Fjöregg þjóðar er framtíð hennar Magnús Þór Jónsson skrifar 2. nóvember 2021 07:30 Farsæld hverrar þjóðar býr í nútímanum og því samfélagi sem hún býr sér en fjöreggið er alltaf það hvernig grunnur er lagður til vaxtar í framtíðinni. L ykilfólk í því verkefni eru kennarar. Samfélagið hefur á síðustu misserum orðið enn frekar vart við mikilvægi kennarastarfsins enda hafa kennarar verið sannarlega réttnefnd framlínustétt sem ásamt fleirum stóðu vaktina, standa enn, í baráttunni við Covid-19 faraldurinn. Framlínustéttin kennarar varð auðvitað ekkert til í þeim slag. Íslenskir kennarar ólíkra skólagerða hafa alltaf verið lykilfólk í sínum samfélögum, bæði í heildina séð og ekki síður í hverju nærsamfélagi fyrir sig, og lagt hjarta sitt og sál í það verkefni að fræða nemendur sína og byggja þau upp sem einstaklinga. Leikskólinn byggir upp þroska barna í frumbernsku og sinnir afar mikilvægu hlutverki á mikilvægum mótunarárum þeirra, og þegar líður að útskrift þaðan hafa nemendur fengið undirbúning fyrir hefðbundnara nám. Leikskólinn er svo sannarlega fyrsta skólastigið og við þurfum að sýna fram á það í orði en ekki bara borði, viðurkenning í lögum 2008 virðist stundum lúta í lægra haldi fyrir endalausum þjónustukröfum um aukinn vistunartíma barna sem ganga langt fram úr eðlilegum kröfum um skólastarf. Þegar nemandinn kemur upp í grunnskólann er eðlileg krafa að hver einstaklingur fái að njóta sín hin og það sem hver einasti kennari leggur upp með í vinnu sinni. Metnaðarfullur kennari vill öllum sínum nemendum það besta og þegar hann fær þær bjargir sem nýtast til að mæta ólíkum þörfum nemenda þá skilar hann því gæðanámi sem er óskað. Því miður hefur vantað töluvert upp á að þær bjargir hafi fengið hljómgrunn á meðal þeirra sem sjá um að útdeila fjármagni til grunnskólans. Íslenskir framhaldsskólar hafa undanfarin ár tekið á móti stöðugt hærra hlutfalli íslenskra ungmenna og nú heyrir það til undantekninga ef að 16 ára einstaklingur hefur ekki nám í framhaldsskóla að hausti eftir grunnskólalok. Skólarnir hafa brugðist við því með aðdáunarverðum hætti, íslensk framhaldsskólaflóra er orðin ansi fjölbreytt og mikil áhersla lögð á framboð á námi við hæfi hvers og eins. Innan skólanna leggja kennarar og stjórnendur mikið á sig í þá átt að koma til móts við óskir nemenda þó svo sannarlega séu sóknarfæri þegar kemur að aukinni stoðþjónustu innan framhaldskólans. Einnig er hægt að gera betur þegar við horfum til hópastærða. Það þarf sérstaklega að horfa til þess hvernig hægt er að styðja við námsáfanga sem kalla á sérhæfingu sem leiðir til lítilla hópa, þeir hópar eiga undir högg að sækja í mörgum framhaldsskólum. Meðfram þessum skólagerðum þremur starfa tónlistarskólar og tónlistarkennarar, en tónlistarnám verður stöðugt vinsælla. Tónlistin er dásamleg leið til að virkja sköpunarkraft ungmenna og menningarhlutverk sem þarf að hlúa að, og margsannað að samstarf og samþætting skólastarfs í tónlistarskólum og hefðbundna skólakerfinu styður við heildstæðari þroska og menntun nemenda. Fagmennska íslenska tónlistarkennara er svo sannarlega til fyrirmyndar en við þurfum að búa þeim þær aðstæður sem auka veg kennslunnar, hvort sem horft er til húsnæðis fyrir kennsluna eða möguleikana til að sýna afrakstur námsins. Í öllum skólagerðum er lykilfólkið kennararnir. Framlínustarfsmennirnir sem fá það fjöregg í hendur að taka á móti ómálga einstaklingum inn í sína skóla og leiða viðkomandi á næstu áratugum í þá átt sem hver og einn þarf að feta í átt að því að hámarka sína hæfileika og takast að skólagöngu lokinni á við það verkefni að byggja upp líf sitt og þar með framtíðarsamfélag sitt og annarra. Það eru þessir einstaklingar sem eru fjöregg hvers samfélags og þeim er svo sannarlega búinn góður staður í höndum íslenskra kennara. Það kom okkur sem inni í kerfinu störfum því nákvæmlega ekkert á óvart að kennarastéttin stæði keik og heil undir því verkefni að vera skipað til framlínustarfa í Covid faraldrinum nú nýverið. Í framlínunni eru kennarar í essinu sínu, þar starfa þeir alla daga ársins með framtíð samfélagsins í höndunum. Þar höfum við staðið og munum standa áfram, stolt af verkefnum okkar og vinnustöðum. Á næstu árum eru miklir möguleikar fólgnir í því að styrkja enn starfsumhverfi íslenskra skóla og með kennara í lykilhlutverkum í því starfi munu gæði íslensks skólakerfis enn aukast. Við skulum hlúa vel að fjöregginu okkar. Það mun búa landinu okkar enn bjartari framtíð! Höfundur er frambjóðandi til formanns KÍ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Félagasamtök Magnús Þór Jónsson Mest lesið Halldór 07.06.2025 Halldór Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Sjá meira
Farsæld hverrar þjóðar býr í nútímanum og því samfélagi sem hún býr sér en fjöreggið er alltaf það hvernig grunnur er lagður til vaxtar í framtíðinni. L ykilfólk í því verkefni eru kennarar. Samfélagið hefur á síðustu misserum orðið enn frekar vart við mikilvægi kennarastarfsins enda hafa kennarar verið sannarlega réttnefnd framlínustétt sem ásamt fleirum stóðu vaktina, standa enn, í baráttunni við Covid-19 faraldurinn. Framlínustéttin kennarar varð auðvitað ekkert til í þeim slag. Íslenskir kennarar ólíkra skólagerða hafa alltaf verið lykilfólk í sínum samfélögum, bæði í heildina séð og ekki síður í hverju nærsamfélagi fyrir sig, og lagt hjarta sitt og sál í það verkefni að fræða nemendur sína og byggja þau upp sem einstaklinga. Leikskólinn byggir upp þroska barna í frumbernsku og sinnir afar mikilvægu hlutverki á mikilvægum mótunarárum þeirra, og þegar líður að útskrift þaðan hafa nemendur fengið undirbúning fyrir hefðbundnara nám. Leikskólinn er svo sannarlega fyrsta skólastigið og við þurfum að sýna fram á það í orði en ekki bara borði, viðurkenning í lögum 2008 virðist stundum lúta í lægra haldi fyrir endalausum þjónustukröfum um aukinn vistunartíma barna sem ganga langt fram úr eðlilegum kröfum um skólastarf. Þegar nemandinn kemur upp í grunnskólann er eðlileg krafa að hver einstaklingur fái að njóta sín hin og það sem hver einasti kennari leggur upp með í vinnu sinni. Metnaðarfullur kennari vill öllum sínum nemendum það besta og þegar hann fær þær bjargir sem nýtast til að mæta ólíkum þörfum nemenda þá skilar hann því gæðanámi sem er óskað. Því miður hefur vantað töluvert upp á að þær bjargir hafi fengið hljómgrunn á meðal þeirra sem sjá um að útdeila fjármagni til grunnskólans. Íslenskir framhaldsskólar hafa undanfarin ár tekið á móti stöðugt hærra hlutfalli íslenskra ungmenna og nú heyrir það til undantekninga ef að 16 ára einstaklingur hefur ekki nám í framhaldsskóla að hausti eftir grunnskólalok. Skólarnir hafa brugðist við því með aðdáunarverðum hætti, íslensk framhaldsskólaflóra er orðin ansi fjölbreytt og mikil áhersla lögð á framboð á námi við hæfi hvers og eins. Innan skólanna leggja kennarar og stjórnendur mikið á sig í þá átt að koma til móts við óskir nemenda þó svo sannarlega séu sóknarfæri þegar kemur að aukinni stoðþjónustu innan framhaldskólans. Einnig er hægt að gera betur þegar við horfum til hópastærða. Það þarf sérstaklega að horfa til þess hvernig hægt er að styðja við námsáfanga sem kalla á sérhæfingu sem leiðir til lítilla hópa, þeir hópar eiga undir högg að sækja í mörgum framhaldsskólum. Meðfram þessum skólagerðum þremur starfa tónlistarskólar og tónlistarkennarar, en tónlistarnám verður stöðugt vinsælla. Tónlistin er dásamleg leið til að virkja sköpunarkraft ungmenna og menningarhlutverk sem þarf að hlúa að, og margsannað að samstarf og samþætting skólastarfs í tónlistarskólum og hefðbundna skólakerfinu styður við heildstæðari þroska og menntun nemenda. Fagmennska íslenska tónlistarkennara er svo sannarlega til fyrirmyndar en við þurfum að búa þeim þær aðstæður sem auka veg kennslunnar, hvort sem horft er til húsnæðis fyrir kennsluna eða möguleikana til að sýna afrakstur námsins. Í öllum skólagerðum er lykilfólkið kennararnir. Framlínustarfsmennirnir sem fá það fjöregg í hendur að taka á móti ómálga einstaklingum inn í sína skóla og leiða viðkomandi á næstu áratugum í þá átt sem hver og einn þarf að feta í átt að því að hámarka sína hæfileika og takast að skólagöngu lokinni á við það verkefni að byggja upp líf sitt og þar með framtíðarsamfélag sitt og annarra. Það eru þessir einstaklingar sem eru fjöregg hvers samfélags og þeim er svo sannarlega búinn góður staður í höndum íslenskra kennara. Það kom okkur sem inni í kerfinu störfum því nákvæmlega ekkert á óvart að kennarastéttin stæði keik og heil undir því verkefni að vera skipað til framlínustarfa í Covid faraldrinum nú nýverið. Í framlínunni eru kennarar í essinu sínu, þar starfa þeir alla daga ársins með framtíð samfélagsins í höndunum. Þar höfum við staðið og munum standa áfram, stolt af verkefnum okkar og vinnustöðum. Á næstu árum eru miklir möguleikar fólgnir í því að styrkja enn starfsumhverfi íslenskra skóla og með kennara í lykilhlutverkum í því starfi munu gæði íslensks skólakerfis enn aukast. Við skulum hlúa vel að fjöregginu okkar. Það mun búa landinu okkar enn bjartari framtíð! Höfundur er frambjóðandi til formanns KÍ.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun