Sá veldur sem á heldur 16. september 2005 00:01 Borgarstjórnarkosningar - Þorleifur Gunnlaugsson Nokkrir Samfylkingarmenn og stuðningsmenn þeirra hafa verið iðnir við að gera því skóna að Sjálfstæðisflokkurinn nái völdum í Reykjavík í næstu borgarstjórnarkosningum. Þannig skrifar Heimir Már Pétursson til dæmis grein í Fréttablaðið 25. ágúst. Þar sveiflast hann á milli þess að ætla að mynda breiðfylkingu R-listafólks yfir í að segja að "ef grafararnir vinstra megin línunnar ná undirtökunum með gamaldags Steingríms J-allaballatuggu um að "vinna saman eftir kosningar " mun ég kjósa Sjálfstæðisflokkinn" . Sem sagt, ef ekki næst samstaða um R-listann er samstarf félagshyggjuaflanna í Reykjavík fyrir bí. Er það virkilega svo að nú megi menn ekki lengur tala um að vinna saman eftir kosningar? Þessu er ég algerlega ósammála. Ég vil að VG starfi með félagshyggjuöflunum í Reykjavík. Greinilegt er að mörgum var það tilfinningamál að upp úr R-listasamstarfinu skyldi slitna og væri sennilega skynsamlegt, að áhugamenn um áframhaldandi samstarf um stjórn Reykjavíkurborgar, gerist ekki mjög dómharðir í garð samstarfsaðila sinna þótt sitthvað hafi verið látið fjúka í hita leiksins. Það þýðir þó ekki að þegja eigi um efnislegan ágreining. Að sjálfsögðu á að ræða hann. Það getur aldrei verið slæmt að færa rök fyrir máli sínu. Ég neita því ekki að mér þótti nokkurri furðu sæta að heyra að nú væri það talið ólýðræðislegt að stjórnmálaflokkarnir, sem aðild eiga að Reykjavíkurlistanum, færu með hans mál; flokkarnir (og þá helst VG) voru kallaðir klíkur - talað var um að fámennir hópar (þ.e. félagsfundir VG) tækju ákvörðun fyrir hönd Reykvíkinga; nú riði á, sögðu einkum Samfylkingarmenn, að borgarfulltrúar R-listans og þá ekki síst, borgarstjórinn, leiðtoginn, yrði valinn í opnu prófkjöri. Við í VG viljum vissulega val á fulltrúum en við höfum sameinast um að leyfa ekki auglýsingar og viljum þar með forðast peningaaustur og lýðskrum. Þá leggjum við á það áherslu að lýðræði eigi að vera virkt allt kjörtímabilið, ekki einvörðungu þau sekúndubrot sem kjörseðillinn, hvort srm það er prófkjörseðillinn eða bæjarstjórnarkjörseðillinn er er að detta niður í kjörkassann. Í fljótu bragði getur prófkjör og leiðtogaval virst lýðræðislegt en hæglega getur það þó snúist upp í andhverfu sína. Í fyrsta lagi eru prófkjör iðulega svo kostnaðarsöm að það er einvörðungu á færi atvinnupólitíkusa og þeirra sem hafa góð efni að taka þátt. Varla telst það lýðræðislegt. Í öðru lagi er hætt við því að það gerist að þeir sem kjörnir eru til forystu, "leiðtogarnir" telji sig lausa allra mála fram að næstu kosningum. Vissluega má segja að þá komi að skuldadögum. Að mínu mati eiga stjórnmálamenn hins vegar að finna fyrir lýðræðislegu aðhaldi allt kjörtímabilið. Aðeins nánar að þessu. R-listinn er ekki félag, hann er ekki með félagatal, stjórn né heldur hann fundi á milli kosninga. Almennir stuðningsmenn hans hafa enga aðkomu að störfum hans. Samkvæmt uppskrift Samfylkingarinnar væru borgarfulltrúar, kjörnir í opnu prófkjöri, einráðir og "ósnertanlegir" á milli kosninga. Borgarstjóri kjörin í opnu prófkjöri gæti þessvegna setið í óþökk meirihlutans. Í gagnrýni sinni á VGR vilja andstæðingar okkar meina að félögunum sé stjórnað eins og strengjabrúðum af fámennri flokkseigendaklíku. Sennilega gengur þeim sem þessu halda fram ekkert illt til. Þetta er einfaldlega það sem þeir eru sjálfir vanir úr eigin flokki. Einn mikilvægasti þáttur einræðislegra vinnubragða er að stjórna því sem tekið er á dagskrá. Ég tók til að mynda eftir því að þegar "Þórólfsmálið" var uppi hélt Samfylkingin einn félagsfund. Hann var að mig minnir um skipulagsmál. Á sama tíma logaði allt í fundahöldum hjá VGR. Það sama hefur verið upp á teningnum í hinum ýmsu málum, og hefur það gilt bæði um mál þar sem fólk hefur viljað koma gagnrýni á framfæri eða hvetja fulltrúa sína til að gera enn betur. Allt frá, málefnum húsnæðislausra, Tjarnarkjallaranum til sölunnar á hlutnum í Landsvirkjun. Hafi verið vilji til að taka mál á dagsskrá, hefur það verið gert og málin afgreidd á lýðræðislegan hátt. Alltaf hafa það verið félagarnir í Reykjavík, iðulega á mjög fjölmennum fundum, sem tóku af skarið. Þetta gilti einnig um viðræður um framhald R-listans nú í sumar. Lýðræðislega kjörin stjórn skipaði 3ja manna viðræðnefnd (2 úr stjórn og einn frá stjórn ungliða) og var sú skipan síðan staðfest af félagsfundi. Viðræðunefnd VGR hafði stöðugt samráð við stjórn, samráðsfundi og félagsfundi og að lokum var málið afgreitt af félögunum með yfirgnæfandi meirihluta athvæða. Ég held að ef menn skoða þessi mál af sanngirni og yfirvegun hljóti menn að sjá að það sem fyrir okkur í VG vakir, er að efla lýðræðislegt aðhald í borginni. Ég hef orðið var við það að kjósendur í Reykjavík gera sér upp til hópa grein fyrir því að VG vill starfa á opinn og lýðræðislegan hátt. Í þjóðarpúlsi Gallúp sem tekin er á lokasspretti R-listaviðræðnanna mælist VG með 19% fylgi. Í Reykjavík verður enginn félagshyggjumeirihluti án VG. Slíkan meirihluta vill Vinstrihreyfingin grænt framboð hins vegar. Þessu takmarki getum við náð ef við leggjum okkur fram um það. Nú er mál að linni ásökunum, úrtölum og bölbænum. Það er staðreynd að flokkarnir bjóða fram hver um sig næsta vor. Þetta finnst sumum gott, öðrum ekki. Það á við um fólk í öllum þeim flokkum sem hlut eiga að máli. En þetta er staðreynd sem menn þurfa að horfast í augu við. Með því að halda því fram að bjóði flokkarnir fram í sitt hvoru lagi séu þeir að afhenda Sjálfstæðisflokknum völdin er verið að grafa undan möguleikum okkar og afhenda Íhaldinu borgina. Það er ábyrgðarhlutur sem raunverulegir félagshyggjumenn geta ekki leyft sér. Félagshyggjuöflin í Reykjavík mega hvorki leyfa sér uppgjöf né daður við Íhaldið. Staðreyndin er sú að með því að snúa bökum saman höfum við möguleika á að halda borginni. Allt er nú undir okkur sjálfum komið. Sá veldur sem á heldur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Skoðun Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Borgarstjórnarkosningar - Þorleifur Gunnlaugsson Nokkrir Samfylkingarmenn og stuðningsmenn þeirra hafa verið iðnir við að gera því skóna að Sjálfstæðisflokkurinn nái völdum í Reykjavík í næstu borgarstjórnarkosningum. Þannig skrifar Heimir Már Pétursson til dæmis grein í Fréttablaðið 25. ágúst. Þar sveiflast hann á milli þess að ætla að mynda breiðfylkingu R-listafólks yfir í að segja að "ef grafararnir vinstra megin línunnar ná undirtökunum með gamaldags Steingríms J-allaballatuggu um að "vinna saman eftir kosningar " mun ég kjósa Sjálfstæðisflokkinn" . Sem sagt, ef ekki næst samstaða um R-listann er samstarf félagshyggjuaflanna í Reykjavík fyrir bí. Er það virkilega svo að nú megi menn ekki lengur tala um að vinna saman eftir kosningar? Þessu er ég algerlega ósammála. Ég vil að VG starfi með félagshyggjuöflunum í Reykjavík. Greinilegt er að mörgum var það tilfinningamál að upp úr R-listasamstarfinu skyldi slitna og væri sennilega skynsamlegt, að áhugamenn um áframhaldandi samstarf um stjórn Reykjavíkurborgar, gerist ekki mjög dómharðir í garð samstarfsaðila sinna þótt sitthvað hafi verið látið fjúka í hita leiksins. Það þýðir þó ekki að þegja eigi um efnislegan ágreining. Að sjálfsögðu á að ræða hann. Það getur aldrei verið slæmt að færa rök fyrir máli sínu. Ég neita því ekki að mér þótti nokkurri furðu sæta að heyra að nú væri það talið ólýðræðislegt að stjórnmálaflokkarnir, sem aðild eiga að Reykjavíkurlistanum, færu með hans mál; flokkarnir (og þá helst VG) voru kallaðir klíkur - talað var um að fámennir hópar (þ.e. félagsfundir VG) tækju ákvörðun fyrir hönd Reykvíkinga; nú riði á, sögðu einkum Samfylkingarmenn, að borgarfulltrúar R-listans og þá ekki síst, borgarstjórinn, leiðtoginn, yrði valinn í opnu prófkjöri. Við í VG viljum vissulega val á fulltrúum en við höfum sameinast um að leyfa ekki auglýsingar og viljum þar með forðast peningaaustur og lýðskrum. Þá leggjum við á það áherslu að lýðræði eigi að vera virkt allt kjörtímabilið, ekki einvörðungu þau sekúndubrot sem kjörseðillinn, hvort srm það er prófkjörseðillinn eða bæjarstjórnarkjörseðillinn er er að detta niður í kjörkassann. Í fljótu bragði getur prófkjör og leiðtogaval virst lýðræðislegt en hæglega getur það þó snúist upp í andhverfu sína. Í fyrsta lagi eru prófkjör iðulega svo kostnaðarsöm að það er einvörðungu á færi atvinnupólitíkusa og þeirra sem hafa góð efni að taka þátt. Varla telst það lýðræðislegt. Í öðru lagi er hætt við því að það gerist að þeir sem kjörnir eru til forystu, "leiðtogarnir" telji sig lausa allra mála fram að næstu kosningum. Vissluega má segja að þá komi að skuldadögum. Að mínu mati eiga stjórnmálamenn hins vegar að finna fyrir lýðræðislegu aðhaldi allt kjörtímabilið. Aðeins nánar að þessu. R-listinn er ekki félag, hann er ekki með félagatal, stjórn né heldur hann fundi á milli kosninga. Almennir stuðningsmenn hans hafa enga aðkomu að störfum hans. Samkvæmt uppskrift Samfylkingarinnar væru borgarfulltrúar, kjörnir í opnu prófkjöri, einráðir og "ósnertanlegir" á milli kosninga. Borgarstjóri kjörin í opnu prófkjöri gæti þessvegna setið í óþökk meirihlutans. Í gagnrýni sinni á VGR vilja andstæðingar okkar meina að félögunum sé stjórnað eins og strengjabrúðum af fámennri flokkseigendaklíku. Sennilega gengur þeim sem þessu halda fram ekkert illt til. Þetta er einfaldlega það sem þeir eru sjálfir vanir úr eigin flokki. Einn mikilvægasti þáttur einræðislegra vinnubragða er að stjórna því sem tekið er á dagskrá. Ég tók til að mynda eftir því að þegar "Þórólfsmálið" var uppi hélt Samfylkingin einn félagsfund. Hann var að mig minnir um skipulagsmál. Á sama tíma logaði allt í fundahöldum hjá VGR. Það sama hefur verið upp á teningnum í hinum ýmsu málum, og hefur það gilt bæði um mál þar sem fólk hefur viljað koma gagnrýni á framfæri eða hvetja fulltrúa sína til að gera enn betur. Allt frá, málefnum húsnæðislausra, Tjarnarkjallaranum til sölunnar á hlutnum í Landsvirkjun. Hafi verið vilji til að taka mál á dagsskrá, hefur það verið gert og málin afgreidd á lýðræðislegan hátt. Alltaf hafa það verið félagarnir í Reykjavík, iðulega á mjög fjölmennum fundum, sem tóku af skarið. Þetta gilti einnig um viðræður um framhald R-listans nú í sumar. Lýðræðislega kjörin stjórn skipaði 3ja manna viðræðnefnd (2 úr stjórn og einn frá stjórn ungliða) og var sú skipan síðan staðfest af félagsfundi. Viðræðunefnd VGR hafði stöðugt samráð við stjórn, samráðsfundi og félagsfundi og að lokum var málið afgreitt af félögunum með yfirgnæfandi meirihluta athvæða. Ég held að ef menn skoða þessi mál af sanngirni og yfirvegun hljóti menn að sjá að það sem fyrir okkur í VG vakir, er að efla lýðræðislegt aðhald í borginni. Ég hef orðið var við það að kjósendur í Reykjavík gera sér upp til hópa grein fyrir því að VG vill starfa á opinn og lýðræðislegan hátt. Í þjóðarpúlsi Gallúp sem tekin er á lokasspretti R-listaviðræðnanna mælist VG með 19% fylgi. Í Reykjavík verður enginn félagshyggjumeirihluti án VG. Slíkan meirihluta vill Vinstrihreyfingin grænt framboð hins vegar. Þessu takmarki getum við náð ef við leggjum okkur fram um það. Nú er mál að linni ásökunum, úrtölum og bölbænum. Það er staðreynd að flokkarnir bjóða fram hver um sig næsta vor. Þetta finnst sumum gott, öðrum ekki. Það á við um fólk í öllum þeim flokkum sem hlut eiga að máli. En þetta er staðreynd sem menn þurfa að horfast í augu við. Með því að halda því fram að bjóði flokkarnir fram í sitt hvoru lagi séu þeir að afhenda Sjálfstæðisflokknum völdin er verið að grafa undan möguleikum okkar og afhenda Íhaldinu borgina. Það er ábyrgðarhlutur sem raunverulegir félagshyggjumenn geta ekki leyft sér. Félagshyggjuöflin í Reykjavík mega hvorki leyfa sér uppgjöf né daður við Íhaldið. Staðreyndin er sú að með því að snúa bökum saman höfum við möguleika á að halda borginni. Allt er nú undir okkur sjálfum komið. Sá veldur sem á heldur.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar