Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei skrifar 5. febrúar 2025 09:31 (english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Mest lesið Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Loftslagsverkfallið krefst aðgerða strax! Tinna Hallgrímsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Sjá meira
(english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power.
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson Skoðun