Hinn dökki fíll í rými jafnréttis Matthildur Björnsdóttir skrifar 4. febrúar 2025 18:00 Það voru aldrei neinar fréttir að ráði um nauðganir á mínum tímum. Hvað þá um kynferðislega misnotkun á börnum. Samt lærði ég þá, að það gerðist. Af því að nágrannakona mín sagði mér að bróðir hennar hafði gert henni það. Þessi hegðun er því miður að gerast um allan heim. En fyrir þetta litla land og fámennu þjóð sem telur sig svo framarlega í jafnrétti, hefur kallað upp að hér vanti stórt atriði. Getnaðarfæra kerfin í körlum eru greinilega oft meiri villidýr en þau eru í kvenkyni, þó að sumar nái ansi langt um það varðandi þá. Það eru samt karlarnir sem eru mest áberandi í fréttum um þá glæpi, og lenda oftar fyrir lög og rétt vegna stjórnleysis síns á þessu erfiða kerfi. Það þarf að fræða drengi löngu fyrir þann tíma sem hormóna kerfið fer í gang svo að einhver von sé um að heilabúið nái að setja sig í hugarfar ákvörðunar um að sýna virðingu fyrir félaga í að njóta þess og að sjá mikilvægi algers samþykkis. Leiðbeinendur þurfa að lýsa því ris ferli á þann hátt að meiri von sé á að heilabúið skilji að það sé sjálfstætt kerfi sem þeir eigi að kenna sjálfum sér að vera með ábyrgð á. Það verður ekkert almennilegt jafnrétti í þeim málum fyrr en drengir fái þá leiðsögn, og það löngu áður en líffærin fara að setja það kerfi upp. Því miður erum við líka að sjá í fréttum að menn eins og Harwey Weinstein, svo var það Rolf Harris sem var Ástrali sem hafði flutt til Bretlands, og endalaust aðrir sem sjá sig sem hafi átt kynmökin skilið. Þeir virðast trúa því að bara það að það kynfæri fari inn í konu hafi, og eigi að hafa samasem merki unaðar en ekki sjokks. Svo er líka á hreinu að lög þjóða um slíkt eru löngu úr sér gengin. Þau voru greinilega skrifuð fyrr á tímum af körlum með sitt eigið eigingjarna sjónarhorn á því. Sjónarhorn sem við sjáum líka að trúarbrögðin hafa verið mjög vilhöll með. Hinn fyrrum Kaþólski Biskup hér í Ástralíu var í þessum hópi nauðgara og héldu önnur lið í þeirri stofnun með honum í að afneita reynslu þolenda. En sem betur fer komu lögin svo að lokum til að veita þolendum það sem þeir áttu skilið. Það tók samt nokkur ár fyrir það að verða. Það voru nokkrir Kaþólskir prestar sem fóru í fangelsi hér í Ástralíu fyrir kynferðislega misnotkin á drengjum. Í viðtali við blaðakonu sagði einhn þeirra um þá að þeir hefðu séð það sem rétt sinn og sem einskonar „laun fyrir að hafa verið svo góðir við Guð“. Það er löngu kominn tími til að skrifa ný lög fyrir ekki bara nauðganir og aðra kynferðislega áreitni og misnotkun heldur líka um alla glæpi sem gerast án vitna. Fyrir þær breytingar um tilfinningaleg atriði sem er kynferðislegt og heimilisofbeldi þarf heilt lið af báðum kynjum að setjast niður og tala við þolendur, og kafa inn í það hvernig ný lög þurfi að verða hugsuð og skrifuð. Það eru atvik sem sjaldan hafa vitni að þeim. Svo að það er sérkennilegt að lög fortíðar og fram okkar tíma séu enn hugsuð út frá því að einhver hafi vitnað atburðinn. Hinar langtíma dýru afleiðingar afneitunar og þöggunar Viðhorf fyrir nokkrum áratugum síðan voru þau að laganna verðir hefðu engan rétt til að koma inn í slík mál, eins og heimilisofbeldi. Eiginmenn sem væru að rústa sjálfi eiginkonu sinnar og barna, sem ég veit að gerðist. En allir sem skynjuðu og vissu að eitthvað væri að á þeim heimilum, þorðu ekki að lyfta fingri né segja neitt. Þau litu bara í hina áttina, sem var greinilega af því að „Slíkt var ósnertanlegt einkamál“. Þegar skáldskapur Goðsagnar var séður sem veruleiki lífsins. Hvað þá að neinn segði neitt, ef faðir væri kannski að nota þau fyrir sína kynlífskröfu, eða hreinlega sjúka valdasýki af ótta við að hinir myndu skilja að þeir væru ekki miklir bógar sem mannverur. Sú sorglega staðreynd sem var á Vísi í dag hér í Ástralíu þann 1.febrúar. Að Ólöf Tara Harðardóttir langtíma þolandi slæmrar meðferðar af ýmsu tagi, hafði ekki séð sig getað lifað lengur. Hún hafði gert sitt til að nota eigin slæmu reynslu til að snúa því dæmi við í þjóðinni. Kona með meiriháttar köllun sem var göfgi ungrar konu með erfiðan bakgrunn. Það fráfall svo ungrar konu, er eitt af milljón atriðum staðfestingar á fræðum Thomas Hubl og Peter´s A Levine um innsæi sitt um þau atriði og eru það sem milljónir einstaklinga eru að lifa og hafa látið líf sitt frá. Sannleikur þeirra er í hina áttina gegn einhverjum fræðingi sem hét Adler, og var í algerri afneitun á þeim veruleika að áföll eða ofbeldi væru veruleiki. Kenning hans sem ég las nýlega um í bók sem heitir „The Courage To Be Disliked“. Setning, heiti á bók, sem ég taldi að ætti að vera brandari. En lestur bókarinnar sýndi mér inn í viðhorf sem ég sé sem mjög hættuleg. Og ætti hugsun Adlers ekki að vera séð sem heilagur sannleikur. Í fáum orðum er sá sannleikur hinna tveggja sem ég hef nefnt veruleiki mannvera, hvort sem allir skilji eða viti það, eða ekki. Hvort einhverjir einstaklingar hafi „delete“ eyðingar hnapp í heilanum veit ég ekki, en það gæti verið frá sterkri þörf fyrir að afneita og halda vissri veruleika mynd hvort sem hún væri alger veruleiki. Að það að verða að þegja, og vera sem barn algerlega ófært um að orða erfiða og slæma meðferð á sér, verður að mengun í taugakerfum líkamans. Orð sem ég nota sem þýðingu á því sem þeir báðir vita og skilja. Og um leið mikilvægi þess að það sé tjáð og sagt frá og rétt hjálp fengin. Hjálp sem Ólöf fékk greinilega ekki nægilegt magn af til að létta af því erfiða sem sat í líkama hennar. Fráfall hennar ætti að verða notað til mikillar baráttu og bóta í lögum til að snúa þeim viðhorfum og hegðum við og að allt verði gert til að gerendur sleppi ekki. Það eru mikið fleiri atriði sem þarf að skoða í slíkum tilfellum. Og er eitt skortur á nægri innri sjálfsvirðisvírun í öllum taugakerfum okkar kvenna. Ég hef séð of mörg dæmi þess hér í fjölmennri Ástralíu og ofbeldis að skortur á slíku hafi verið undirrót þess sem endaði líf þeirra. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Sjá meira
Það voru aldrei neinar fréttir að ráði um nauðganir á mínum tímum. Hvað þá um kynferðislega misnotkun á börnum. Samt lærði ég þá, að það gerðist. Af því að nágrannakona mín sagði mér að bróðir hennar hafði gert henni það. Þessi hegðun er því miður að gerast um allan heim. En fyrir þetta litla land og fámennu þjóð sem telur sig svo framarlega í jafnrétti, hefur kallað upp að hér vanti stórt atriði. Getnaðarfæra kerfin í körlum eru greinilega oft meiri villidýr en þau eru í kvenkyni, þó að sumar nái ansi langt um það varðandi þá. Það eru samt karlarnir sem eru mest áberandi í fréttum um þá glæpi, og lenda oftar fyrir lög og rétt vegna stjórnleysis síns á þessu erfiða kerfi. Það þarf að fræða drengi löngu fyrir þann tíma sem hormóna kerfið fer í gang svo að einhver von sé um að heilabúið nái að setja sig í hugarfar ákvörðunar um að sýna virðingu fyrir félaga í að njóta þess og að sjá mikilvægi algers samþykkis. Leiðbeinendur þurfa að lýsa því ris ferli á þann hátt að meiri von sé á að heilabúið skilji að það sé sjálfstætt kerfi sem þeir eigi að kenna sjálfum sér að vera með ábyrgð á. Það verður ekkert almennilegt jafnrétti í þeim málum fyrr en drengir fái þá leiðsögn, og það löngu áður en líffærin fara að setja það kerfi upp. Því miður erum við líka að sjá í fréttum að menn eins og Harwey Weinstein, svo var það Rolf Harris sem var Ástrali sem hafði flutt til Bretlands, og endalaust aðrir sem sjá sig sem hafi átt kynmökin skilið. Þeir virðast trúa því að bara það að það kynfæri fari inn í konu hafi, og eigi að hafa samasem merki unaðar en ekki sjokks. Svo er líka á hreinu að lög þjóða um slíkt eru löngu úr sér gengin. Þau voru greinilega skrifuð fyrr á tímum af körlum með sitt eigið eigingjarna sjónarhorn á því. Sjónarhorn sem við sjáum líka að trúarbrögðin hafa verið mjög vilhöll með. Hinn fyrrum Kaþólski Biskup hér í Ástralíu var í þessum hópi nauðgara og héldu önnur lið í þeirri stofnun með honum í að afneita reynslu þolenda. En sem betur fer komu lögin svo að lokum til að veita þolendum það sem þeir áttu skilið. Það tók samt nokkur ár fyrir það að verða. Það voru nokkrir Kaþólskir prestar sem fóru í fangelsi hér í Ástralíu fyrir kynferðislega misnotkin á drengjum. Í viðtali við blaðakonu sagði einhn þeirra um þá að þeir hefðu séð það sem rétt sinn og sem einskonar „laun fyrir að hafa verið svo góðir við Guð“. Það er löngu kominn tími til að skrifa ný lög fyrir ekki bara nauðganir og aðra kynferðislega áreitni og misnotkun heldur líka um alla glæpi sem gerast án vitna. Fyrir þær breytingar um tilfinningaleg atriði sem er kynferðislegt og heimilisofbeldi þarf heilt lið af báðum kynjum að setjast niður og tala við þolendur, og kafa inn í það hvernig ný lög þurfi að verða hugsuð og skrifuð. Það eru atvik sem sjaldan hafa vitni að þeim. Svo að það er sérkennilegt að lög fortíðar og fram okkar tíma séu enn hugsuð út frá því að einhver hafi vitnað atburðinn. Hinar langtíma dýru afleiðingar afneitunar og þöggunar Viðhorf fyrir nokkrum áratugum síðan voru þau að laganna verðir hefðu engan rétt til að koma inn í slík mál, eins og heimilisofbeldi. Eiginmenn sem væru að rústa sjálfi eiginkonu sinnar og barna, sem ég veit að gerðist. En allir sem skynjuðu og vissu að eitthvað væri að á þeim heimilum, þorðu ekki að lyfta fingri né segja neitt. Þau litu bara í hina áttina, sem var greinilega af því að „Slíkt var ósnertanlegt einkamál“. Þegar skáldskapur Goðsagnar var séður sem veruleiki lífsins. Hvað þá að neinn segði neitt, ef faðir væri kannski að nota þau fyrir sína kynlífskröfu, eða hreinlega sjúka valdasýki af ótta við að hinir myndu skilja að þeir væru ekki miklir bógar sem mannverur. Sú sorglega staðreynd sem var á Vísi í dag hér í Ástralíu þann 1.febrúar. Að Ólöf Tara Harðardóttir langtíma þolandi slæmrar meðferðar af ýmsu tagi, hafði ekki séð sig getað lifað lengur. Hún hafði gert sitt til að nota eigin slæmu reynslu til að snúa því dæmi við í þjóðinni. Kona með meiriháttar köllun sem var göfgi ungrar konu með erfiðan bakgrunn. Það fráfall svo ungrar konu, er eitt af milljón atriðum staðfestingar á fræðum Thomas Hubl og Peter´s A Levine um innsæi sitt um þau atriði og eru það sem milljónir einstaklinga eru að lifa og hafa látið líf sitt frá. Sannleikur þeirra er í hina áttina gegn einhverjum fræðingi sem hét Adler, og var í algerri afneitun á þeim veruleika að áföll eða ofbeldi væru veruleiki. Kenning hans sem ég las nýlega um í bók sem heitir „The Courage To Be Disliked“. Setning, heiti á bók, sem ég taldi að ætti að vera brandari. En lestur bókarinnar sýndi mér inn í viðhorf sem ég sé sem mjög hættuleg. Og ætti hugsun Adlers ekki að vera séð sem heilagur sannleikur. Í fáum orðum er sá sannleikur hinna tveggja sem ég hef nefnt veruleiki mannvera, hvort sem allir skilji eða viti það, eða ekki. Hvort einhverjir einstaklingar hafi „delete“ eyðingar hnapp í heilanum veit ég ekki, en það gæti verið frá sterkri þörf fyrir að afneita og halda vissri veruleika mynd hvort sem hún væri alger veruleiki. Að það að verða að þegja, og vera sem barn algerlega ófært um að orða erfiða og slæma meðferð á sér, verður að mengun í taugakerfum líkamans. Orð sem ég nota sem þýðingu á því sem þeir báðir vita og skilja. Og um leið mikilvægi þess að það sé tjáð og sagt frá og rétt hjálp fengin. Hjálp sem Ólöf fékk greinilega ekki nægilegt magn af til að létta af því erfiða sem sat í líkama hennar. Fráfall hennar ætti að verða notað til mikillar baráttu og bóta í lögum til að snúa þeim viðhorfum og hegðum við og að allt verði gert til að gerendur sleppi ekki. Það eru mikið fleiri atriði sem þarf að skoða í slíkum tilfellum. Og er eitt skortur á nægri innri sjálfsvirðisvírun í öllum taugakerfum okkar kvenna. Ég hef séð of mörg dæmi þess hér í fjölmennri Ástralíu og ofbeldis að skortur á slíku hafi verið undirrót þess sem endaði líf þeirra. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar