Orðum fylgir ábyrgð! Hulda María Magnúsdóttir skrifar 16. október 2024 08:32 Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kjaramál Kennaraverkfall 2024 Reykjavík Mest lesið Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf Skoðun Skoðun Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Sjá meira
Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun