Jón Baldvin var fyrst ákærður árið 2019 fyrir að hafa káfað á Carmen á heimili sínu á Granada á Spáni í júní 2018 en var sýknaður í Héraðsdómur Reykjavíkur fyrir rúmu ári. Landsréttur sneri þeim dómi við í dag og dæmdi Jón jafnframt til greiðslu alls sakar- og áfrýjunarkostnaðar. Verjandi Jóns segir að sótt verði um áfrýjunarleyfi til Hæstaréttar.
Sjálf er Carmen stödd erlendis og var því ekki viðstödd þegar dómurinn féll í dag. Hún var þó búin að melta niðurstöðuna þegar fréttastofa náði tali af henni í dag. „Þetta er mjög mikið fagnaðarefni. Ég veit að þetta er ekki þungur dómur en bara það að hann hafi verið dæmdur, eins og ég segi ég átti ekki von á því, ef ég á að vera hreinskilin. En ég er mjög ánægð,“ segir hún.
„Þetta er búið að vera langt ferli og þetta er náttúrulega búið að dæma í þessu einu sinni áður. En ég verð að segja að ég er mjög ánægð með þetta, ég er ánægð með þennan sigur, ekki bara fyrir mig heldur fyrir alla sem hafa orðið fyrir ofbeldi af hálfu Jóns Baldvins,“ segir Carmen.
„Vonandi setur þetta bara fordæmi fyrir aðra dómara og lögfræðinga. Líka bara fyrir fólk sem hefur ekki haft hug í sér eða getu til að sækja rétt sinn, að gera það, að það sé þess virði þó það sé erfitt. Ég skal alveg viðurkenna það að þetta er ekki búið að vera auðvelt ferðalag en í dag varð það algjörlega þess virði,“ segir hún enn fremur.
Móðir Carmenar hafi staðið við framburð sinn er varðaði atvikið
Málinu var skotið til Landsréttar þann 26. nóvember 2021 eftir að dómur féll í Héraðsdómi Reykjavíkur þann 8. nóvember 2021. Héraðsdómur sýknaði Jón Baldvin og vísaði til þess að vitnisburður Laufeyjar Óskar Arnórsdóttur, móður Carmenar, hafi verið óstöðugur og lýsing hennar af atvikum málsins ekki í samræmi við vitnisburð Carmenar. Á sama tíma hafði neitun Jóns fengið stoð í vitnisburði Bryndísar og nágrannakonu þeirra.
Í dómi Landsréttar kemur fram að bæði Jón og Carmen, auk móðir Carmenar og Bryndísar Schram, eiginkonu Jóns, og nágrannakona þeirra hjóna, hafi gefið viðbótarskýrslu fyrir Landsrétti og bar þeim öllum saman um að undir borðhaldinu hafi Laufey sakað Jón Baldvin um að hafa káfað á dóttur sinni og krafið hann um afsökunarbeiðni fyrir hennar hönd. Þá hafi Jón Baldvin vísað þeirri ásökun á bug og ekkert viljað kannast við háttsemina.
Þó framburður Laufeyjar hafi tekið einhverjum breytingum um það sem átti sér stað fyrir atvikið segir í dómi Landsréttar að hún hafi allt frá því að hún bar Jón Baldvin sökum staðið við framburð sinn um að hann hafi káfað á rassi Carmenar á meðan hún var að skenkja víni í glös. Þá fékk framburður Carmenar stoð í framburði unnusta síns, vinkonu og systur, sem hún ræddi við eftir að hafa gengið frá borði skömmu eftir atvikið.
Á móti kom að Bryndís Schram, eiginkona Jóns Baldvins, bar fyrir að hann hafi ekki framið brotið auk þess sem nágranni og vinkona þeirra hjóna kannaðist ekki við að hann hafi sýnt af sér þá háttsemi sem hann var sakaður um. Landsréttur mat þó framburð þeirra sem svo að ekki væri útilokað að Jón Baldvin hefði sýnt af sér hina ætluðu háttsemi þó þau hafi ekkert séð.
Ekkert sem bendir til að mæðgurnar hafi viljað Jóni illt
Í dómnum er vísað til þess að Carmen hafi ekkert þekkt Jón Baldvin áður en atvikið átti sér stað. Ekkert haldbært hafi komið fram sem að benti til þess að Carmen eða móðir hennar hafi viljað Jóni Baldvini illt, líkt og Jón Baldvin velti upp við meðferð málsins.
Þá hafi sú staðreynd að Carmen hafi ekki kært fyrr en í febrúar 2019 ekki dregið úr trúverðugleika framburðar hennar né að hún hafi ekki með vissu geta sagt til um hversu oft Jón Baldvin strauk á henni rassinn.
„Þegar allt framangreint er virt heildstætt þykir ákæruvaldið hafa fært á það sönnur, annars vegar með trúverðugum framburði brotaþola og því sem honum er til stuðnings samkvæmt áður sögðu, og hins vegar með vætti móður hennar, gegn neitun ákærða, svo ekki verði véfengt með skynsamlegum rökum, sbr. 1. mgr.109. gr. laga nr. 88/2008, að ákærði hafi á þeim stað og tíma sem í ákæru greinir strokið utan klæða upp og niður eftir rassi brotaþola,“ segir í dóminum.
Ákvað Landsréttur því að hæfileg refsing væri ákveðin tveggja mánaða fangelsi, skilorðsbundið til tveggja ára, og var honum gert að greiða allan sakar- og áfrýjunarkostnað, þar á meðal málsvarnarlaun verjanda síns, Vilhjálms H. Vilhjálmssonar, alls rúm 1,1 milljón króna.
