Byltingin á Íslandi árið 2016 – Kafli úr sögubók framtíðar Einar A. Brynjólfsson skrifar 23. ágúst 2016 13:06 Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2016 Mest lesið Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði Ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr skrifar Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir skrifar Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Undirbúum börnin fyrir skólann með hjálp gervigreindar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Enginn skilinn eftir á götunni Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson skrifar Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar Skoðun Málþóf á kostnað ungs fólks Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Sjá meira
Lesandi góður, ímyndaðu þér að árið 2066 sé runnið upp. Lífskjör Íslendinga eru með þeim bestu í heiminum og hér drýpur smjör af hverju strái. Hvernig uppfræðum við ungu kynslóðina um þær hræringar sem áttu sér stað hálfri öld fyrr? Hér fer á eftir stuttur kafli úr kennslubók í sögu, sem kemur út árið 2066. Kaflinn ber yfirskriftina Byltingin á Íslandi árið 2016 og er eitthvað á þessa leið: Óhætt er að segja að árið 2016 hafi djúp spor verið mörkuð í sögu Íslands. Þá átti sér stað hljóðlát bylting þar sem almenningur sýndi í verki að hann vildi losna við gamla þjóðfélagsgerð sem einkenndist af ójöfnuði, fjársveltu heilbrigðiskerfi, vanræktu menntakerfi, bágum kjörum aldraðra og öryrkja, einkavina- og fjölskylduvæðingu ríkiseigna og annarri spillingu. Áður en lengra er haldið er rétt að skoða aðeins nánar forsögu þessarar byltingar. Heilbrigðiskerfið mátti muna sinn fífil fegurri. Biðlistar í margar gerðir aðgerða voru óhemju langir. Neyðarmóttaka Landspítalans var yfirfull og að hluta til starfrækt í bílageymslu spítalans. Sjúklingar lágu í rúmum sínum inni í þvottahúsum, á snyrtingum og frammi á göngum. Heilbrigðisstarfsfólk, sem var undir gríðarlegu álagi, gerði sitt besta við að halda sjó. Íbúar landsbyggðarinnar, sem þurftu að sækja sérhæfða heilbrigðisþjónustu um langan veg, máttu sjálfir bera stærsta hluta ferðakostnaðarins. Á sama tíma skiluðu einkarekin fyrirtæki í heilbrigðisrekstri fúlgum fjár í vasa eigenda sinna. Auðlindir hafsins voru í ægigreip fámenns hóps útgerðarmanna og –kvenna, sem neituðu að greiða fullt verð fyrir afnot af þeim og nutu stuðnings þingmanna ákveðinna stjórnmálaflokka, sérstaklega Sjálfstæðisflokks. Sá stuðningur var endurgoldinn með rausnarlegum styrkveitingum þeim til handa, auk þess sem útgerðin varði miklu fé í taprekstur Morgunblaðsins, sem var sameiginlegt málgagn hennar og Sjálfstæðisflokksins. Landbúnaðarkerfið var í viðjum ríkisstyrkja og fákeppni. Mjólkursamsalan, sem var stærsti hagsmunaaðili í mjólkurframleiðslu, varð margoft uppvís að því að hafa beitt bellibrögðum, keppinautunum og neytendum í óhag. Braskað var með tollkvóta á innfluttum landbúnaðarafurðum þannig að ávinningur neytenda, sem af tollkvótunum hefði átt að hljótast, varð eftir hjá íslenskum framleiðendum. Þegar hinn almenni borgari keypti hangikjötslæri til hátíðabrigða í lágvöruverðsversluninni og borgaði við kassann, var hann í raun búinn að borga fyrir það einu sinni eða tvisvar áður í formi styrkja til landbúnaðarins. Húsnæðisverð var mjög hátt og háir vextir á húsnæðislánum torvelduðu fólki mjög að koma þaki yfir höfuðið. Aukin ásókn ferðamanna í leiguíbúðir leiddi til hærra leiguverðs. Stjórnvöld höfðu treyst á að markaðurinn myndi sjálfur stuðla að eðlilegu samspili framboðs og eftirspurnar á húsnæðismarkaði en áttuðu sig ekki á vanda fólks, vanda sem fólst í okurvöxtum og verðtryggingu, sem hafði það hlutverk að halda verðlausri íslenskri krónu á lífi og að tryggja lánveitendur fyrir hugsanlegum búsifjum af miklum hagsveiflum, sem þá voru algengar. Ferðaþjónustan blómstraði árið 2016 og hafði verið í mikilli sókn í mörg undangengin ár. Erlendum ferðamönnum fjölgaði um tugi prósenta ár frá ári með tilheyrandi innspýtingu í hagkerfið. Stjórnvöld létu þó undir höfuð leggjast að búa í haginn fyrir þessa fjölgun. Vegakerfið var komið að þolmörkum, snyrtiaðstöðu fyrir ferðamenn skorti og fjölsóttustu ferðamannastaðirnir voru farnir að láta á sjá vegna mikils ágangs. Gistináttagjald, sem þótti sjálfsagt og eðlilegt víða erlendis, var í hálfgerðu skötulíki og tilraun til að koma á svokölluðum náttúrupassa mistókst herfilega. Menntakerfinu hafði verið gefinn lítill gaumur um langt skeið. Það litla sem gert hafði verið var umdeilt, svo ekki sé meira sagt. Þar má nefna að bóknám framhaldsskólanna var stytt úr fjórum árum í þrjú (á grunni „Less is more“ hugmyndafræðinnar). Framhaldsskólunum var haldið í fjársvelti, líklega til að undirbúa jarðveginn fyrir frekari einkarekstur, auk þess sem framlög til þeirra vegna nemenda sem höfðu náð 25 ára aldri voru þurrkuð út. Svo gleymdist alveg að huga að iðn- og starfsnámi. Þá stóð til að breyta reglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna á þann veg að framhaldsnám á háskólastigi yrði einungis á færi þeirra best stæðu og þeirra sem vildu leggja út í það glapræði að þiggja námslán á okurvöxtum hjá lánafyrirtæki í einkaeigu. Ekkert uppgjör vegna efnahagshrunsins árið 2008 hafði farið fram. Nokkrir bankamenn voru reyndar dæmdir til refsingar fyrir misferli af ýmsu tagi en engar kerfisbreytingar áttu sér stað og siðferðilegt uppgjör gleymdist. Geir Hilmar Haarde, sem gegndi starfi forsætisráðherra á árunum 2006 til 2009, var eini stjórnmálamaðurinn sem var sekur fundinn fyrir sinn þátt í hruninu. Honum var þó ekki gert að sæta refsingu. Í sárabætur fékk hann stöðu sendiherra í Washington. Vinstristjórn Samfylkingar og Vinstri grænna fékk það hlutverk að reisa landið úr rústum hrunsins en til helstu afreka hennar teljast skjaldborg um heimilin í landinu, sem reyndist svo vera skjaldborg um bankana í landinu, og svikin loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.. Í kosningum til Alþingis 2013 vann Framsóknarflokkurinn mikinn sigur á grundvelli loforðs um leiðréttingu á skuldum vegna húsnæðislána með 300 milljarða framlagi erlendra vogunarsjóða, þ.e. þeirra sem lýstu kröfum í föllnu bankana. Hann myndaði ríkisstjórn ásamt Sjálfstæðisflokknum 22. maí og var fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar að lækka veiðigjöld og auðlegðarskatt til að létta undir með efnafólki. Af skuldaleiðréttingunni er það að segja að 80 milljarðar af íslensku skattfé fóru í hana, í stað þeirra 300 milljarða sem áttu að koma frá erlendu vogunarsjóðunum. Svona var ástandið sem sagt þegar árið 2016 gekk í garð. Ekkert benti þó til þess að stórra tíðinda væri að vænta. Staða ríkissjóðs hafði vænkast verulega, m.a. vegna mikillar fjölgunar ferðafólks, en sveitarfélögin skorti tekjustofna og máttu lepja dauðann úr skel. Svo rann 3. apríl upp, bjartur og fagur. Þá um kvöldið voru afhjúpuð í sjónvarpi stærstu spillingarmál íslenskrar stjórnmálasögu. Það kom upp úr dúrnum að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins og forsætisráðherra, Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra, og Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og innanríkisráðherra, eða makar þeirra, höfðu stofnað skúffufélög í svokölluðum skattaskjólum í útlöndum. Fræðimenn upplýstu almenning um að tilgangur með slíkum gjörðum gæti vart verið annar en að leyna viðskiptalegum umsvifum og/eða til að komast hjá skattgreiðslum á Íslandi. Þessar uppljóstranir komu til viðbótar öðrum spillingarmálum, sem tengdust ráðherrum Sjálfstæðisflokksins, þeim Illuga Gunnarssyni, menntamálaráðherra, og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem hafði hrökklast úr embætti innanríkisráðherra fyrr á kjörtímabilinu. Þá upphófst bylting á Íslandi. Almenningur mótmælti á Austurvelli og víðar um land þeirri spillingu sem augljós var orðin og krafðist þingkosninga. Þær fóru fram um haustið þar sem hin unga stjórnmálahreyfing Píratar hlaut góða kosningu og komst í lykilstöðu í ríkisstjórn sem mynduð var í kjölfarið. Með samstilltu átaki Pírata og annarra umbótaafla tókst, á alllöngum tíma þó, að kúvenda samfélaginu. Ný stjórnarskrá, sem byggð var á tillögum svokallaðs stjórnlagaráðs frá árinu 2011, var samþykkt og á grundvelli hennar tókst að innleiða eðlilega gjaldtöku fyrir auðlindir lands og sjávar. Íslenskur landbúnaður varð sjálfbær og hagur neytenda vænkaðist. Fjárframlög til heilbrigðismála hækkuðu hlutfallslega við það sem áður hafði verið og nýr Landspítali var reistur. Öryrkjar öðluðust reisn á ný og menntakerfið hlaut loks þá athygli sem því bar. Lífskjör almennings bötnuðu til muna og atgervisflótti til útlanda stöðvaðist. Beint lýðræði, sem byggt var á nýju stjórnarskránni festist í sessi í formi reglulegra þjóðaratkvæðagreiðslna um mikilvæg mál og spillingin heyrði sögunni til. Starfshættir Alþingis og stjórnsýslunnar í heild bötnuðu með auknu gagnsæi. Íslendingar voru ekki lengur hafðir að háði og spotti á alþjóðlegum vettvangi, líkt og fyrr hafði verið, heldur nutu virðingar fyrir að hafa losað sig við klafa spillingar, sérhagsmuna, fákeppni og frændhygli. Íslenska þjóðin öðlaðist frelsi. Lesandi góður, það er í þínum höndum hvort þessi kafli verður skrifaður í sögubók framtíðarinnar. Mundu það þegar kosningar til Alþingis fara fram í haust. Höfundur skipar 1. sæti á framboðslista Pírata í Norðausturkjördæmi í kosningum til Alþingis, sem fyrirhugaðar eru 29. október n.k.
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar
Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar
Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar
Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun