Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar 2. júní 2025 14:17 - Opið bréf til Jóhönnu Héðinsdóttur, nýráðins skólastjóra Seljaskóla í Reykjavík Til hamingju með að vera komin með fasta ráðningu sem skólastjóri Seljaskóla. Eftir tíð skólastjóraskipti síðustu ára er gott að vita af því að það verði ekki breyting í brúnni fyrir næsta skólaár. Við höfum því miður aldrei hist en við höfum áður verið í bréfasamskiptum. Ég er eitt fjölmargra foreldra barns í Seljaskóla sem varð fyrir vonbrigðum í haust þegar í ljós kom að þú ætlaðir ekki að halda áfram með þá vinnu sem unnin var skólaárið 2023-24, sem hafði sem markmið að gera Seljaskóla að símalausum skóla. Taka þarf fram að skólinn er símalaus fram að unglingastigi, en það þarf að fara alla leið og banna símanotkun barna á unglingastigi. Á foreldrafundi kom fram að þú teldir þig ekki hafa umboð til að fara í þessa vinnu þar sem þú værir ekki fastráðin sem skólastjóri. Núna er það breytt. Í samskiptum okkar taldir þú þetta ekki vera forgangsmál og að þetta væri of mikil vinna til að fara í innan skólans. Þú vildir bíða eftir miðlægri ákvörðun frá Reykjavíkurborg. En þú hvattir mig líka til að koma sjónarmiðum mínum á framfæri og ég hef ákveðið að gera það með þessum hætti. Það er nefnilega kominn tími til að hætta með þessa gríðarstóru félagslegu tilraun sem á sér stað í skólunum. Tilraun sem aldrei var borin undir siðanefnd eða samþykkis aflað. Áhrifin eru að koma í ljós og þau eru ekki uppbyggileg. Í nýlegri úttekt á vegum sænskra stjórnvalda kom fram að síma- og skjánotkun hafi neikvæð áhrif á getu nemenda til að einbeita sér í tímum og þar með að læra. Það er ekkert sem segir að áhrifin ætti að vera önnur hér. Börn eru ekki fullþroska, þau hafa ekki hæfni til að sjá hvað er þeim fyrir bestu og þess vegna þurfa þau leiðsögn frá foreldrum. Og þó að unglingar séu að fikra sig í áttina að því að taka sjálfstæðar ákvarðanir eru börn á unglingastigi ekki fullfær um það. Þau finna hvernig þau sogast inn í skjáinn og þó þau átti sig á því að það hefur neikvæð áhrif á líðan þeirra hafa þau ekki þroska til að skammta sér tíma. Fíkn hefur sterkt aðdráttarafl og börnin okkar eru varnarlaus enda hafa stór teymi sérfræðinga hannað tæknina með það að markmiði að gera okkur háð henni. Í skýrslunni sem sænsk stjórnvöld létu gera koma fram skýrar ráðleggingar sem verið er að vinna úr. Mælt er með að banna ekki bara síma innan skólans heldur að safna þeim saman í upphafi skóladagsins til að tryggja það að freistingin sé ekki til staðar. Því hvernig á barn að geta staðist freistinguna að skoða annað en það á að vera að gera þegar tölvan er beint fyrir framan þau og síminn titrandi í vasanum. Einnig er mælt með að draga verulega úr notkun skjáa í leikskólastarfi og stórminnka tölvunotkun í grunnskólum. Í staðinn á að efla útgáfu námsbóka og styrkja skólabókasöfn. Í þau skipti sem ég hef átt erindi niður í skóla á skólatíma blasir við mér sorgleg sýn. Unglingar sem sitja þó að þau séu í sama rými eru ekki í samskiptum við hvort annað. Allir sitja með sinn skjá fyrir framan sig og þó að það sé að sjálfsögðu hægt að hafa samskipti í gegnum snjallsíma þá jafnast það ekki á við bein samskipti. Enda hafa rannsóknir sýnt að þó að snjallsímanotkun geti að einhverju leyti stutt við þá sem eiga erfitt með félagsleg tengsl þá er þetta samband ekki línulegt og með aukinni notkun sjáist þveröfug áhrif. Einnig hefur verið sýnt fram á að þeir sem eru meira í beinum félagslegum samskiptum eru hamingjusamari en þeir sem einkum eru í samskiptum við aðra í gegnum skjái, og að það sé til staðar öfugt samband á milli skjátíma og hamingju. Börn og unglingar eru að þróa með sér félagslega færni og til þess þurfa þau að læra að túlka viðbrögð þeirra sem þau eru í samskiptum við. Læra að túlka svipbrigði, tónfall raddarinnar og líkamsstöðu. Þetta kemur ekki fram með sama hætti þegar samskipti eiga sér stað í gegnum tölvu eða skjá og tjámerki fylla þessa þörf bara upp að vissu marki. Hvernig eiga þau að geta æft félagsleg samskipti þegar þau fá ekki tækifæri til þess? Ég veit um dæmi þar sem barn er búið að vera 3-4 klukkutíma í snjallsímanum sínum þegar það kemur heim úr skólanum. Hvað er þá mikill tími eftir til að fylgjast með kennaranum og náminu? Hvað þá til að æfa félagslega færni. Sem betur fer eru margir að vakna upp af slæmum draum og það er dæmi um sveitarfélag sem hefur tekið stefnumótandi ákvörðun fyrir sína skóla. Akureyrarbær tók ákvörðun um að hafa símafrí í sínum grunnskólum og ég hef ekki heyrt nein mótmæli frá foreldrum eða öðrum varðandi það Seljaskóli hafði tækifæri til að vera í fararbroddi varðandi það að taka ákvörðun um símalausan skóla. Í staðinn verður skólinn eftirlegukind á meðan beðið er eftir stefnumarkandi ákvörðun frá borginni. En stefnuleysið í borginni er algjört og virðist þar beðið eftir að skólarnir sjálfir taki ákvörðunina þannig að borgin þurfi ekki að taka afstöðu. En meðan Seljaskóli bíður eftir að borgin ákveði sig taka aðrir skólar af skarið, samanber nýlega grein í Vísi (Alls 70 prósent grunnskóla í Reykjavík símalausir - Vísir) þar sem fram kemur að meirihluti grunnskóla í Reykjavík væru orðnir símalausir. Því spyr ég aftur, getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli? Höfundur er foreldri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Símanotkun barna Reykjavík Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Skoðun Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Sjá meira
- Opið bréf til Jóhönnu Héðinsdóttur, nýráðins skólastjóra Seljaskóla í Reykjavík Til hamingju með að vera komin með fasta ráðningu sem skólastjóri Seljaskóla. Eftir tíð skólastjóraskipti síðustu ára er gott að vita af því að það verði ekki breyting í brúnni fyrir næsta skólaár. Við höfum því miður aldrei hist en við höfum áður verið í bréfasamskiptum. Ég er eitt fjölmargra foreldra barns í Seljaskóla sem varð fyrir vonbrigðum í haust þegar í ljós kom að þú ætlaðir ekki að halda áfram með þá vinnu sem unnin var skólaárið 2023-24, sem hafði sem markmið að gera Seljaskóla að símalausum skóla. Taka þarf fram að skólinn er símalaus fram að unglingastigi, en það þarf að fara alla leið og banna símanotkun barna á unglingastigi. Á foreldrafundi kom fram að þú teldir þig ekki hafa umboð til að fara í þessa vinnu þar sem þú værir ekki fastráðin sem skólastjóri. Núna er það breytt. Í samskiptum okkar taldir þú þetta ekki vera forgangsmál og að þetta væri of mikil vinna til að fara í innan skólans. Þú vildir bíða eftir miðlægri ákvörðun frá Reykjavíkurborg. En þú hvattir mig líka til að koma sjónarmiðum mínum á framfæri og ég hef ákveðið að gera það með þessum hætti. Það er nefnilega kominn tími til að hætta með þessa gríðarstóru félagslegu tilraun sem á sér stað í skólunum. Tilraun sem aldrei var borin undir siðanefnd eða samþykkis aflað. Áhrifin eru að koma í ljós og þau eru ekki uppbyggileg. Í nýlegri úttekt á vegum sænskra stjórnvalda kom fram að síma- og skjánotkun hafi neikvæð áhrif á getu nemenda til að einbeita sér í tímum og þar með að læra. Það er ekkert sem segir að áhrifin ætti að vera önnur hér. Börn eru ekki fullþroska, þau hafa ekki hæfni til að sjá hvað er þeim fyrir bestu og þess vegna þurfa þau leiðsögn frá foreldrum. Og þó að unglingar séu að fikra sig í áttina að því að taka sjálfstæðar ákvarðanir eru börn á unglingastigi ekki fullfær um það. Þau finna hvernig þau sogast inn í skjáinn og þó þau átti sig á því að það hefur neikvæð áhrif á líðan þeirra hafa þau ekki þroska til að skammta sér tíma. Fíkn hefur sterkt aðdráttarafl og börnin okkar eru varnarlaus enda hafa stór teymi sérfræðinga hannað tæknina með það að markmiði að gera okkur háð henni. Í skýrslunni sem sænsk stjórnvöld létu gera koma fram skýrar ráðleggingar sem verið er að vinna úr. Mælt er með að banna ekki bara síma innan skólans heldur að safna þeim saman í upphafi skóladagsins til að tryggja það að freistingin sé ekki til staðar. Því hvernig á barn að geta staðist freistinguna að skoða annað en það á að vera að gera þegar tölvan er beint fyrir framan þau og síminn titrandi í vasanum. Einnig er mælt með að draga verulega úr notkun skjáa í leikskólastarfi og stórminnka tölvunotkun í grunnskólum. Í staðinn á að efla útgáfu námsbóka og styrkja skólabókasöfn. Í þau skipti sem ég hef átt erindi niður í skóla á skólatíma blasir við mér sorgleg sýn. Unglingar sem sitja þó að þau séu í sama rými eru ekki í samskiptum við hvort annað. Allir sitja með sinn skjá fyrir framan sig og þó að það sé að sjálfsögðu hægt að hafa samskipti í gegnum snjallsíma þá jafnast það ekki á við bein samskipti. Enda hafa rannsóknir sýnt að þó að snjallsímanotkun geti að einhverju leyti stutt við þá sem eiga erfitt með félagsleg tengsl þá er þetta samband ekki línulegt og með aukinni notkun sjáist þveröfug áhrif. Einnig hefur verið sýnt fram á að þeir sem eru meira í beinum félagslegum samskiptum eru hamingjusamari en þeir sem einkum eru í samskiptum við aðra í gegnum skjái, og að það sé til staðar öfugt samband á milli skjátíma og hamingju. Börn og unglingar eru að þróa með sér félagslega færni og til þess þurfa þau að læra að túlka viðbrögð þeirra sem þau eru í samskiptum við. Læra að túlka svipbrigði, tónfall raddarinnar og líkamsstöðu. Þetta kemur ekki fram með sama hætti þegar samskipti eiga sér stað í gegnum tölvu eða skjá og tjámerki fylla þessa þörf bara upp að vissu marki. Hvernig eiga þau að geta æft félagsleg samskipti þegar þau fá ekki tækifæri til þess? Ég veit um dæmi þar sem barn er búið að vera 3-4 klukkutíma í snjallsímanum sínum þegar það kemur heim úr skólanum. Hvað er þá mikill tími eftir til að fylgjast með kennaranum og náminu? Hvað þá til að æfa félagslega færni. Sem betur fer eru margir að vakna upp af slæmum draum og það er dæmi um sveitarfélag sem hefur tekið stefnumótandi ákvörðun fyrir sína skóla. Akureyrarbær tók ákvörðun um að hafa símafrí í sínum grunnskólum og ég hef ekki heyrt nein mótmæli frá foreldrum eða öðrum varðandi það Seljaskóli hafði tækifæri til að vera í fararbroddi varðandi það að taka ákvörðun um símalausan skóla. Í staðinn verður skólinn eftirlegukind á meðan beðið er eftir stefnumarkandi ákvörðun frá borginni. En stefnuleysið í borginni er algjört og virðist þar beðið eftir að skólarnir sjálfir taki ákvörðunina þannig að borgin þurfi ekki að taka afstöðu. En meðan Seljaskóli bíður eftir að borgin ákveði sig taka aðrir skólar af skarið, samanber nýlega grein í Vísi (Alls 70 prósent grunnskóla í Reykjavík símalausir - Vísir) þar sem fram kemur að meirihluti grunnskóla í Reykjavík væru orðnir símalausir. Því spyr ég aftur, getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli? Höfundur er foreldri.
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar