Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar 22. apríl 2024 10:30 Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar