Íslenskan mín er ekki nógu góð Alondra Silva Munoz skrifar 16. nóvember 2023 08:31 Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íslensk tunga Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Eitt próf á ári – er það snemmtæk íhlutun? Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar öllu er á botninn hvolft Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Viltu finna milljarð? - Frá gráu svæði í gagnsæi Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Sjá meira
Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun