Það eru til menn í æðstu pólitískum störfum þjóðarinnar sem eru svo rúnir tengslum við fólkið í landinu að undrun sætir. Það er eins og öll tilvera þeirra sem hafa fengið slíkt umboð snúist æði oft um það eitt að hjálpa mönnum sem eru orðnir ofsa ríkir að auðgast meir, og þeir sem hafa verið kosnir sem óbreyttir hásetar á Alþingi Íslendinga virðast lítið hafa um málin að segja. Maður hefur heyrt það æði lengi að alger hollusta við flokkinn sé skilyrði ef þú ætlar þér að ná frama innan hans enda þarf enginn að efast um flokkshollustuna hún lifir. Og því miður gerist það allt of oft að ekki er staðið við gefin loforð.
Einhverjum finnst kannski vera ýkjubragur á þessum skrifum en er það svo? Spurðu sjálfan þig og svarið mun koma til þín. Loforð sem kjósendum var gefið þegar frambjóðendur báðu rjóðir í kinnum um umboð til að fá að sitja í stólum Alþingis verða aftur og aftur að skiptimynt og einskis virði þegar á reynir. Og þá eru til sölu í búðinni allskonar skýringar.
Brotin loforð allstaðar
Þau eru æði mörg loforðin sem svikin hafa verið á Alþingi Íslendinga. Þegar þangað er komið virðast gilda önnur lögmál. Þá ku það vera kvótagreifar og laxeldisgreifar sem öllu máli skipta sem og að troða afkomu bænda inná kontór á Sauðárkróki.
Norskir aurgoðar reka laxeldi hér á landi og moka milljörðum uppúr fjörðum landsins sem þeim voru afhentir á silfurfati af ráðamönnum.
Það var varað við því að ef það yrði ekki spornað við þeim og fjörðunum haldið í höndum landsmanna myndu þeir og útvaldir húskarlar þeirra fá að sitja óáreittir við fjarðarhlaðborðið og þurfa ekki að borga nema gervigreiðslu fyrir íslensku auðlindina og fara hlæjandi í norska bankann með gróðann. Það er umhugsunarvert og vekur furðu að ráðherrar hafi látið þetta gerast og gaman væri að athuga hvort íslenskir aðilar í laxeldinu þar sem Norðmenn ráða ríkjum séu tengdir ráðherrum eða alþingismönnum hér heima vina- eða fjölskylduböndum. Ekki þarf að koma neinum á óvart að menn hugsi slíkt.
Villti íslenski laxinn er í stórkostlegri hættu. Firðir landsins þar sem sjókvíaeldi er stundað eru ónýtir vegna sjónmengunar og framtíðarmengunar frá eldinu sjálfu sem kemur frá kvíum útá fjörðum landsins. Landeldi er framtíðin, það vita allir, og væri óskandi að af því yrði.
Græðgin er fíknisjúkdómur
Matvælastofnun er svo sér kapítuli í sambandi við sjókvíaeldið. Það er með ólíkindum hvernig sú stofnun hefur hagað sér gagnvart Norðmönnum. Aðgerðaleysi hennar hefur nú þegar skaðað laxveiðiár landsins vegna þess að hún hefur snúið blinda auganu að nánast öllum þeirra axarsköftum og látið sem þeim komi þau ekki við en benda á einhvern annan sem endurtekur leikinn, það sé annar sem á að hirta laxeldissóðana til hlýðni. Og maður spyr sig: er þráður á milli þeirra sem ráða yfir málaflokknum og Matvælastofnunar? Maður hlýtur að spyrja sig hvort ekki sé eitthvað rotið þarna. Við hefðum í það minnsta getað fengið milljarða fyrir sjókvíaeldið, en nei er svarið, við gáfum þeim auðlindina.
Ég skal seint hætta að staglast á því að græðgi er fíknisjúkdómur og menn svífast einskis þegar upphæðir skipta milljörðum. Að fyrrverandi forseti Alþingis hafi farið að vinna fyrir Norðmenn meðan stóllinn hans á þingi var enn volgur, með öll sín tengsl og lykla að dyrum allra sem skipta máli, er blettur á Alþingi Íslendinga. Alveg er það makalaust að við höfum ekki burðugra fólk sem við getum treyst fyrir auðlindum okkar.
Alla sprænur leiddar í túrbínudansinn
Nokkrar fjölskyldur eiga kvótann, þær kaupa fjölmiðla og fyrirtæki útum allar koppagrundir og völd þeirra vaxa í samræmi við það.
Norðmenn fá firðina okkar frítt, laxeldisauðurinn fer nánast allur úr landi, firðirnir verða erfðagóss líkt og kvótinn, og svo eru menn hissa á að Sjálfstæðisflokkurinn sé að þurrkast út!
En ástæðan er sú að hann er orðinn fámennur flokkur kvótagreifa og sérhagsmuna og sama má segja um VG. Í stað þess að þetta séu flokkar fólksins þá sjá allir að auðmannastéttin hefur tekið yfir, alla vega Sjálfstæðisflokkinn að manni sýnist, því miður, því ég man þá tíð að fólk úr öllum stéttum taldi sig eiga heima þar innan dyra.
Svo er sannarlega ekki í dag og nú er róið á þau mið að reyna að ná landinu undir sig fyrir virkjanir, allar sprænur skulu leiddar í túrbínudansinn þó að nóg rafmagn sé til, bara ekki fyrir almúgann. Og nú skal reisa vindmyllur svo tröllauknar í stærð sinni að fuglar himinsins falla dauðir til jarðar og fjöll og heiðar tapa tign sinni. Hernaðurinn gegn landinu og fólkinu í landinu stendur yfir sem aldrei fyrr. Krónan er kúlan í fallbyssur þeirra sem vilja nota hana til þess að halda almenningi í fjárréttinni, og svo er skotið á almenning með krónu fallbyssukúlum og verðbólgugaddavírinn er strekktur í kringum heimilin svo enginn komist út. Svo eru menn hissa að fylgið tálgast af flokkum.
Pólitíkusar ráða ekki við verkefnið
Ráðamenn Íslands í gegnum árin hafa gefið álverum fossana, þeir gáfu Norðmönnum firðina og ætla að svipta hálendið tign sinni, allt í nafni þess að þjóðin þurfi á þessu að halda. Nei góðir menn, þjóðin þarf á öðru að halda, til dæmis vegakerfi sem er í lagi, heilbrigðiskerfi sem er í lagi, húsnæðiskerfi þar sem ungt fólk getur eignast húsnæði. Það eru aðrir sem eiga kvótann, það eru aðrir sem eiga laxeldið, það eru aðrir sem fá rafmagnið nánast gefið, það er klárlega ekki þjóðin.
Þjóðin þarf á flokkum að halda sem setja fólkið í landinu í fyrsta sæti, sem standa við loforð sín og sparka frá sér völdum hinna ofsaríku sem í krafti auðs síns eru farnir að stjórna bakvið tjöldin með krónuna sem svipu á bak hins venjulega Íslendings.
Segðu mér hvað réttlæti er og þá skal ég segja þér hvað óréttlæti er. Það skal tekið fram að flestir sem starfa í pólitík eru gott fólk, en þegar ástandið er orðið líkt og það er í dag þá virðist það ekki ráða við djobbið. Ef ég er með gítarleikara sem endurtekið lofar að spila Fjöllin hafa vakað þegar hljómsveitin spilar það en spilar samt Það er gott að elska, þá rek ég hann. Það eru kosningar í nánd, þar getur þú haft áhrif alvöru áhrif.
Höfundur er tónlistarmaður.
