Hrói höttur ríka fólksins Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar 15. maí 2023 11:32 „Gæti sparað 150 milljarða“ sagði í fyrirsögn Moggans í fyrstu frétt af hugmyndum fjármálaráðherra um aðgerðir vegna erfiðrar stöðu gamla Íbúðalánasjóðsins. Ég játa að forvitni mín kviknaði enda hefur Viðreisn kallað eftir að fjármálaráðherra sýni aðhald í fjármálum ríkisins en jafnan án árangurs. Ríkisstjórnin rak ríkissjóð með halla fyrir heimsfaraldur og stefnir að því að halda þeim hallarekstri áfram út árið 2027. En fréttin fjallaði svo reyndar ekki um sparnað heldur um gjaldþrot ÍL-sjóðsins eftir einhver 12 ár. Og ég klóraði mér í hausnum; hvernig gat gjaldþrot skilað sparnaði upp á 150 milljarða? Stutta svarið er að auðvitað er enginn sparnaður í kortunum. Hugmynd fjármálaráðherra var sú að standa ekki við skuldbindingar sínar heldur láta lífeyrissjóði og lífeyrisþega taka á sig fjártjónið af stöðu ÍL-sjóðs. Fjármálaráðherra boðaði samkomulag við sjóðina um þetta en fylgdi þeim orðum eftir með hótun um að náist ekki samkomulag eins og fjármálaráðherra vill verði sjóðnum slitið með lögum. Valið stóð á milli þess um að semja um að taka á sig tjón eða að fá á sig tjón með lögum. Síðan þá hafa viðsemjendur fjármálaráðherra, lífeyrissjóðir fólksins í landinu, komist að þeirri niðurstöðu að þeim sé ekki heimilt að rýra eignir almennings með því að losa ríkið undan skuldbindingum sínum um líftíma skuldabréfanna. Og þá er lagasetning boðuð til að knýja fram vilja ráðherrans. En hver verða áhrifin á lífeyrisþega landsins og á framtíðarkynslóðir þegar íslenska ríkið hefur sýnt í verki að það virði ekki eignarréttinn? Vinir ríkissjóðs Ég óskaði eftir umræðu á Alþingi um boðað frumvarp fjármálaráðherra, sem fulltrúar lífeyrissjóðanna segja að feli í sér að lífeyrisþegar landsins fái ekki efndir í samræmi við gerða samninga. Fjármálaráðherra talaði þar með nokkrum þjósti þegar rætt var um hagsmuni fólksins í landinu af því að ríkið standi við skuldbindingar sínar. Hann kallaði lífeyrisþega landsins kröfuhafa og svaraði gagnrýni með spurningunni: „Eruð þið ekki vinir ríkissjóðs?“ Ég vil hins vegar trúa því að ríkissjóður eigi ekki að standa í stríði við almenning í landinu. Og ég vil sömuleiðis vinna eftir þeirri hugmyndafræði að hagsmunir ríkissjóðs og almennings fari saman. Ég sé almenning ekki sem andstæðing ríkissjóðs. Sömuleiðis er ég á því að ráðherra sem skilar ríkissjóði í halla algjörlega óháð árferði sé ekki í sérstakri stöðu til að kalla sig vin ríkissjóðs. Ráðherra sem lætur sér fátt um finnast þegar barnafjölskyldur og þau sem minnst hafa séu látin bera þyngstu byrðarnar af verðbólgu en viðheldur á sama tíma kerfi þar sem hin sem mest hafa finna ekki fyrir áhrifum verðbólgu er ekki vinur ríkissjóðs. Hann er í reynd eins og Hrói höttur ríka fólksins. Og nú boðar hann að farið verði í veski lífeyrisþega landsins vegna þess að ríkissjóður lekur. Þegar talað er um að tjónið eigi heima hjá kröfuhöfunum einum má fara ofan í kjölinn á því hverjir þessir kröfuhafar eru, fyrir utan lífeyrissjóði landsmanna. Einn þeirra er t.d. Styrktarsjóður hjartveikra barna. Sjóður sem valdi að fjárfesta með öruggum hætti og ríkisábyrgð til þess að geta greitt út styrki til barna með alvarlega hjartagalla. Meðferðin hættulegri en sjúkdómurinn Vandinn er sannarlega óumdeildur og hann er afleiðing alvarlegra pólitískra mistaka. Vandinn mun því miður alltaf leiða til kostnaðar fyrir almenning. Spurningin lýtur að því hvernig er sanngjarnt að takast á við þetta tjón. Árið 2004 voru gerðar breytingar á fyrirkomulagi fjármögnunar Íbúðalánasjóðs sem fólu í sér að sjóðurinn var fjármagnaður með óuppgreiðanlegum skuldabréfum, verðtryggðum á föstum vöxtum. Áhætta ríkisins var glannaleg því lánþegar höfðu svo heimild til að greiða upp lán sín hvenær sem er. Ríkið var fast en lánþeginn ekki. Þannig eru skilmálarnir sem ríkið samdi sjálft. Nú stendur til að breyta skuldabréfunum með lögum – en vandinn er sá að þar er ráðherra að líkindum ekki aðeins brotlegur við lög heldur líka við eignarréttarákvæði stjórnarskrár. Alþingi þarf sannarlega að ræða vandlega hvernig eigi að leysa stöðu ÍL-sjóðs. Viðreisn mun ekki veigra sér við slíkri umræðu og þess vegna óskaði ég eftir umræðunni. Lausnirnar þurfa hins vegar að byggja á skynsemi, sanngirni og þær þurfa að lágmarki að vera löglegar. Það er ekki hægt að tækla pólitísk mistök með því að gera önnur stærri. Meðferðin má ekki vera hættulegri en sjálfur sjúkdómurinn. Stjórnvöld eiga að setjast við samningaborðið og reyna að ná fram skynsamlegri og löglegri lendingu og án hótana. Eignarréttinum fórnað á vakt Sjálfstæðisflokksins Fyrir liggja tvö vel rökstudd lögfræðiálit um að í boðaðri lagasetningu fjármálaráðherra felist brot á eignarréttarákvæði stjórnarskrár sem muni framkalla bótaskyldu ríkissjóðs. Hvers vegna hefur formaður Sjálfstæðisflokksins engar áhyggjur af því að tillögur hans séu taldar aðför að eignarréttinum sjálfum? Pólitískt marka þessar tillögur fjármálaráðherra tímamót, að formaður Sjálfstæðisflokksins ætli að virða eignarréttinn að vettugi. Lífeyrissjóðirnir – fulltrúar lífeyrisþega landsins – hafa sagt að hinar boðuðu aðgerðir muni leiða til dómsmála. Dómsmál um stöðu eignarréttarins á Íslandi munu setja viðskiptalífið í uppnám og hafa áhrif á trúverðugleika ríkissjóðs. Ráðherra þarf að svara því hverjar afleiðingarnar verði fyrir lífeyrisþega landsins en ekki síður hverjar þær verði fyrir viðskiptalíf á landinu í heild. Hættuleg leið fyrir ríkissjóð Fjármálaráðherra hefur talað eins og að hann sé með þessum aðgerðum að sýna ábyrgð. Hann sé að gæta hagsmuna ríkissjóðs og framtíðarkynslóða. En þar þarf að spyrja hvaða framtíðarmynd fjármálaráðherra boðar þegar ríkið hefur með lagasetningu afnumið eignarrétt? Hvaða framtíðarmynd teiknast upp þegar Sjálfstæðisflokkurinn fer í sparnað fólks í stríði sínu við lífeyrisþega? Hvaða afleiðingar það hefur fyrir hagsmuni ríkissjóðs að skaða eðlilegt traust um að gerðir samningar við ríkið standi? Þjónar það hagsmunum framtíðarkynslóða? Auðvitað ekki og það þjónar ekki heldur hagsmunum ríkissjóðs til lengri tíma. Því hver verður staða ríkissjóðs t.d. í samningum um innviðafjárfestingar þegar þetta verður orðsporið? Hvaða lánskjör bjóðast stjórnvöldum sem ganga svona fram? Þessum spurningum þarf fjármálaráðherra að svara áður en hann leggur formlega fram tillögur sem bæði fela í sér stríð við hagsmuni lífeyrissjóða landsins og ógn við hagsmuni ríkissjóðs. Höfundur er þingmaður Viðreisnar í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Viðreisn ÍL-sjóður Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Efnahagsmál Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eflum geðheilsu alla daga Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Getur fólk með gigt látið drauma sína rætast? Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Drifkraftur bata – Alþjóðlegi geðheilbrigðisdagurinn Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að þykjast með líf barnanna okkar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson skrifar Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Varasjóður eða hefðbundið styrkjakerfi? Birgitta Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Geðheilsa á tímum óvissu og áskorana María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir skrifar Skoðun Villta vestur ólöglegra veðmálaauglýsinga á Íslandi Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson skrifar Skoðun Að gera ráð fyrir frelsi Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að þekkja sín takmörk Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Gervigreind og dómgreind Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Fjárfesting í réttindum barna bætir fjárhag sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Á að takmarka samfélagsmiðlanotkun barna? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson skrifar Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
„Gæti sparað 150 milljarða“ sagði í fyrirsögn Moggans í fyrstu frétt af hugmyndum fjármálaráðherra um aðgerðir vegna erfiðrar stöðu gamla Íbúðalánasjóðsins. Ég játa að forvitni mín kviknaði enda hefur Viðreisn kallað eftir að fjármálaráðherra sýni aðhald í fjármálum ríkisins en jafnan án árangurs. Ríkisstjórnin rak ríkissjóð með halla fyrir heimsfaraldur og stefnir að því að halda þeim hallarekstri áfram út árið 2027. En fréttin fjallaði svo reyndar ekki um sparnað heldur um gjaldþrot ÍL-sjóðsins eftir einhver 12 ár. Og ég klóraði mér í hausnum; hvernig gat gjaldþrot skilað sparnaði upp á 150 milljarða? Stutta svarið er að auðvitað er enginn sparnaður í kortunum. Hugmynd fjármálaráðherra var sú að standa ekki við skuldbindingar sínar heldur láta lífeyrissjóði og lífeyrisþega taka á sig fjártjónið af stöðu ÍL-sjóðs. Fjármálaráðherra boðaði samkomulag við sjóðina um þetta en fylgdi þeim orðum eftir með hótun um að náist ekki samkomulag eins og fjármálaráðherra vill verði sjóðnum slitið með lögum. Valið stóð á milli þess um að semja um að taka á sig tjón eða að fá á sig tjón með lögum. Síðan þá hafa viðsemjendur fjármálaráðherra, lífeyrissjóðir fólksins í landinu, komist að þeirri niðurstöðu að þeim sé ekki heimilt að rýra eignir almennings með því að losa ríkið undan skuldbindingum sínum um líftíma skuldabréfanna. Og þá er lagasetning boðuð til að knýja fram vilja ráðherrans. En hver verða áhrifin á lífeyrisþega landsins og á framtíðarkynslóðir þegar íslenska ríkið hefur sýnt í verki að það virði ekki eignarréttinn? Vinir ríkissjóðs Ég óskaði eftir umræðu á Alþingi um boðað frumvarp fjármálaráðherra, sem fulltrúar lífeyrissjóðanna segja að feli í sér að lífeyrisþegar landsins fái ekki efndir í samræmi við gerða samninga. Fjármálaráðherra talaði þar með nokkrum þjósti þegar rætt var um hagsmuni fólksins í landinu af því að ríkið standi við skuldbindingar sínar. Hann kallaði lífeyrisþega landsins kröfuhafa og svaraði gagnrýni með spurningunni: „Eruð þið ekki vinir ríkissjóðs?“ Ég vil hins vegar trúa því að ríkissjóður eigi ekki að standa í stríði við almenning í landinu. Og ég vil sömuleiðis vinna eftir þeirri hugmyndafræði að hagsmunir ríkissjóðs og almennings fari saman. Ég sé almenning ekki sem andstæðing ríkissjóðs. Sömuleiðis er ég á því að ráðherra sem skilar ríkissjóði í halla algjörlega óháð árferði sé ekki í sérstakri stöðu til að kalla sig vin ríkissjóðs. Ráðherra sem lætur sér fátt um finnast þegar barnafjölskyldur og þau sem minnst hafa séu látin bera þyngstu byrðarnar af verðbólgu en viðheldur á sama tíma kerfi þar sem hin sem mest hafa finna ekki fyrir áhrifum verðbólgu er ekki vinur ríkissjóðs. Hann er í reynd eins og Hrói höttur ríka fólksins. Og nú boðar hann að farið verði í veski lífeyrisþega landsins vegna þess að ríkissjóður lekur. Þegar talað er um að tjónið eigi heima hjá kröfuhöfunum einum má fara ofan í kjölinn á því hverjir þessir kröfuhafar eru, fyrir utan lífeyrissjóði landsmanna. Einn þeirra er t.d. Styrktarsjóður hjartveikra barna. Sjóður sem valdi að fjárfesta með öruggum hætti og ríkisábyrgð til þess að geta greitt út styrki til barna með alvarlega hjartagalla. Meðferðin hættulegri en sjúkdómurinn Vandinn er sannarlega óumdeildur og hann er afleiðing alvarlegra pólitískra mistaka. Vandinn mun því miður alltaf leiða til kostnaðar fyrir almenning. Spurningin lýtur að því hvernig er sanngjarnt að takast á við þetta tjón. Árið 2004 voru gerðar breytingar á fyrirkomulagi fjármögnunar Íbúðalánasjóðs sem fólu í sér að sjóðurinn var fjármagnaður með óuppgreiðanlegum skuldabréfum, verðtryggðum á föstum vöxtum. Áhætta ríkisins var glannaleg því lánþegar höfðu svo heimild til að greiða upp lán sín hvenær sem er. Ríkið var fast en lánþeginn ekki. Þannig eru skilmálarnir sem ríkið samdi sjálft. Nú stendur til að breyta skuldabréfunum með lögum – en vandinn er sá að þar er ráðherra að líkindum ekki aðeins brotlegur við lög heldur líka við eignarréttarákvæði stjórnarskrár. Alþingi þarf sannarlega að ræða vandlega hvernig eigi að leysa stöðu ÍL-sjóðs. Viðreisn mun ekki veigra sér við slíkri umræðu og þess vegna óskaði ég eftir umræðunni. Lausnirnar þurfa hins vegar að byggja á skynsemi, sanngirni og þær þurfa að lágmarki að vera löglegar. Það er ekki hægt að tækla pólitísk mistök með því að gera önnur stærri. Meðferðin má ekki vera hættulegri en sjálfur sjúkdómurinn. Stjórnvöld eiga að setjast við samningaborðið og reyna að ná fram skynsamlegri og löglegri lendingu og án hótana. Eignarréttinum fórnað á vakt Sjálfstæðisflokksins Fyrir liggja tvö vel rökstudd lögfræðiálit um að í boðaðri lagasetningu fjármálaráðherra felist brot á eignarréttarákvæði stjórnarskrár sem muni framkalla bótaskyldu ríkissjóðs. Hvers vegna hefur formaður Sjálfstæðisflokksins engar áhyggjur af því að tillögur hans séu taldar aðför að eignarréttinum sjálfum? Pólitískt marka þessar tillögur fjármálaráðherra tímamót, að formaður Sjálfstæðisflokksins ætli að virða eignarréttinn að vettugi. Lífeyrissjóðirnir – fulltrúar lífeyrisþega landsins – hafa sagt að hinar boðuðu aðgerðir muni leiða til dómsmála. Dómsmál um stöðu eignarréttarins á Íslandi munu setja viðskiptalífið í uppnám og hafa áhrif á trúverðugleika ríkissjóðs. Ráðherra þarf að svara því hverjar afleiðingarnar verði fyrir lífeyrisþega landsins en ekki síður hverjar þær verði fyrir viðskiptalíf á landinu í heild. Hættuleg leið fyrir ríkissjóð Fjármálaráðherra hefur talað eins og að hann sé með þessum aðgerðum að sýna ábyrgð. Hann sé að gæta hagsmuna ríkissjóðs og framtíðarkynslóða. En þar þarf að spyrja hvaða framtíðarmynd fjármálaráðherra boðar þegar ríkið hefur með lagasetningu afnumið eignarrétt? Hvaða framtíðarmynd teiknast upp þegar Sjálfstæðisflokkurinn fer í sparnað fólks í stríði sínu við lífeyrisþega? Hvaða afleiðingar það hefur fyrir hagsmuni ríkissjóðs að skaða eðlilegt traust um að gerðir samningar við ríkið standi? Þjónar það hagsmunum framtíðarkynslóða? Auðvitað ekki og það þjónar ekki heldur hagsmunum ríkissjóðs til lengri tíma. Því hver verður staða ríkissjóðs t.d. í samningum um innviðafjárfestingar þegar þetta verður orðsporið? Hvaða lánskjör bjóðast stjórnvöldum sem ganga svona fram? Þessum spurningum þarf fjármálaráðherra að svara áður en hann leggur formlega fram tillögur sem bæði fela í sér stríð við hagsmuni lífeyrissjóða landsins og ógn við hagsmuni ríkissjóðs. Höfundur er þingmaður Viðreisnar í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun
Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar
Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar
Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar
Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun