Kaldhæðni Katrínar Kristján Hreinsson skrifar 29. maí 2024 12:16 Hvar í veröldinni ætli það geti gerst – annars staðar en á Íslandi – að kosningaskrifstofu forsetaframbjóðanda er stýrt af manni sem stjórnar jafnframt fyrirtæki sem sér um skoðanakannanir fyrir þær sömu kosningar? Hvar í veröldinni – annars staðar en á Íslandi – getur það gerst að gullfiskaminni þegnanna breytir slóttugu svikakvendi í draumadís glæstra vona? Hvar í veröldinni – annars staðar en á Íslandi – getur það gerst að vonarstjarna vinstrimanna nýtur stuðnings valdaelítu auðmagnsins og þiggur mannætufylgi íhaldsins? Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar fjöldi fólks ákveður að kjósa forsetaframbjóðanda náhirðar og skrímsladeildar, frambjóðanda laxeldismanna, frambjóðanda svikinna loforða, frambjóðanda sem með svikum við kjósendur fór í eina sæng með versta andstæðingi vinstrimanna. Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar Katrín leyfir Bjarna Ben að fara á milli ráðuneyta eins og hann sé að vinna hjá einkafyrirtæki. Lindarhvollsmálið, bankasala til ættingja, undirlægja við útgerðarglæpi og annað slíkt er aflaust bara tengt skoðanafrelsi. Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar nær fjórðungur íslensku þjóðarinnar styður íhaldshækju sem virðist hafa það eitt að markmiði að vernda spillingu. Ég ætla að sætta mig við þetta skoðanafrelsi, samtímis ætla ég að hafa það skoðanafrelsi sem segir mér og ykkur öllum að Katrín Jakobsdóttir mun aldrei verða minn forseti. Ég mun aldrei bera virðingu fyrir Katrínu Jakobsdóttur. Í orðum mínum er engin gremja og ekkert hatur, einungis sönn og einlæg sannfæring, tilfinning sem sótt er í ljós hjartans. Það má kæra mig, sekta, fangelsa og níða. Samt mun engum manni takast að eyða stolti mínu. Ég er stoltur þegar ég segi ykkur að ég fer aldrei í lið með höfðingjasleikjum, sál mín verður aldrei til sölu og ég mun aldrei bera virðingu fyrir konunni sem núna sækir stuðning sinn til þeirra sem eru sannir óvinir skoðanafrelsis, sannir óvinir sameiningartákna þjóðarinnar og sannir óvinir lýðræðis en samtímis sannir vinir spillingar, svika og auðræðis. Ég mun aldrei bera virðingu fyrir konunni sem sagði mér í símtali árið 2017 að hún ætlaði að setja nýju stjórnarskrána í réttan farveg, að hún ætlaði að laga til í vaxtasukkinu, setja á hátekjuskatt og sanngjarna leigu fyrir kvótann, að hún ætlaði að létta byrðar lítilmagnans. Ég mun ekki bera virðingu fyrir konunni sem lofaði mér því að hún færi aldrei í stjórn með sjálfstæðismönnum. Allir sem sem nennt hafa að líta í kringum sig á síðustu árum vita að við getum treyst Katrínu til að svíkja loforð. Hún stekkur úr valdamesta embætti landsins með allt í rúst. Níðþungir baggar almennings, vaxtaokur, svindl og svínarí blasir við. Íslenska tungan hefur aldrei áður verið á slíkri vonarvöl sem nú um stundir. Bleikir akrar svikinna loforða til handa öryrkjum og ellilífeyrisþegum. Búið er að bjóða upp eigur u.þ.b. 14.000 fjölskyldna á Íslandi, elli- og örorkulífeyrir hefur lækkað um þriðjung. En áfram er mokað undir auðvaldið, áfram eru afskrifaðar skuldir auðmanna, áfram dafna skúffufyrirtæki kennitöluflakkara. Ég hef spurt að því margsinnis núna í aðdraganda forsetakosninga hvort fólk geti bent mér á allt þetta mikilfenglega sem Katrín Jakobsdóttir hefur gert fyrir íslenska þjóð. Ég hef ekki fengið svo mikið sem eitt einasta svar. Það eina sem fólk gerir er að væna mig um illmælgi og óhróður þegar ég held því réttilega fram að Katrín hafi verið einn versti og slóttugasti stjórnmálamaður Íslands. Katrín Jakobsdóttir á hauka í horni – alla sem hún hefur hjálpað við að gera Ísland að landi einkavæðingar og auðmagnseigenda. Fyrrum drottning vinstrimanna er í dag peð á vígvelli auðvaldsins. Hin siðblinda hjörð vill nú leiða til Bessastaða haltan stjórnmálamann sem áður hefur gegnt því hlutverki að vera íhaldshækja. Nú á að tryggja að bankar, Landsvirkjun og annað sem auðmenn ásælast, fari til þeirra sem auðinn hafa. Katrín mun áfram veita auðjöfrunum sitt lið. Kaldhæðni Katrínar birtist í lygavef sem er í dag orðinn að hlægilegri hetjudáð hjá klappstýrum siðleysis við skotgrafir skinhelginnar, þar sem sálir eru til sölu. Hið merkilega er þó að virðing er ekki söluvara. Þeir eru samt margir sem telja að svo sé, vegna þess að enginn þarf að hafa í sér döngun til að vera óbreytt lydda. Ríkisbubbar, laxveiðibubbar, kvótabubbar og aðrir bubbar sameinast um að gefa Katrínu lofurð um stuðning. Ef þeir ætluðu sér virkilega að fara að ráðum hennar þá myndu þeir svíkja þau loforð þegar í kjörklefann kemur. Að mati siðblindingjanna þætti það hinn besti kostur. Margur þarf að minnast á meinsemdir og fleira en sannleikurinn særir þá sem síst hann vilja heyra. Höfundur er skáld og heimspekingur sem býr í Mílanó. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2024 Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson skrifar Sjá meira
Hvar í veröldinni ætli það geti gerst – annars staðar en á Íslandi – að kosningaskrifstofu forsetaframbjóðanda er stýrt af manni sem stjórnar jafnframt fyrirtæki sem sér um skoðanakannanir fyrir þær sömu kosningar? Hvar í veröldinni – annars staðar en á Íslandi – getur það gerst að gullfiskaminni þegnanna breytir slóttugu svikakvendi í draumadís glæstra vona? Hvar í veröldinni – annars staðar en á Íslandi – getur það gerst að vonarstjarna vinstrimanna nýtur stuðnings valdaelítu auðmagnsins og þiggur mannætufylgi íhaldsins? Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar fjöldi fólks ákveður að kjósa forsetaframbjóðanda náhirðar og skrímsladeildar, frambjóðanda laxeldismanna, frambjóðanda svikinna loforða, frambjóðanda sem með svikum við kjósendur fór í eina sæng með versta andstæðingi vinstrimanna. Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar Katrín leyfir Bjarna Ben að fara á milli ráðuneyta eins og hann sé að vinna hjá einkafyrirtæki. Lindarhvollsmálið, bankasala til ættingja, undirlægja við útgerðarglæpi og annað slíkt er aflaust bara tengt skoðanafrelsi. Við getum kallað það skoðanafrelsi þegar nær fjórðungur íslensku þjóðarinnar styður íhaldshækju sem virðist hafa það eitt að markmiði að vernda spillingu. Ég ætla að sætta mig við þetta skoðanafrelsi, samtímis ætla ég að hafa það skoðanafrelsi sem segir mér og ykkur öllum að Katrín Jakobsdóttir mun aldrei verða minn forseti. Ég mun aldrei bera virðingu fyrir Katrínu Jakobsdóttur. Í orðum mínum er engin gremja og ekkert hatur, einungis sönn og einlæg sannfæring, tilfinning sem sótt er í ljós hjartans. Það má kæra mig, sekta, fangelsa og níða. Samt mun engum manni takast að eyða stolti mínu. Ég er stoltur þegar ég segi ykkur að ég fer aldrei í lið með höfðingjasleikjum, sál mín verður aldrei til sölu og ég mun aldrei bera virðingu fyrir konunni sem núna sækir stuðning sinn til þeirra sem eru sannir óvinir skoðanafrelsis, sannir óvinir sameiningartákna þjóðarinnar og sannir óvinir lýðræðis en samtímis sannir vinir spillingar, svika og auðræðis. Ég mun aldrei bera virðingu fyrir konunni sem sagði mér í símtali árið 2017 að hún ætlaði að setja nýju stjórnarskrána í réttan farveg, að hún ætlaði að laga til í vaxtasukkinu, setja á hátekjuskatt og sanngjarna leigu fyrir kvótann, að hún ætlaði að létta byrðar lítilmagnans. Ég mun ekki bera virðingu fyrir konunni sem lofaði mér því að hún færi aldrei í stjórn með sjálfstæðismönnum. Allir sem sem nennt hafa að líta í kringum sig á síðustu árum vita að við getum treyst Katrínu til að svíkja loforð. Hún stekkur úr valdamesta embætti landsins með allt í rúst. Níðþungir baggar almennings, vaxtaokur, svindl og svínarí blasir við. Íslenska tungan hefur aldrei áður verið á slíkri vonarvöl sem nú um stundir. Bleikir akrar svikinna loforða til handa öryrkjum og ellilífeyrisþegum. Búið er að bjóða upp eigur u.þ.b. 14.000 fjölskyldna á Íslandi, elli- og örorkulífeyrir hefur lækkað um þriðjung. En áfram er mokað undir auðvaldið, áfram eru afskrifaðar skuldir auðmanna, áfram dafna skúffufyrirtæki kennitöluflakkara. Ég hef spurt að því margsinnis núna í aðdraganda forsetakosninga hvort fólk geti bent mér á allt þetta mikilfenglega sem Katrín Jakobsdóttir hefur gert fyrir íslenska þjóð. Ég hef ekki fengið svo mikið sem eitt einasta svar. Það eina sem fólk gerir er að væna mig um illmælgi og óhróður þegar ég held því réttilega fram að Katrín hafi verið einn versti og slóttugasti stjórnmálamaður Íslands. Katrín Jakobsdóttir á hauka í horni – alla sem hún hefur hjálpað við að gera Ísland að landi einkavæðingar og auðmagnseigenda. Fyrrum drottning vinstrimanna er í dag peð á vígvelli auðvaldsins. Hin siðblinda hjörð vill nú leiða til Bessastaða haltan stjórnmálamann sem áður hefur gegnt því hlutverki að vera íhaldshækja. Nú á að tryggja að bankar, Landsvirkjun og annað sem auðmenn ásælast, fari til þeirra sem auðinn hafa. Katrín mun áfram veita auðjöfrunum sitt lið. Kaldhæðni Katrínar birtist í lygavef sem er í dag orðinn að hlægilegri hetjudáð hjá klappstýrum siðleysis við skotgrafir skinhelginnar, þar sem sálir eru til sölu. Hið merkilega er þó að virðing er ekki söluvara. Þeir eru samt margir sem telja að svo sé, vegna þess að enginn þarf að hafa í sér döngun til að vera óbreytt lydda. Ríkisbubbar, laxveiðibubbar, kvótabubbar og aðrir bubbar sameinast um að gefa Katrínu lofurð um stuðning. Ef þeir ætluðu sér virkilega að fara að ráðum hennar þá myndu þeir svíkja þau loforð þegar í kjörklefann kemur. Að mati siðblindingjanna þætti það hinn besti kostur. Margur þarf að minnast á meinsemdir og fleira en sannleikurinn særir þá sem síst hann vilja heyra. Höfundur er skáld og heimspekingur sem býr í Mílanó.
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar