Sjálfstætt fólk og núverandi mynd af íslensku samfélagi Valerio Gargiulo skrifar 9. apríl 2024 07:30 Fyrir Ítala eins og mig, sem hefur gert Ísland að heimili sínu, birtist mynd Halldórs Laxness sem björt stjarna á bókmenntafestingu þessarar heillandi norrænu þjóðar. Virðing mín fyrir Laxnesi er ekki aðeins virðing fyrir mikilleika höfundarins sjálfs, heldur einnig fegurð og dýpt íslenskrar menningar sem hann sýnir svo kunnáttusamlega í verkum sínum. Það er virðing fyrir getu bókmennta til að sameina fólk þvert á hindranir tíma, rúms og tungumáls og láta okkur líða eins og heima, jafnvel í fjarlægustu og dularfullustu löndum. Í bókmenntameistaraverki sínu „Sjálfstætt fólk“ málaði Halldór Laxness fresku af íslensku samfélagi á 20. öld og undirstrikaði félagslega, pólitíska og efnahagslega krafta þess tíma. Hins vegar, ef við einblínum á Ísland í dag, getum við séð bæði samlýkingu og verulegar breytingar miðað við heiminn sem Laxness lýsir. Eitt af sérkennum íslensks samfélags sem Laxness lýsir er sterk sjálfstæði og þjóðerniskennd. Þessi menningareiginleiki er enn til staðar í dag, áberandi í því hvernig Íslendingar takast á við áskoranir samtímans, svo sem náttúruauðlindastjórnun og umhverfisvernd. En á meðan frásögn Laxness beindist fyrst og fremst að sveitalífi og togstreitu milli hefðar og nútíma, einkennist Ísland nútímans af sívaxandi þéttbýlissamfélagi og með aukinni tengingu við umheiminn. Þessi breyting endurspeglast einnig í stjórnmálum og efnahagslífi landsins þar sem meiri áhersla er lögð á greinar eins og ferðaþjónustu og tækni. Annað meginþema í "Sjálfstæðu fólki" er baráttan fyrir félagslegu réttlæti og mannlegri reisn sem endurspeglast í baráttu aðalpersónanna til að bæta lífskjör sín. Enn þann dag í dag er íslenskt samfélag skuldbundið til að efla félagslegt réttlæti, með vel þróuðu velferðarkerfi og sterkri skuldbindingu um jafnrétti kynjanna og LGBTQ+ réttindi. Hins vegar eru enn áskoranir sem þarf að takast á við. Hækkandi húsnæðisverð og vaxandi efnahagslegur ójöfnuður eru mikilvæg mál sem íslenskt samfélag stendur frammi fyrir á 21. öldinni. Ennfremur stendur Ísland frammi fyrir nýjum alþjóðlegum áskorunum, svo sem loftslagsbreytingum og þrýstingi á náttúruauðlindir. Að lokum má segja að þrátt fyrir að mörg af þeim málum sem Halldór Laxness fjallaði um í "Sjálfstæðu fólki" eigi enn við íslenska nútímann, hefur íslenskt samfélag einnig tekið miklum breytingum og stendur frammi fyrir nýjum áskorunum og tækifærum á 21. öldinni. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Valerio Gargiulo Mest lesið Þolinmæði Hafnfirðinga er á þrotum! Kristín Thoroddsen Skoðun Glæpamenn í glerhúsi Ólafur Stephensen Skoðun Það ber allt að sama brunni. – Mín kenning. Björn Ólafsson Skoðun „Við lofum að gera þetta ekki aftur“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Gæludýraákvæðin eru gallagripur Árni Stefán Árnason Skoðun Erum við í ofbeldissambandi við ESB? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Alvöru tækifæri í gervigreind Halldór Kári Sigurðarson Skoðun Hægagangur í samskiptum við bæjaryfirvöld Hilmar Freyr Gunnarsson Skoðun „Friðartillögur“ Bandaríkjamanna eru svik við Úkraínu Arnór Sigurjónsson Skoðun Dagur mannréttinda (sumra) barna Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mannréttindi eða plakat á vegg? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Friðartillögur“ Bandaríkjamanna eru svik við Úkraínu Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Styrkur Íslands liggur í grænni orku Sverrir Falur Björnsson skrifar Skoðun Eftir hverju er verið að bíða? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fjölmenningarborgin Reykjavík - með stóru Effi Sabine Leskopf skrifar Skoðun Á öllum tímum í sögunni hafa verið til Pönkarar Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Hlutverk hverfa í borgarstefnu Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar Skoðun Gæludýraákvæðin eru gallagripur Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Glæpamenn í glerhúsi Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Það kostar að menga, þú sparar á að menga minna Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Þolinmæði Hafnfirðinga er á þrotum! Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hægagangur í samskiptum við bæjaryfirvöld Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar Skoðun Dagur mannréttinda (sumra) barna Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Sterk ferðaþjónusta skapar sterkara samfélag Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvað finnst Grindvíkingum? Jóhanna Lilja Birgisdóttir,Guðrún Pétursdóttir,Ingibjörg Lilja Ómarsdóttir skrifar Skoðun Alvöru tækifæri í gervigreind Halldór Kári Sigurðarson skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi við ESB? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun „Við lofum að gera þetta ekki aftur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það ber allt að sama brunni. – Mín kenning. Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hver mun stjórna heiminum eftir hundrað ár? Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Íbúðir með froðu til sölu Björn Sigurðsson skrifar Skoðun Að hafa eða að vera Guðrún Schmidt skrifar Skoðun Mikilvægar kjarabætur fyrir aldraða Inga Sæland skrifar Skoðun Kerfisbundin villa – Af hverju þurfa börn innflytjenda að læra íslensku sem annað mál? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Tryggðu þér bíl fyrir áramótin! Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Formúlu fyrir sigri? Nei takk. Guðmundur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Norræn samstaða skapar tækifæri fyrir græna framtíð Nótt Thorberg skrifar Skoðun Má umskera dreng í heimahúsi? Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Viðskiptafrelsi og hátækniiðnaður Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Hver er virðingin fyrir skólaskyldunni? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Sjá meira
Fyrir Ítala eins og mig, sem hefur gert Ísland að heimili sínu, birtist mynd Halldórs Laxness sem björt stjarna á bókmenntafestingu þessarar heillandi norrænu þjóðar. Virðing mín fyrir Laxnesi er ekki aðeins virðing fyrir mikilleika höfundarins sjálfs, heldur einnig fegurð og dýpt íslenskrar menningar sem hann sýnir svo kunnáttusamlega í verkum sínum. Það er virðing fyrir getu bókmennta til að sameina fólk þvert á hindranir tíma, rúms og tungumáls og láta okkur líða eins og heima, jafnvel í fjarlægustu og dularfullustu löndum. Í bókmenntameistaraverki sínu „Sjálfstætt fólk“ málaði Halldór Laxness fresku af íslensku samfélagi á 20. öld og undirstrikaði félagslega, pólitíska og efnahagslega krafta þess tíma. Hins vegar, ef við einblínum á Ísland í dag, getum við séð bæði samlýkingu og verulegar breytingar miðað við heiminn sem Laxness lýsir. Eitt af sérkennum íslensks samfélags sem Laxness lýsir er sterk sjálfstæði og þjóðerniskennd. Þessi menningareiginleiki er enn til staðar í dag, áberandi í því hvernig Íslendingar takast á við áskoranir samtímans, svo sem náttúruauðlindastjórnun og umhverfisvernd. En á meðan frásögn Laxness beindist fyrst og fremst að sveitalífi og togstreitu milli hefðar og nútíma, einkennist Ísland nútímans af sívaxandi þéttbýlissamfélagi og með aukinni tengingu við umheiminn. Þessi breyting endurspeglast einnig í stjórnmálum og efnahagslífi landsins þar sem meiri áhersla er lögð á greinar eins og ferðaþjónustu og tækni. Annað meginþema í "Sjálfstæðu fólki" er baráttan fyrir félagslegu réttlæti og mannlegri reisn sem endurspeglast í baráttu aðalpersónanna til að bæta lífskjör sín. Enn þann dag í dag er íslenskt samfélag skuldbundið til að efla félagslegt réttlæti, með vel þróuðu velferðarkerfi og sterkri skuldbindingu um jafnrétti kynjanna og LGBTQ+ réttindi. Hins vegar eru enn áskoranir sem þarf að takast á við. Hækkandi húsnæðisverð og vaxandi efnahagslegur ójöfnuður eru mikilvæg mál sem íslenskt samfélag stendur frammi fyrir á 21. öldinni. Ennfremur stendur Ísland frammi fyrir nýjum alþjóðlegum áskorunum, svo sem loftslagsbreytingum og þrýstingi á náttúruauðlindir. Að lokum má segja að þrátt fyrir að mörg af þeim málum sem Halldór Laxness fjallaði um í "Sjálfstæðu fólki" eigi enn við íslenska nútímann, hefur íslenskt samfélag einnig tekið miklum breytingum og stendur frammi fyrir nýjum áskorunum og tækifærum á 21. öldinni. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.
Skoðun Hvað finnst Grindvíkingum? Jóhanna Lilja Birgisdóttir,Guðrún Pétursdóttir,Ingibjörg Lilja Ómarsdóttir skrifar
Skoðun Kerfisbundin villa – Af hverju þurfa börn innflytjenda að læra íslensku sem annað mál? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar