Framtíð stjórnmálanna – val kjósenda Magnea Marínósdóttir skrifar 9. júní 2024 17:31 Mikið er rætt um framtíð vinstrisins að loknum forsetakosningum sem beindu kastljósinu að vinstri og hægri ás stjórnmálanna. Það átti sér stað sérstaklega vegna framboðs Katrínar Jakobsdóttur, fyrrum forsætisráðherra og formanns Vinstri grænna, og þeirrar umræðu sem spannst í röðum hennar stuðningsfólks um „vinstrafólkið“ sem studdi ekki framboð hennar. Sum töldu að nánast væri um drottningarsvik að ræða og litu á tap Katrínar og sigur Höllu Tómasdóttur sem einhvers konar tap vinstrisins gegn hægrinu. Langt frá því allir eru sammála þeirri staðhæfingu enda forsetar þjóðkjörnir af fólki úr öllum flokkum eins og skoðanakannanir eru til vitnis um. Jafnframt er nær að halda að forysta Vinstri grænna hafi brugðist sínu fólki frekar en öfugt. KönnunGallups á fylgi stjórnmálaflokkanna sem kom út um leið og forsetakosningarnar voru yfirstaðnar bendir sterklega til þess að svo sé þar sem flokkur fyrrum forsætisráðherra er hreinlega að þurrkast út. Sök bítur sekan. Stuðningur kjósenda er farinn úr 12.6% frá því í síðustu Alþingiskosningum niður í 3.3% sem nægir ekki til að koma einum manni á þing. Samtímis heldur Samfylkingin áfram að vera stærsti flokkurinn með stuðning 30% kosningabærra landsmanna og Sósíalistaflokkurinn mælist nú með 3.7% fylgi. Samtals eru því flokkarnir á hinum klassíska vinstri væng með 37% fylgi eða jafnvel 43% ef Flokkur fólksins væri talinn með. Framsóknarflokkurinn og Píratar eru með um 9% fylgi hvorir um sig og Viðreisn nær 7.7%. Á sama tíma mælist Sjálfstæðisflokkurinn einungis með 18% stuðning en með 13.5% fylgi Miðflokksins er hægri vængurinn samtals kominn með stuðning 31.5% kjósenda. Tilvistarvandi Vinstri grænna: úrsagnir og fylgishrun „Vinstrihreyfingin – grænt framboð er róttækur vinstriflokkur sem leggur höfuðáherslu á jöfnuð og sjálfbærni.“ Svo segir á heimasíðu flokksins. Deila má um hvort Vinstri grænir hafi nokkurn tímann í alvörunni verið róttækur vinstriflokkur. Úrsagnir úr flokknum og fylgishrunið eru a.m.k. vísbending eða öllu heldur staðfesting þess að sú stjórnmálahreyfing, sem Vinstri grænir segjast vera, skorti trúverðugleika eins og gerð er grein fyrir í uppgjörsgrein Ögmundar Jónassonar sem var einn stofnfélaga Vinstri grænna. Tilvistarvandi Vinstri grænna, sem komið hefur fram í úrsögnum flokksmanna úr flokknum samhliða stigmagnandi fylgistapi og síðan hröðu hruni flokksins niður í 3%, má ekki síst rekja til óánægju flokksmanna með ríkisstjórnarsamstarfið við Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn sl. sjö ár eða þess sem það hefur leitt af sér eða ekki. Tveir þingmenn sögðu sig úr flokknum á fyrra kjörtímabili ríkisstjórnarinnar og gengu til liðs við Pírata annars vegar og Samfylkinguna hins vegar. Annað áhrifafólk hefur einnig sagt sig úr flokknum s.s. nokkrir varaþingmenn, starfsmaður flokksins auk fleiri stuðningsmanna. Núverandi þingkona Vinstri Grænna hefur haldið því fram opinberlega að flokkur hennar hafi gengið of langt í málamiðlunum í ríkisstjórnarsamstarfinu og geti ekki gefið meiri afslátt. Vinstri græn njóta heldur ekki stuðnings ungs fólks skv. könnun sem er vísbending um lítt vænlega framtíð flokksins. Á sama tíma stendur Sósíalistaflokkurinn fyrir kraftmikilli umræðu um samfélagsmál og virðist vera búinn að taka við hlutverki VG sem flokkurinn lengst til vinstri og Samfylkingin er orðinn stærsti flokkur landsins. Allt þetta vekur spurningar um hvaða flokkur á mesta erindið við félagshyggju- og jafnaðarfólk dagsins í dag eða öllu heldur hvaða flokk stuðningsfólk Vinstri grænna getur kosið þegar horft er til núverandi stöðu vinstri flokkanna, sögunnar og framtíðarinnar. Forsendur fyrir tilvist VG sem stjórnmálaflokks brostnar – val stuðningsfólks? Vinstrihreyfingin grænt framboð kom til sögunnar sem þingflokkur árið 1998 og árið 1999 sem formlegur klofningsflokkur eftir að unnið hafði verið ötullega að sameiningu fjögurra stjórnmálaflokka á vinstri vængnum allt frá árinu 1995. Því ferli lauk giftusamlega með stofnun Samfylkingarinnar árið 1999. Grein Birgis Hermannssonar stjórnmálafræðings í Heimildinni greinir m.a. frá því að tilurð Vinstri grænna hafi komið til vegna þess að stofnendur hans „töldu ólíklegt að hægt væri að ná samstöðu innan Samfylkingarinnar um NATO, stóriðju og umhverfismál, stjórnkerfi landbúnaðar, fiskveiðistjórnun og Evrópumál.“ Fyrrnefnd grein Ögmundar Jónassonar kemur inn á stjórnmálalegar forsendur stofnunar Vinstri grænna. Aðrir hafa jafnframt nefnt óhóflegan metnað Steingríms J. Sigfússonar til formennsku sem mikilvægan orsakaþátt. Hann hafði þá þegar reynt tvisvar sinnum að verða formaður Alþýðubandalagsins en tapað í bæði skiptin. Annars vegar fyrir Ólafi Ragnari Grímssyni og hins vegar fyrir Margréti Frímannsdóttur. Þrátt fyrir að hafa verið jákvæður í garð sameiningar í upphafi þá varð reyndin sú á endanum að Steingrímur, ásamt Ögmundi og Hjörleifi Guttormssyni, klauf samstöðuna og stofnaði sinn eiginn stjórnmálaflokk og var formaður hans í 14 ár eða þar til Katrín Jakobsdóttir tók við keflinu. Þegar Vinstri grænir fóru í núverandi ríkisstjórnarsamstarf hefur því einnig verið haldið fram að persónulegur metnaður formannsins hafi, á sama hátt og áður, ráðið miklu þar um frekar en að efla framgang félagshyggju í þágu almennings í landinu. Nú þegar í harðbakkann slær segir Guðmundur Ingi Guðbrandsson, núverandi formaður Vinstri grænna, Í viðtali við Stöð II 7. júní sl. að VG þurfi að ná aftur til fólksins og grasrótarinnar. Hann segir jafnframt orðrétt: „Vinstrið það á svo sannarlega erindi í íslenska pólitík ekki síst þegar við erum að sjá hægri sveiflu nær alls staðar í heiminum.“ Það er rétt til getið. Spurningin er hins vegar hvort Vinstri græn eigi enn erindi eins og þau hugsanlega áttu skv. grein Ögmundar? Það er í höndum kjósenda sem munu ákveða hvort tími sé kominn til að binda enda á (ónauðsynlegan) klofning á vinstri vængnum eftir 25 ár með því að kjósa ekki Vinstri græn heldur sameinaðan flokk vinstrimanna frá árinu 1999? Það sem mælir m.a. með því er að það er enginn raunverulegur munur á stuðningsfólki Vinstri grænna og þeirra flokka sem sameinuðust innan raða Samfylkingarinnar í dag og Sunna Valgerðardóttir, starfsmaður þingflokks VG, telur upp í færslu á Facebook síðu sinni þann 4. júní sl. Færsla hennar svarar einnig spurningunni um framtíð VG í raun þar sem Sunna talar um eiginn flokk í þátíð: „Vinstri græn voru stofnuð á fjórum grunnstoðum. Sá kvartett samanstendur af félagslegu réttlæti, kvenfrelsi, friði og náttúruvernd. Þetta var flokkur sem umhverfisverndarsinnar, félagshyggjufólk, femínistar og friðarsinnar, þau sem almennt vildu öðru fólki og náttúrunni vel, gátu kosið með góðri samvisku.” Þessi hópur stuðningsmanna Vinstri grænna hefur núna þann valkost að kjósa Samfylkinguna frekar en Vinstri græn vonandi með góðri samvisku eða þá Sósíalistaflokkinn. Til viðbótar við stöðu stuðningsmannahóps Vinstri grænna er einnig mögulegt að skoða forsendur áframhaldandi tilveru flokksins með hliðsjón af þeim málum sem Birgir Hermannsson bendir á í fyrrnefndri grein sinni og þróun mála undanfarin ár. Þegar kemur að „Ísland úr NATO, herinn burt“ þá hefur bandarísk herstöð ekki verið á Íslandi síðan árið 2006 og þrátt fyrir að varnarsamningurinn við Bandaríkin sé enn í fullu gildi þá er enn rætt um Ísland sem herlaust og friðsamlegt ríki. Þegar kemur að Atlantshafsbandalaginu (NATO) þá eru eflaust fæst, þrátt fyrir að vera friðarsinnar, samþykk því að ganga úr NATO eins og þróun mála hefur verið og m.a. valdið því að hernaðarlega hlutlaus ríki til margra áratuga, Finnland og Svíþjóð, gengu til liðs við varnarbandalagið. Það gerðu þau af illri nauðsyn enda um friðelskandi ríki að ræða eins og Ísland. Hvað með stóriðju og umhverfismál? Það virðist ekki vera málaflokkur sem réttlætir sérstaklega tilvist Vinstri grænna. Það er mögulegt að nefna fleiri en eitt dæmi sem staðfestir að Vinstri græn eru ekki endilega grænni en aðrir (vinstri) flokkar þegar til kastanna kemur. Hvað með stjórnkerfi landbúnaðar, úthlutun fiskveiðikvótans og aðild að Evrópusambandinu? Það virðist vera mögulegt að ná saman um það ef litið er til sögunnar. Einnig ef sameiginleg afstaða beggja flokka er hagur almennings, almenn velsæld, félagslegt réttlæti og jöfnuður. Hver er þá niðurstaðan? Svo aftur sé vitnað til greinar Birgis Hermannssonar þá segir svo frá að einhver gamall blaðamaður hafi sagt honum „...að hann hefði aldrei séð Davíð Oddsson [fyrrum formann Sjálfstæðisflokksins] jafn kátan og daginn sem tilkynnt var um stofnun Vinstri grænna. Sameining vinstri manna var úr sögunni. Davíð leit ávallt á Samfylkinguna sem höfuðandstæðing Sjálfstæðisflokksins, enda stærri ógn við valdastöðu hans og forræði í íslenskum stjórnmálum en Vinstri græn....Óhætt er að fullyrða að fáir systurflokka Vinstri grænna á Norðurlöndum hefði látið sér til hugar koma að reyna að mynda stjórn með helsta hægriflokki landsins. Íslenska flokkakerfið (sem stofnun VG styrkti í sessi) gerði þetta þó mögulegt....“ Núna eru Vinstri græn að meta eigin stöðu. Hver sem niðurstaða flokksstjórnarfundar verður þá er það val kjósenda sem segir til um örlög stjórnmálaflokka. Ég fullyrði ekkert um erindi og sjálfstæðan tilverurétt Sósíalistaflokksins. Hins vegar í ljósi þess skaða sem klofningur á vinstri vængnum hefur og getur líkast enn valdið sameiginlegum hugsjónum jafnaðar- og félagshyggjufólks í landinu þá er boltinn í höndum kjósenda Vinstri grænna. Þau þurfa að velta fyrir sér hvort ekki sé kominn tími til að ljúka í eitt skipti fyrir öll hinni sögulegu tilraun frá árinu 1999 með því að kjósa sameiningarflokkinn og þar með skapa saman sterkari forsendur fyrir enn öflugri „höfuðandstæðing Sjálfstæðisflokksins“ og annarra hægriflokka. Hver er annars hinn valkosturinn? Höfundur er stjórnmálafræðingur Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnea Marinósdóttir Vinstri græn Mest lesið Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Skoðun Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Sjá meira
Mikið er rætt um framtíð vinstrisins að loknum forsetakosningum sem beindu kastljósinu að vinstri og hægri ás stjórnmálanna. Það átti sér stað sérstaklega vegna framboðs Katrínar Jakobsdóttur, fyrrum forsætisráðherra og formanns Vinstri grænna, og þeirrar umræðu sem spannst í röðum hennar stuðningsfólks um „vinstrafólkið“ sem studdi ekki framboð hennar. Sum töldu að nánast væri um drottningarsvik að ræða og litu á tap Katrínar og sigur Höllu Tómasdóttur sem einhvers konar tap vinstrisins gegn hægrinu. Langt frá því allir eru sammála þeirri staðhæfingu enda forsetar þjóðkjörnir af fólki úr öllum flokkum eins og skoðanakannanir eru til vitnis um. Jafnframt er nær að halda að forysta Vinstri grænna hafi brugðist sínu fólki frekar en öfugt. KönnunGallups á fylgi stjórnmálaflokkanna sem kom út um leið og forsetakosningarnar voru yfirstaðnar bendir sterklega til þess að svo sé þar sem flokkur fyrrum forsætisráðherra er hreinlega að þurrkast út. Sök bítur sekan. Stuðningur kjósenda er farinn úr 12.6% frá því í síðustu Alþingiskosningum niður í 3.3% sem nægir ekki til að koma einum manni á þing. Samtímis heldur Samfylkingin áfram að vera stærsti flokkurinn með stuðning 30% kosningabærra landsmanna og Sósíalistaflokkurinn mælist nú með 3.7% fylgi. Samtals eru því flokkarnir á hinum klassíska vinstri væng með 37% fylgi eða jafnvel 43% ef Flokkur fólksins væri talinn með. Framsóknarflokkurinn og Píratar eru með um 9% fylgi hvorir um sig og Viðreisn nær 7.7%. Á sama tíma mælist Sjálfstæðisflokkurinn einungis með 18% stuðning en með 13.5% fylgi Miðflokksins er hægri vængurinn samtals kominn með stuðning 31.5% kjósenda. Tilvistarvandi Vinstri grænna: úrsagnir og fylgishrun „Vinstrihreyfingin – grænt framboð er róttækur vinstriflokkur sem leggur höfuðáherslu á jöfnuð og sjálfbærni.“ Svo segir á heimasíðu flokksins. Deila má um hvort Vinstri grænir hafi nokkurn tímann í alvörunni verið róttækur vinstriflokkur. Úrsagnir úr flokknum og fylgishrunið eru a.m.k. vísbending eða öllu heldur staðfesting þess að sú stjórnmálahreyfing, sem Vinstri grænir segjast vera, skorti trúverðugleika eins og gerð er grein fyrir í uppgjörsgrein Ögmundar Jónassonar sem var einn stofnfélaga Vinstri grænna. Tilvistarvandi Vinstri grænna, sem komið hefur fram í úrsögnum flokksmanna úr flokknum samhliða stigmagnandi fylgistapi og síðan hröðu hruni flokksins niður í 3%, má ekki síst rekja til óánægju flokksmanna með ríkisstjórnarsamstarfið við Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn sl. sjö ár eða þess sem það hefur leitt af sér eða ekki. Tveir þingmenn sögðu sig úr flokknum á fyrra kjörtímabili ríkisstjórnarinnar og gengu til liðs við Pírata annars vegar og Samfylkinguna hins vegar. Annað áhrifafólk hefur einnig sagt sig úr flokknum s.s. nokkrir varaþingmenn, starfsmaður flokksins auk fleiri stuðningsmanna. Núverandi þingkona Vinstri Grænna hefur haldið því fram opinberlega að flokkur hennar hafi gengið of langt í málamiðlunum í ríkisstjórnarsamstarfinu og geti ekki gefið meiri afslátt. Vinstri græn njóta heldur ekki stuðnings ungs fólks skv. könnun sem er vísbending um lítt vænlega framtíð flokksins. Á sama tíma stendur Sósíalistaflokkurinn fyrir kraftmikilli umræðu um samfélagsmál og virðist vera búinn að taka við hlutverki VG sem flokkurinn lengst til vinstri og Samfylkingin er orðinn stærsti flokkur landsins. Allt þetta vekur spurningar um hvaða flokkur á mesta erindið við félagshyggju- og jafnaðarfólk dagsins í dag eða öllu heldur hvaða flokk stuðningsfólk Vinstri grænna getur kosið þegar horft er til núverandi stöðu vinstri flokkanna, sögunnar og framtíðarinnar. Forsendur fyrir tilvist VG sem stjórnmálaflokks brostnar – val stuðningsfólks? Vinstrihreyfingin grænt framboð kom til sögunnar sem þingflokkur árið 1998 og árið 1999 sem formlegur klofningsflokkur eftir að unnið hafði verið ötullega að sameiningu fjögurra stjórnmálaflokka á vinstri vængnum allt frá árinu 1995. Því ferli lauk giftusamlega með stofnun Samfylkingarinnar árið 1999. Grein Birgis Hermannssonar stjórnmálafræðings í Heimildinni greinir m.a. frá því að tilurð Vinstri grænna hafi komið til vegna þess að stofnendur hans „töldu ólíklegt að hægt væri að ná samstöðu innan Samfylkingarinnar um NATO, stóriðju og umhverfismál, stjórnkerfi landbúnaðar, fiskveiðistjórnun og Evrópumál.“ Fyrrnefnd grein Ögmundar Jónassonar kemur inn á stjórnmálalegar forsendur stofnunar Vinstri grænna. Aðrir hafa jafnframt nefnt óhóflegan metnað Steingríms J. Sigfússonar til formennsku sem mikilvægan orsakaþátt. Hann hafði þá þegar reynt tvisvar sinnum að verða formaður Alþýðubandalagsins en tapað í bæði skiptin. Annars vegar fyrir Ólafi Ragnari Grímssyni og hins vegar fyrir Margréti Frímannsdóttur. Þrátt fyrir að hafa verið jákvæður í garð sameiningar í upphafi þá varð reyndin sú á endanum að Steingrímur, ásamt Ögmundi og Hjörleifi Guttormssyni, klauf samstöðuna og stofnaði sinn eiginn stjórnmálaflokk og var formaður hans í 14 ár eða þar til Katrín Jakobsdóttir tók við keflinu. Þegar Vinstri grænir fóru í núverandi ríkisstjórnarsamstarf hefur því einnig verið haldið fram að persónulegur metnaður formannsins hafi, á sama hátt og áður, ráðið miklu þar um frekar en að efla framgang félagshyggju í þágu almennings í landinu. Nú þegar í harðbakkann slær segir Guðmundur Ingi Guðbrandsson, núverandi formaður Vinstri grænna, Í viðtali við Stöð II 7. júní sl. að VG þurfi að ná aftur til fólksins og grasrótarinnar. Hann segir jafnframt orðrétt: „Vinstrið það á svo sannarlega erindi í íslenska pólitík ekki síst þegar við erum að sjá hægri sveiflu nær alls staðar í heiminum.“ Það er rétt til getið. Spurningin er hins vegar hvort Vinstri græn eigi enn erindi eins og þau hugsanlega áttu skv. grein Ögmundar? Það er í höndum kjósenda sem munu ákveða hvort tími sé kominn til að binda enda á (ónauðsynlegan) klofning á vinstri vængnum eftir 25 ár með því að kjósa ekki Vinstri græn heldur sameinaðan flokk vinstrimanna frá árinu 1999? Það sem mælir m.a. með því er að það er enginn raunverulegur munur á stuðningsfólki Vinstri grænna og þeirra flokka sem sameinuðust innan raða Samfylkingarinnar í dag og Sunna Valgerðardóttir, starfsmaður þingflokks VG, telur upp í færslu á Facebook síðu sinni þann 4. júní sl. Færsla hennar svarar einnig spurningunni um framtíð VG í raun þar sem Sunna talar um eiginn flokk í þátíð: „Vinstri græn voru stofnuð á fjórum grunnstoðum. Sá kvartett samanstendur af félagslegu réttlæti, kvenfrelsi, friði og náttúruvernd. Þetta var flokkur sem umhverfisverndarsinnar, félagshyggjufólk, femínistar og friðarsinnar, þau sem almennt vildu öðru fólki og náttúrunni vel, gátu kosið með góðri samvisku.” Þessi hópur stuðningsmanna Vinstri grænna hefur núna þann valkost að kjósa Samfylkinguna frekar en Vinstri græn vonandi með góðri samvisku eða þá Sósíalistaflokkinn. Til viðbótar við stöðu stuðningsmannahóps Vinstri grænna er einnig mögulegt að skoða forsendur áframhaldandi tilveru flokksins með hliðsjón af þeim málum sem Birgir Hermannsson bendir á í fyrrnefndri grein sinni og þróun mála undanfarin ár. Þegar kemur að „Ísland úr NATO, herinn burt“ þá hefur bandarísk herstöð ekki verið á Íslandi síðan árið 2006 og þrátt fyrir að varnarsamningurinn við Bandaríkin sé enn í fullu gildi þá er enn rætt um Ísland sem herlaust og friðsamlegt ríki. Þegar kemur að Atlantshafsbandalaginu (NATO) þá eru eflaust fæst, þrátt fyrir að vera friðarsinnar, samþykk því að ganga úr NATO eins og þróun mála hefur verið og m.a. valdið því að hernaðarlega hlutlaus ríki til margra áratuga, Finnland og Svíþjóð, gengu til liðs við varnarbandalagið. Það gerðu þau af illri nauðsyn enda um friðelskandi ríki að ræða eins og Ísland. Hvað með stóriðju og umhverfismál? Það virðist ekki vera málaflokkur sem réttlætir sérstaklega tilvist Vinstri grænna. Það er mögulegt að nefna fleiri en eitt dæmi sem staðfestir að Vinstri græn eru ekki endilega grænni en aðrir (vinstri) flokkar þegar til kastanna kemur. Hvað með stjórnkerfi landbúnaðar, úthlutun fiskveiðikvótans og aðild að Evrópusambandinu? Það virðist vera mögulegt að ná saman um það ef litið er til sögunnar. Einnig ef sameiginleg afstaða beggja flokka er hagur almennings, almenn velsæld, félagslegt réttlæti og jöfnuður. Hver er þá niðurstaðan? Svo aftur sé vitnað til greinar Birgis Hermannssonar þá segir svo frá að einhver gamall blaðamaður hafi sagt honum „...að hann hefði aldrei séð Davíð Oddsson [fyrrum formann Sjálfstæðisflokksins] jafn kátan og daginn sem tilkynnt var um stofnun Vinstri grænna. Sameining vinstri manna var úr sögunni. Davíð leit ávallt á Samfylkinguna sem höfuðandstæðing Sjálfstæðisflokksins, enda stærri ógn við valdastöðu hans og forræði í íslenskum stjórnmálum en Vinstri græn....Óhætt er að fullyrða að fáir systurflokka Vinstri grænna á Norðurlöndum hefði látið sér til hugar koma að reyna að mynda stjórn með helsta hægriflokki landsins. Íslenska flokkakerfið (sem stofnun VG styrkti í sessi) gerði þetta þó mögulegt....“ Núna eru Vinstri græn að meta eigin stöðu. Hver sem niðurstaða flokksstjórnarfundar verður þá er það val kjósenda sem segir til um örlög stjórnmálaflokka. Ég fullyrði ekkert um erindi og sjálfstæðan tilverurétt Sósíalistaflokksins. Hins vegar í ljósi þess skaða sem klofningur á vinstri vængnum hefur og getur líkast enn valdið sameiginlegum hugsjónum jafnaðar- og félagshyggjufólks í landinu þá er boltinn í höndum kjósenda Vinstri grænna. Þau þurfa að velta fyrir sér hvort ekki sé kominn tími til að ljúka í eitt skipti fyrir öll hinni sögulegu tilraun frá árinu 1999 með því að kjósa sameiningarflokkinn og þar með skapa saman sterkari forsendur fyrir enn öflugri „höfuðandstæðing Sjálfstæðisflokksins“ og annarra hægriflokka. Hver er annars hinn valkosturinn? Höfundur er stjórnmálafræðingur
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun