldags hræðsluáróður Ég vil svo hvetja lesendur til að lesa aftur útdráttinn vel sem ég vitnaði í hér í upphafi og velta fyrir sér þeim skilaboðum sem verið er að reyna að senda, sérstaklega með orðunum: „fáeinir flokksmanna [Viðreisnar] vita að það verður að afnema íslensku fiskveiðilöggjöfina til að greiða leiðina fyrir yfirráðum ESB yfir fiskimiðunum.“ Það er ástæða fyrir því að orðið hræðsluáróður kemur fyrir í fyrirsögn þessarar greinar, og hér á það vel við. Að halda því fram að pólitískir andstæðingar með ásettu ráði ætli sér að færa yfirráð yfir einni verðmætustu náttúruauðlind Íslendinga til erlendra aðila er óheiðarlegt, ósmekklegt og hvorki þingframbjóðenda sæmandi né til þess gert að færa umræðuna úr pólitískum skotgröfum upp á málefnalegra plan. Málflutningurinn minnir óþægilega á það landráðaþvaður sem dundi yfir samflokksmenn Diljár, og þá sérstaklega ráðherrann sem hún sjálf starfar fyrir, þegar orkupakkinn þriðji var innleiddur á kjörtímabilinu. Klárum aðildarviðræðurnar Listinn af ástæðum fyrir því að við ættum að halda áfram aðildarviðræðum er langur. Þar ber helst að nefna að með aðild að Evrópusambandinu myndu Íslendingar fá sæti við borðið þar sem stórar ákvarðanir sem okkur snertir eru teknar, Ísland yrði hluti af einu stærsta fríverslunarbandalagi heims með öllum þeim kostum sem því fylgir og þjóðin fengi tækifæri til að taka upp stöðugan gjaldmiðil sem gjörbyltir lánakjörum heimilanna, rekstrarumhverfi fyrirtækja og brýtur upp það fákeppnisumhverfi á fjármálamarkaði sem við búum við í dag. Fyrst þegar við höfum klárað að semja um aðildina munum við hafa endanleg svör við því hver framtíð íslensks sjávarútvegs yrði innan sambandsins líkt og áður hefur verið bent á. Eitt er víst og það er að svartsýnisspár þeirra þingmanna og frambjóðenda Sjálfstæðisflokksins sem hafa hingað til tjáð sig um málið eiga við engin rök að styðjast. Á endanum yrði það undir Íslendingum komið að samþykkja eða hafna aðildarsamningi í þjóðaratkvæðagreiðslu og ég lofaði þeim Guðlaugi Þór Þórðarsyni og Birgi Þórarinssyni í seinustu greinarskrifum að ég yrði fyrstur á kjörstað til að kjósa nei ef viðræðurnar myndu leiða það í ljós að ég hafi haft algjörlega rangt fyrir mér. Ég ítreka það loforð við Diljá. Höfundur er háskólanemi og skipar 3. sæti á lista Viðreisnar í Norðausturkjördæmi.
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun