Hljóp berrössuð milli bæja Bryndís Sigurðardóttir skrifar 3. júní 2021 13:31 Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skimun fyrir krabbameini Heilbrigðismál Heilsugæsla Mest lesið Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir Skoðun Tími kominn til aðgerða gegn Ísrael Ingólfur Gíslason Skoðun Skoðun Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Samstaða, kjarkur og þor Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson skrifar Skoðun Yfirfull fangelsi, brostið kerfi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller skrifar Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lýðræði og framtíð RÚV: Tími til breytinga? Erling Valur Ingason skrifar Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir skrifar Skoðun Endurnýjun hugarfarsins Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ferðamenn: Vanmetnir skattgreiðendur í íslensku hagkerfi Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Góð vísa... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon skrifar Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Fristund.is fyrir öll - líka eldra fólk Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Sjá meira
Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona.
Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar