Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar 19. október 2024 08:31 Var og er enn kenning um að það eigi ekki að dvelja í huganum í fortíðinni. Það er ekki þannig, ekki það einfalt fyrir lífið. Enda er reynsla saga lífsins. Og oft tækifæri til að hugsa um það og gera sitt til að gera betur. Sumt er bara sagan sem við getum ekki breytt. En annað er saga til lærdóms og úrvinnslu. En fyrir suma væri það hugsanlega veruleiki, af því að allt í fortíðinni hafði verið slétt og fellt, án slæmra sára. Og engin slæm langtíma eyðileggjandi misnotkun skaðað mikilvæg ferli lífs þeirra, og þá barna sem þau hafa sett í heiminn. Þá virkar það sem veruleiki þeirra. Það að Íslendingar halda svo mikið upp á sögu þjóðar frá landnámi. Segir að þar var tilraun til ofstjórnar á einstaklingum að ræða. Bæði fyrir augnablikið og fyrir vinnuna sem þegnar Noregs voru ekki ánægðir með en engri athygli veitt að líðan þeirra fyrir að verða að flýja. Það kom upp í huga minn við að hugsa um það sem er að gerast í heiminum í dag í Ukraínu og á Gaza. Frumbyggjar Ástralíu og annarra frumbyggja hópa heims vita að margt það gamla erfiða hvarf ekki. Það verði að vinna með það, og úr því, til að bæta lífið í framtíðinni. Thomas Hubl og Peter A Levine vita það, og vinna með það á sína tvo vegu. Það verkefni varðandi frumbyggja frá því fyrir löngu síðan er enn óklárað hér í Ástralíu. Svo af hverju setti hin Íslenska þjóð þetta upp að fara bara áfram án þess að líta inn á við eða um öxl, er viðhorf eins og það sé náttúrulögmál sem það er ekki. En sumir eru sem betur fer svo heppnir að þeir njóta þess að hafa ekki haft neitt afgerandi erfitt eða slæmt gert sér og lífi sínu. Ekkert atvik sem sé ekki hægt að snúa við, og gera að engu. En gjöf sem er tækifæri til fá ljúfan lærdóm frá. Skaðinn og mengun í taugakerfum fólks sem hafa upplifað slæma hluti, hverfa ekki við að mega ekki tala um það. Svo að þá liggur mengunin í líkamanum og fær meiri tíma til að skaða innviði líkamans. Það er frá afneitun á að tjáning sé leiðin til að losa mengunina. Sem er hægt að losa með samtali, og einnig í að tjá sig í list, tónlist og skrifum. Þá gerist auðvitað samt viss áfram ferð á vissum erfiðum krossgötum og rúllar áfram á meðan einstaklingurinn er nógu upptekinn við að halda heilabúinu við vinnu sína og önnur hugðarefni. Það er þegar einstaklingurinn hefur kúplað frá undirvitundinni og farið á aðra rás í sér til að lifa af. Á meðan það gerist. Þá sitja hin óunnu ógeranlegu verkefnin í skugganum sem engin orð voru til yfir. Engin veruleika mynd til í orðum heldur, um að slíkt gerðist sem þau höfðu upplifað. Svo að þá hafa milljónir einstaklinga dáið með það og svo haft það í sálarpokanum í næsta lífi. Eins og ég hef vitnað. Reynsla er uppskrift fyrir lífið sem sum er aðgengilegri til að læra frá en önnur Ég hef séð og heyrt endalausar sögur af allskonar reynslu sem eru auðvitað flestar upplifaðar sem hluta af skóla lífsins. Sumar sögurnar eru alveg einstakar í því hvernig þolandi hefur unnið með það og skapað nýja og góða atburði frá reynslunni. Sögur einstaklinga hér í Ástralíu sem komu frá þriðja heims löndum og eru að veita meiriháttar hjartnæma þjónustu í sínu nýja landi, eru dásamleg dæmi um vel vinnanlega og unna lífsreynslu. Síðan eru það sögur og skerandi reynsla, sem eru of nálægt skinni. Það er oft af því að þær eru tengdar þeim sem er ætlað að styðja og elska þau. En lögðu í staðinn stóra steina gegn rétti þeirra fyrir að eiga sínar eigin ákvarðanir um mikilvægustu atriði lífs síns. Of erfið högg vegna þess að atvikin fóru í geymslu vegna algers skorts á baklandi til einstaklingsins frá foreldrum. Sjokkið farið beint í taugakerfin og voru því ekki föl rökhyggjunni þegar sjokkið varð til að breyta stöðunni. Svo að margir áratugir geta liðið frá atvikum til þess tíma að meðvitundin um áhrif þess á sig og í komi upp. Of seint til að hægt sé að snúa því atriði við til hins rétta. En nú eru til staðfestingar fræði um að það sé hollara og betra að afhlaða slíku til að (af-menga taugakerfin. Nýyrði mitt) Þá verður meiri bjartsýni til í huganum til að halda áfram með, að halda áfram með líf sitt. Þegar búið er að taka til í þeirri geymslu. Grein Núma Snæs lét mig taka góðan djúpan andardrátt gleði Það var meiriháttar að lesa sögu Núma Snæs á Vísi í dag 17.Oktober 2024. Að lesa hann segja það sem líf okkar ætti að vera um, en svo margt hefur látið mannkyn lifa brenglun forgangsatriða. Hraðinn sem hann talar um, er ábyggilega að stórum hluta þessi flótti frá flóknum tilfinningum. Ofur trú á þessu að horfa fram á við og halda áfram með líf sitt. Þá situr allt óunna efnið í líkamanum og hrúgast svo upp á meiri hraða. En enginn vissi það þá að það sem er kallað áfram, er oft leyndur flótti frá að skilgreina eigin innri heim. Afleiðingar erfiðrar tilfinningalegrar reynslu. Eða bara afleiðingar af því að hafa leyft sér að vera í þessum mikla efnishyggju darraðardansi. Það sem ég man eftir að var haldið á lofti á Íslandi, en var aldrei heilluð af. Var að við áttum að dýrka og heiðra Víkingana landnemana, og það sem þeir gerðu. Ég sá þá ekki sem neinar fyrirmyndir fyrir mitt líf. Heldur sem þrautseiga flóttamenn eins og heimurinn er að sjá svo marga af í dag. Einstaklinga sem flýja einræðisherra sem stjórna landinu sem þeir koma frá og stríðsfríkur sem drepa og eyðileggja. Ég get ekki samþykkt viðhorfin sem voru að baki ástæðna fyrir þörfina á flóttanum. En skil þau sem vita að þau þurfa að flytja til annars lands sem oft er hluti af sálarþörf þeirra til að víkka út sjóndeildarhringinn. Það var eins og það að horfa þannig til baka á þann hóp flóttamanna sem námu land á Íslandi væri séð sem æskilegt og til fyrirmyndar fyrir lífið. Og hafa það sem megin fyrirmynd. En ekki fyrir þjóðina að skoða og skilja eigin lífsreynslu, læra af henni, og færa þann lærdóm áfram. Eins og til dæmis að bæta tilfinningalíf og aðrar hliðar lífsins, og heilsu næstu kynslóða. Eins og Númi Snær talar um. Þá var það bara neyð þeirra til að losna undan ofuroki ráðríks konungs. Nú er ríkisstjórnin búin að vera. Svo að fyrir þjóðina, þá vona ég að þau sem taki við, taki orð Núma Snæs sem hugleiðingu fyrir næstu stefnu. Og það ætti hver einasta mannvera að kjósa samkvæmt verðgildum sínum eins og eru lög hér í Ástralíu að eiga að kjósa til að halda þjóðinni með púlsinn á hvernig yfirvöld nota skattpeningana. Fara áfram með lærdóm ólærðra lexía fortíðar sem kennsluefni fyrir framtíðina. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ástin og lífið Heilbrigðismál Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
Var og er enn kenning um að það eigi ekki að dvelja í huganum í fortíðinni. Það er ekki þannig, ekki það einfalt fyrir lífið. Enda er reynsla saga lífsins. Og oft tækifæri til að hugsa um það og gera sitt til að gera betur. Sumt er bara sagan sem við getum ekki breytt. En annað er saga til lærdóms og úrvinnslu. En fyrir suma væri það hugsanlega veruleiki, af því að allt í fortíðinni hafði verið slétt og fellt, án slæmra sára. Og engin slæm langtíma eyðileggjandi misnotkun skaðað mikilvæg ferli lífs þeirra, og þá barna sem þau hafa sett í heiminn. Þá virkar það sem veruleiki þeirra. Það að Íslendingar halda svo mikið upp á sögu þjóðar frá landnámi. Segir að þar var tilraun til ofstjórnar á einstaklingum að ræða. Bæði fyrir augnablikið og fyrir vinnuna sem þegnar Noregs voru ekki ánægðir með en engri athygli veitt að líðan þeirra fyrir að verða að flýja. Það kom upp í huga minn við að hugsa um það sem er að gerast í heiminum í dag í Ukraínu og á Gaza. Frumbyggjar Ástralíu og annarra frumbyggja hópa heims vita að margt það gamla erfiða hvarf ekki. Það verði að vinna með það, og úr því, til að bæta lífið í framtíðinni. Thomas Hubl og Peter A Levine vita það, og vinna með það á sína tvo vegu. Það verkefni varðandi frumbyggja frá því fyrir löngu síðan er enn óklárað hér í Ástralíu. Svo af hverju setti hin Íslenska þjóð þetta upp að fara bara áfram án þess að líta inn á við eða um öxl, er viðhorf eins og það sé náttúrulögmál sem það er ekki. En sumir eru sem betur fer svo heppnir að þeir njóta þess að hafa ekki haft neitt afgerandi erfitt eða slæmt gert sér og lífi sínu. Ekkert atvik sem sé ekki hægt að snúa við, og gera að engu. En gjöf sem er tækifæri til fá ljúfan lærdóm frá. Skaðinn og mengun í taugakerfum fólks sem hafa upplifað slæma hluti, hverfa ekki við að mega ekki tala um það. Svo að þá liggur mengunin í líkamanum og fær meiri tíma til að skaða innviði líkamans. Það er frá afneitun á að tjáning sé leiðin til að losa mengunina. Sem er hægt að losa með samtali, og einnig í að tjá sig í list, tónlist og skrifum. Þá gerist auðvitað samt viss áfram ferð á vissum erfiðum krossgötum og rúllar áfram á meðan einstaklingurinn er nógu upptekinn við að halda heilabúinu við vinnu sína og önnur hugðarefni. Það er þegar einstaklingurinn hefur kúplað frá undirvitundinni og farið á aðra rás í sér til að lifa af. Á meðan það gerist. Þá sitja hin óunnu ógeranlegu verkefnin í skugganum sem engin orð voru til yfir. Engin veruleika mynd til í orðum heldur, um að slíkt gerðist sem þau höfðu upplifað. Svo að þá hafa milljónir einstaklinga dáið með það og svo haft það í sálarpokanum í næsta lífi. Eins og ég hef vitnað. Reynsla er uppskrift fyrir lífið sem sum er aðgengilegri til að læra frá en önnur Ég hef séð og heyrt endalausar sögur af allskonar reynslu sem eru auðvitað flestar upplifaðar sem hluta af skóla lífsins. Sumar sögurnar eru alveg einstakar í því hvernig þolandi hefur unnið með það og skapað nýja og góða atburði frá reynslunni. Sögur einstaklinga hér í Ástralíu sem komu frá þriðja heims löndum og eru að veita meiriháttar hjartnæma þjónustu í sínu nýja landi, eru dásamleg dæmi um vel vinnanlega og unna lífsreynslu. Síðan eru það sögur og skerandi reynsla, sem eru of nálægt skinni. Það er oft af því að þær eru tengdar þeim sem er ætlað að styðja og elska þau. En lögðu í staðinn stóra steina gegn rétti þeirra fyrir að eiga sínar eigin ákvarðanir um mikilvægustu atriði lífs síns. Of erfið högg vegna þess að atvikin fóru í geymslu vegna algers skorts á baklandi til einstaklingsins frá foreldrum. Sjokkið farið beint í taugakerfin og voru því ekki föl rökhyggjunni þegar sjokkið varð til að breyta stöðunni. Svo að margir áratugir geta liðið frá atvikum til þess tíma að meðvitundin um áhrif þess á sig og í komi upp. Of seint til að hægt sé að snúa því atriði við til hins rétta. En nú eru til staðfestingar fræði um að það sé hollara og betra að afhlaða slíku til að (af-menga taugakerfin. Nýyrði mitt) Þá verður meiri bjartsýni til í huganum til að halda áfram með, að halda áfram með líf sitt. Þegar búið er að taka til í þeirri geymslu. Grein Núma Snæs lét mig taka góðan djúpan andardrátt gleði Það var meiriháttar að lesa sögu Núma Snæs á Vísi í dag 17.Oktober 2024. Að lesa hann segja það sem líf okkar ætti að vera um, en svo margt hefur látið mannkyn lifa brenglun forgangsatriða. Hraðinn sem hann talar um, er ábyggilega að stórum hluta þessi flótti frá flóknum tilfinningum. Ofur trú á þessu að horfa fram á við og halda áfram með líf sitt. Þá situr allt óunna efnið í líkamanum og hrúgast svo upp á meiri hraða. En enginn vissi það þá að það sem er kallað áfram, er oft leyndur flótti frá að skilgreina eigin innri heim. Afleiðingar erfiðrar tilfinningalegrar reynslu. Eða bara afleiðingar af því að hafa leyft sér að vera í þessum mikla efnishyggju darraðardansi. Það sem ég man eftir að var haldið á lofti á Íslandi, en var aldrei heilluð af. Var að við áttum að dýrka og heiðra Víkingana landnemana, og það sem þeir gerðu. Ég sá þá ekki sem neinar fyrirmyndir fyrir mitt líf. Heldur sem þrautseiga flóttamenn eins og heimurinn er að sjá svo marga af í dag. Einstaklinga sem flýja einræðisherra sem stjórna landinu sem þeir koma frá og stríðsfríkur sem drepa og eyðileggja. Ég get ekki samþykkt viðhorfin sem voru að baki ástæðna fyrir þörfina á flóttanum. En skil þau sem vita að þau þurfa að flytja til annars lands sem oft er hluti af sálarþörf þeirra til að víkka út sjóndeildarhringinn. Það var eins og það að horfa þannig til baka á þann hóp flóttamanna sem námu land á Íslandi væri séð sem æskilegt og til fyrirmyndar fyrir lífið. Og hafa það sem megin fyrirmynd. En ekki fyrir þjóðina að skoða og skilja eigin lífsreynslu, læra af henni, og færa þann lærdóm áfram. Eins og til dæmis að bæta tilfinningalíf og aðrar hliðar lífsins, og heilsu næstu kynslóða. Eins og Númi Snær talar um. Þá var það bara neyð þeirra til að losna undan ofuroki ráðríks konungs. Nú er ríkisstjórnin búin að vera. Svo að fyrir þjóðina, þá vona ég að þau sem taki við, taki orð Núma Snæs sem hugleiðingu fyrir næstu stefnu. Og það ætti hver einasta mannvera að kjósa samkvæmt verðgildum sínum eins og eru lög hér í Ástralíu að eiga að kjósa til að halda þjóðinni með púlsinn á hvernig yfirvöld nota skattpeningana. Fara áfram með lærdóm ólærðra lexía fortíðar sem kennsluefni fyrir framtíðina. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun