Íslenskan mín er ekki nógu góð Alondra Silva Munoz skrifar 16. nóvember 2023 08:31 Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íslensk tunga Mest lesið Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir Árni Björn Kristbjörnsson Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson Skoðun Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja Einar G. Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson skrifar Skoðun Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir Árni Björn Kristbjörnsson skrifar Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy skrifar Skoðun Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason skrifar Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason skrifar Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson skrifar Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar Sjá meira
Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál.
Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar
Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar
Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar