She is creative, not created Noorina Khalikyar skrifar 10. desember 2023 09:00 It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi Mest lesið Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Villa um fyrir bæjarbúum Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Olíufyrirtækin vissu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Bullandi hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar Skoðun Launamunur kynjanna eykst – Hvar liggur ábyrgðin? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann skrifar Skoðun Gefum íslensku séns – að tala íslensku við alla Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
It is funny how life can change in a split second: going from being a determined medicine student and social activist in Afghanistan to losing everything I have worked for, fleeing the country, and going through hell for the last two years. My name is Noorina Khalikyar, I am a doctor, social activist and most importantly a woman. In the movie of life, we were assigned the supporting roles by birth. Frankly speaking, when I was younger I also kind of gave in to this idea that men are superior to women. But it was my father that made me see the true face of women. In fact, he made me realise that there is nothing more powerful and courageous yet so soft and elegant than women. That was the moment I started to notice my full potential. I have strived for empowering women since the day I’ve known right from wrong. I have worked with multiple NGO’s and activists in Afghanistan to break the taboo of women going to school or even demanding their rights. I will admit that it wasn’t easy, and it still isn’t easy for me. But when I look at my sisters back in Afghanistan, all the girls leaving their houses to protest the evils of the society and demand the mere right to be treated as humans, it fills my heart. It fills my heart because I can see how courageous and brave they are. At the same time, it breaks my heart to know that even in the 21st century we are fighting for the most basic rights. I feel our struggle, I feel it because it is real. We want a real chance to live. I left my home when the Taliban took over, leaving every bit of my life that I had built up from crumbs and pieces. I still remember hiding and leaving the country because I knew they were going to kill me. But death wasn’t the thing I was most afraid of, I was mostly afraid of them torturing my family because of me. I have many dreams. However, one of those dreams feels like a fantasy; to see girls from my country have equal rights. I want to see my four sisters being able to choose what they want in life, not things being chosen for them. I want to go and walk around the streets of Kabul, like I used to do before 2021. I want to go and have a cup of green tea with my friends in our favourite teahouse. More than anything, I want the girls to live like they are supposed to live. From what I’ve learned, I accept that there is a difference between men and women. Women are much stronger and much more resilient. I just want to end my article with a poem from Maulana Jalaludin E Balkhi. “Woman is a ray of God. She is not that earthly beloved.She is creative, not created.” Höfundur er afganskur læknir og umsækjandi um alþjóðlega vernd.Greinin er birt í tengslum við alþjóðlegt 16 daga átak gegn kynbundnu ofbeldi.
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Pistil eftir frétt um Davíð Tómas körfuknattleiksdómara Sigurður Ólafur Kjartansson skrifar
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar