Fögnum umræðunni um skólamál Hjördís B. Gestsdóttir skrifar 22. janúar 2025 13:03 Það var löngu kominn tími til að einhver tæki af skarið og opnaði á umræðuna varðandi stöðuna innan veggja menntastofnana í landinu. Takk Sigrún Ólöf skólastjóri Hörðuvallaskóla fyrir að vera sá fagaðili sem það gerði. Við vitum það öll sem störfum í þessum geira að ástandið hefur farið versnandi á undanförnum árum en ástæðurnar fyrir því eru bæði margar og fjölbreyttar sem hafa þar áhrif. Ef ekki er opnað á umræðuna og steinum velt við þá festumst við í þessum fasa og sökkvum enn dýpra þar til ekki verður ráðið neitt við neitt. Við þurfum að sjá viðhorfsbreytingu í samfélaginu okkar hvað varðar kennarastéttina. Það er alls ekki eðlilegt að eiga orðið erfitt með að segja frá því með stolti að maður sé kennari eða stjórnandi í skóla. Ég þekki það á eigin skinni hvernig það er að standa frammi fyrir nemendum sem koma illa fram við kennara og sýna ógnandi hegðun, segja og gera það sem þeim sýnist, kalla þá öllum illum nöfnum m.a. barnaníðinga, perra, helvítis tussu o.fl. Kennurum hefur verið hótað barsmíðum og jafnvel hafa nemendur leitað uppi upplýsingar um fjölskyldu þeirra og haft í hótunum við þá sem tengist börnum þeirra. Þetta er auðvitað alls ekki í lagi og við líðum ekki framkomu sem þessa en á sama tíma og við beitum þeim verkfærum sem við höfum innan skólanna, þ.e. förum eftir agaferlum, þá er úrræðaleysi að gera út af við okkur í stærri málum. Raunveruleg staða er því miður sú að það er ósköp lítið og máttlaust batterí sem grípur okkur þegar við erum að glíma við stór og flókin mál. Það má nefnilega aldrei kosta neitt! Skólinn á að vera griðastaður nemenda og þar á að ríkja friður og ró með „eðlilegum“ pústrum inn á milli. Bæði nemendum og starfsfólki á að líða vel í skólanum og finna til öryggis. Skólinn er fyrst og fremst menntastofnun, ekki uppeldis- eða meðferðastofnun. Kennarar eiga að hafa næði til að mennta börnin okkar, ýta undir vöxt þeirra og þroska og aðstoða þau við að ná persónulegum árangri. Það á enginn að þurfa að hafa áhyggjur eða að finna til kvíða fyrir deginum sem framundan er í skólanum, hvorki nemendum, starfsfólki né foreldrum/forsjárfólki. Jákvætt samstarf og traust er lykillinn af farsælu og faglegu lærdómssamfélagi. Við þurfum öll að vinna saman þvert á stig og með foreldrum/forsjárfólki. Kennarar eru sérfræðingar á sínu sviði og eru alla jafna vel færir til þeirra starfa sem krafist er af þeim. Foreldrar/forsjárfólk þarf að treysta því að kennarar sinni sínum skyldum gagnvart börnum þeirra eins og lög gera ráð fyrir hvað varðar menntun og daglega leiðsögn á skólatíma. Uppeldishlutverkið er að mestu leyti í höndum foreldra/forsjárfólks og það er á ábyrgð þeirra að fylgjast með námi barna sinna og halda utan um það. Það skiptir gríðarlega miklu máli í öllu þessu hvernig talað er um skólann og starfsfólk skóla heima við eldhúsborðið. Ef við höfum ekkert gott og jákvætt að segja þá skulum við frekar þegja. Öll mál sem upp geta komið eru til þess að leysa þau og til þess að það náist á farsælan hátt þarf jákvæð samvinna að vera til staðar og hlusta þarf á allar hliðar máls áður en dómur er kveðinn. Við þurfum að segja hlutina eins og þeir eru og hætta að tala undir rós því það er svo margt sem þarf að bæta í starfsumhverfi kennara sem hefur bein áhrif á það hvernig staðan er orðin í dag. Vandinn sem við okkur blasir hvað varðar að ráða menntaða kennara til starfa í leikskólana er alls ekki nýr af nálinni, þetta hefur verið staðan í nokkuð mörg ár og nú er sama staða komin upp í grunnskólunum. Þetta er mjög dapurlegt þar sem starfið er bæði skemmtilegt og gefandi en á sama tíma krefjandi fyrir allt of lág laun þar sem menntun er ekki metin til launa. Kjarasamningsviðræður eru nú í gangi sem sér ekki fyrir endann á og eins og Sigrúnu Ólöf bendir á í grein sinni, þá er stéttin nú stödd í miðjum hvirfilbyl og það er spurning hvoru megin við komum út úr honum. Ég tek undir það með henni að það þurfi að ganga frá mannsæmandi kjarasamningi við alla kennara og skólastjórnendur landsins sem fyrst. Höfundur er aðstoðarskólastjóri Grandaskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Skóla- og menntamál Grunnskólar Tengdar fréttir Kallar eftir þjóðarátaki: Skólastjóri segir agaleysi innan skólanna óboðlegt Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skólastjóri í Hörðuvallaskóla segir kjarasamningsviðræður kennara sem nú standa yfir þær dýrmætustu fyrr og síðar. Staðan í skólunum sé orðin óboðleg og álagið gífurlegt. Börn beiti miklu ofbeldi og það sé mikið agaleysi. 21. janúar 2025 09:38 Agaleysi í íslenskum skólum - Kennarar þurfa valdið til baka Árið 2020 hóf ég störf í nýjum skóla, skólanum sem ég starfa við í dag. Þegar ég kom til starfa var ljótt orðbragð og ofbeldi mikið. Ég var í fæðingarorlofi þegar covid byrjaði og missti svolítið af því sem gerðist í skólastarfinu frá árinu 2019 þar til ég mætti til starfa aftur haustið 2020. 21. janúar 2025 09:31 Mest lesið Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Halldór 28.06.2025 Halldór Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Skoðun Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Sjá meira
Það var löngu kominn tími til að einhver tæki af skarið og opnaði á umræðuna varðandi stöðuna innan veggja menntastofnana í landinu. Takk Sigrún Ólöf skólastjóri Hörðuvallaskóla fyrir að vera sá fagaðili sem það gerði. Við vitum það öll sem störfum í þessum geira að ástandið hefur farið versnandi á undanförnum árum en ástæðurnar fyrir því eru bæði margar og fjölbreyttar sem hafa þar áhrif. Ef ekki er opnað á umræðuna og steinum velt við þá festumst við í þessum fasa og sökkvum enn dýpra þar til ekki verður ráðið neitt við neitt. Við þurfum að sjá viðhorfsbreytingu í samfélaginu okkar hvað varðar kennarastéttina. Það er alls ekki eðlilegt að eiga orðið erfitt með að segja frá því með stolti að maður sé kennari eða stjórnandi í skóla. Ég þekki það á eigin skinni hvernig það er að standa frammi fyrir nemendum sem koma illa fram við kennara og sýna ógnandi hegðun, segja og gera það sem þeim sýnist, kalla þá öllum illum nöfnum m.a. barnaníðinga, perra, helvítis tussu o.fl. Kennurum hefur verið hótað barsmíðum og jafnvel hafa nemendur leitað uppi upplýsingar um fjölskyldu þeirra og haft í hótunum við þá sem tengist börnum þeirra. Þetta er auðvitað alls ekki í lagi og við líðum ekki framkomu sem þessa en á sama tíma og við beitum þeim verkfærum sem við höfum innan skólanna, þ.e. förum eftir agaferlum, þá er úrræðaleysi að gera út af við okkur í stærri málum. Raunveruleg staða er því miður sú að það er ósköp lítið og máttlaust batterí sem grípur okkur þegar við erum að glíma við stór og flókin mál. Það má nefnilega aldrei kosta neitt! Skólinn á að vera griðastaður nemenda og þar á að ríkja friður og ró með „eðlilegum“ pústrum inn á milli. Bæði nemendum og starfsfólki á að líða vel í skólanum og finna til öryggis. Skólinn er fyrst og fremst menntastofnun, ekki uppeldis- eða meðferðastofnun. Kennarar eiga að hafa næði til að mennta börnin okkar, ýta undir vöxt þeirra og þroska og aðstoða þau við að ná persónulegum árangri. Það á enginn að þurfa að hafa áhyggjur eða að finna til kvíða fyrir deginum sem framundan er í skólanum, hvorki nemendum, starfsfólki né foreldrum/forsjárfólki. Jákvætt samstarf og traust er lykillinn af farsælu og faglegu lærdómssamfélagi. Við þurfum öll að vinna saman þvert á stig og með foreldrum/forsjárfólki. Kennarar eru sérfræðingar á sínu sviði og eru alla jafna vel færir til þeirra starfa sem krafist er af þeim. Foreldrar/forsjárfólk þarf að treysta því að kennarar sinni sínum skyldum gagnvart börnum þeirra eins og lög gera ráð fyrir hvað varðar menntun og daglega leiðsögn á skólatíma. Uppeldishlutverkið er að mestu leyti í höndum foreldra/forsjárfólks og það er á ábyrgð þeirra að fylgjast með námi barna sinna og halda utan um það. Það skiptir gríðarlega miklu máli í öllu þessu hvernig talað er um skólann og starfsfólk skóla heima við eldhúsborðið. Ef við höfum ekkert gott og jákvætt að segja þá skulum við frekar þegja. Öll mál sem upp geta komið eru til þess að leysa þau og til þess að það náist á farsælan hátt þarf jákvæð samvinna að vera til staðar og hlusta þarf á allar hliðar máls áður en dómur er kveðinn. Við þurfum að segja hlutina eins og þeir eru og hætta að tala undir rós því það er svo margt sem þarf að bæta í starfsumhverfi kennara sem hefur bein áhrif á það hvernig staðan er orðin í dag. Vandinn sem við okkur blasir hvað varðar að ráða menntaða kennara til starfa í leikskólana er alls ekki nýr af nálinni, þetta hefur verið staðan í nokkuð mörg ár og nú er sama staða komin upp í grunnskólunum. Þetta er mjög dapurlegt þar sem starfið er bæði skemmtilegt og gefandi en á sama tíma krefjandi fyrir allt of lág laun þar sem menntun er ekki metin til launa. Kjarasamningsviðræður eru nú í gangi sem sér ekki fyrir endann á og eins og Sigrúnu Ólöf bendir á í grein sinni, þá er stéttin nú stödd í miðjum hvirfilbyl og það er spurning hvoru megin við komum út úr honum. Ég tek undir það með henni að það þurfi að ganga frá mannsæmandi kjarasamningi við alla kennara og skólastjórnendur landsins sem fyrst. Höfundur er aðstoðarskólastjóri Grandaskóla.
Kallar eftir þjóðarátaki: Skólastjóri segir agaleysi innan skólanna óboðlegt Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skólastjóri í Hörðuvallaskóla segir kjarasamningsviðræður kennara sem nú standa yfir þær dýrmætustu fyrr og síðar. Staðan í skólunum sé orðin óboðleg og álagið gífurlegt. Börn beiti miklu ofbeldi og það sé mikið agaleysi. 21. janúar 2025 09:38
Agaleysi í íslenskum skólum - Kennarar þurfa valdið til baka Árið 2020 hóf ég störf í nýjum skóla, skólanum sem ég starfa við í dag. Þegar ég kom til starfa var ljótt orðbragð og ofbeldi mikið. Ég var í fæðingarorlofi þegar covid byrjaði og missti svolítið af því sem gerðist í skólastarfinu frá árinu 2019 þar til ég mætti til starfa aftur haustið 2020. 21. janúar 2025 09:31
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar