Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar 2. júní 2025 18:01 Það var komið að leiðarlokum með enn eina íslenska sjónvarpsstöð um helgina þegar Stöð 2 Fjölskylda hætti útsendingum. Með henni fara reyndar aðrar merkilegar stöðvar sem voru bræddar inn í hana áður, eins og Krakkarásin, Stöð 2 bíó, Stöð 3 og reyndar Sirkus og undanfari stöðvarinnar, upphaflega rásin Sýn. Sem sagt, allavega um 5 stöðvar horfnar á braut, en mánaðaráskrift fyrir tæpan 3500 kall dugði ekki til við að reka rásina sem aðallega sendi út barnaefni frá morgni og fram eftir degi og síðan eldra efni og innlent á kvöldin. Hvort þetta er tímanna tákn um að erlendar streymisveitur séu alfarið að hirða allt áhorf á Íslandi eða breytt neysla á afþreyingu hjá almenningi sé einfaldlega að segja þeim sem ráða á Suðurlandsbrautinni að áskriftarsalan með sinn 3500 kall sinnum, segjum bara 7500 áskrifendur sem skila 26 milljónum á mánuði séu bara hreinlega ekki að standa undir þessu lengur. Gott og vel, það eru auðvitað ástæður fyrir því að sjoppunni sé lokað. Að reka sjónvarp er mjög svo sérhæfður bisness og ætla mætti að sjónvarpsfólk líti á kostnaðinn við að setja saman dagskrá annarsvegar og selda áskrift og má vel við una að geta sagt sem svo að það sé hagnaður af rekstri stöðvarinnar, þetta er ekki algilt. Einn þáttur er að ytri dreifing á vegum Vodafone sé bara orðin það kostnaðarsöm að hún hreinlega éti upp það litla sem eftir er, því talsetning á barnaefni og innkaup á þessu nauðsynlega dagskrárefni er sífellt að hækka og hækka, áhorf er hugsanlega að minnka á kostnað erlendra streymisveitna á borð við Disney Plús og fleiri sem þurfa ekki að leggja einn eyri í íslenskar talsetningar og má alveg nefna það að þegar Disney streymisveitan fyrst herjaði á landsmenn var nákvæmlega ekkert íslenskt talsett efni í boði, því á þeirra pappír er Ísland það mikill örmarkaður að það tók því ekki að bæta við eins og einni hljóðrás við efni sem þegar hafði verið lagður töluverður kostnaður í að vinna þegar Sambíóin sýndu sama efnið í bíó af myndarskap og gáfu síðar út á vhs og dvd, en annað hvert heimili átti þessar spólur með íslenskri talsetningu. Íslenskir ráðamenn eru enn blindir og með alvarlega sjónskekkju í ofanálag þegar kemur að því að leggja íslenskri tungu til þann styrk sem felst í að koma þeim „fjölmiðlastyrkjum“ sem sífellt er verið að lofa á réttan stað, þ.e.a.s. í að skapa efni fyrir börn sem tala íslensku. Ég á nokkur barnabörn og hef aðgengi að erlendum sjónvarpsstöðvum fyrir börn um diskinn minn, en þau fúlsa við því og því eru oft gömlu DVD diskarnir mínir settir í tækið og ef það gleymist að setja á íslenska hljóðrás er kvartað. Sem sagt, það þarf að fara saman hljóð og mynd. Dreifingarkostnaður á sjónvarpsrás má ekki kosta hand og fótlegg þannig að hægt sé að ná til sem flestra fyrir sem minnst. Ég þekki það eftir að hafa stofnað tvær íslenskar sjónvarpsstöðvar og tekið slag við ýmsa hagsmunaaðila um vhf & uhf tíðnir hér á árum áður og svo breiðband og ip síðar, enda þegar mér bauðst að dreifa Skjá 1 á myndlyklakerfum símafélaganna afþakkaði ég pent og get fullyrt að mánaðarlegur kostnaður á þessum kerfum dugði til að byggja upp eigin innviði um öpp sem allir geta nálgast um sína eigin síma og myndlyklabox á borð við Appel Tv & Google TV. Ef efnið er ætlað börnum þá þarf Ríkið að aðstoða við að greiða fyrir talsetningar og textun, það er bara þannig, því ég hef látið Fjölmiðlanefnd vita af því að vegna þess að nefndin neitaði minni litlu sjónvarpsrás um endurgreiðslu á útlögðum kostnaði við talsetningar og textun á barnaefni væri það nokkuð ljóst að miðlun á barnaefni væri það dýr að hún væri á útleið á Skjá 1. Þá myndu Bandarískar hasarmyndir fyrir fullorðna yfirtaka efnisúrvalið og stöðin myndi hreinlega stytta alla útsendingartíma og eingöngu senda út efni eftir klukkan níu á kvöldin, því önnur miðlun hreinlega stæði ekki undir sér. Gott fólk, íslenskt sjónvarp er hreinlega að hverfa. Ég er margbúinn að segja þetta trekk í trekk og það er orðið lítið eftir. RÚV fær 5 milljarða árlega frá landsmönnum til að reka sig, Stöð 2 stendur á tímamótum og biðlar til Ríkisins um að fá úr jötunni almannastyrk til að vera almannasjónvarp og Sjónvarp Símans er eingöngu starfandi til að styðja við 5 milljarða kaup á flettiskiltum borgarinnar fyrir opnar auglýsingabirtingar. Má það þá bara ekki heita ágætt af einum gömlum kalli sem er heltekinn af sjónvarpsbakteríunni að hafa haldið úti ókeypis kvikmyndasýningum í línulegri miðlun samfellt í rúmt eitt og hálft ár með talsettu barnaefni og textuðum kvikmyndum án Ríkisstyrkja, án áskriftartekna og án þess að láta það hvarfla að sér að hætta því ef það var einhvern tímann þörf á íslenskri sjónvarpsrás, þá er það núna og þessi stöð er ekkert á förum eitt né neitt nema kannski með mér í gröfina, hvenær sem það verður, en þangað til er hún opin og aðgengileg. Höfundur er áhugamaður um sjónvarp og stofnandi Skjás 1 & Stöðvar 1. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bíó og sjónvarp Mest lesið Halldór 28.06.2025 Halldór Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Skoðun Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Sjá meira
Það var komið að leiðarlokum með enn eina íslenska sjónvarpsstöð um helgina þegar Stöð 2 Fjölskylda hætti útsendingum. Með henni fara reyndar aðrar merkilegar stöðvar sem voru bræddar inn í hana áður, eins og Krakkarásin, Stöð 2 bíó, Stöð 3 og reyndar Sirkus og undanfari stöðvarinnar, upphaflega rásin Sýn. Sem sagt, allavega um 5 stöðvar horfnar á braut, en mánaðaráskrift fyrir tæpan 3500 kall dugði ekki til við að reka rásina sem aðallega sendi út barnaefni frá morgni og fram eftir degi og síðan eldra efni og innlent á kvöldin. Hvort þetta er tímanna tákn um að erlendar streymisveitur séu alfarið að hirða allt áhorf á Íslandi eða breytt neysla á afþreyingu hjá almenningi sé einfaldlega að segja þeim sem ráða á Suðurlandsbrautinni að áskriftarsalan með sinn 3500 kall sinnum, segjum bara 7500 áskrifendur sem skila 26 milljónum á mánuði séu bara hreinlega ekki að standa undir þessu lengur. Gott og vel, það eru auðvitað ástæður fyrir því að sjoppunni sé lokað. Að reka sjónvarp er mjög svo sérhæfður bisness og ætla mætti að sjónvarpsfólk líti á kostnaðinn við að setja saman dagskrá annarsvegar og selda áskrift og má vel við una að geta sagt sem svo að það sé hagnaður af rekstri stöðvarinnar, þetta er ekki algilt. Einn þáttur er að ytri dreifing á vegum Vodafone sé bara orðin það kostnaðarsöm að hún hreinlega éti upp það litla sem eftir er, því talsetning á barnaefni og innkaup á þessu nauðsynlega dagskrárefni er sífellt að hækka og hækka, áhorf er hugsanlega að minnka á kostnað erlendra streymisveitna á borð við Disney Plús og fleiri sem þurfa ekki að leggja einn eyri í íslenskar talsetningar og má alveg nefna það að þegar Disney streymisveitan fyrst herjaði á landsmenn var nákvæmlega ekkert íslenskt talsett efni í boði, því á þeirra pappír er Ísland það mikill örmarkaður að það tók því ekki að bæta við eins og einni hljóðrás við efni sem þegar hafði verið lagður töluverður kostnaður í að vinna þegar Sambíóin sýndu sama efnið í bíó af myndarskap og gáfu síðar út á vhs og dvd, en annað hvert heimili átti þessar spólur með íslenskri talsetningu. Íslenskir ráðamenn eru enn blindir og með alvarlega sjónskekkju í ofanálag þegar kemur að því að leggja íslenskri tungu til þann styrk sem felst í að koma þeim „fjölmiðlastyrkjum“ sem sífellt er verið að lofa á réttan stað, þ.e.a.s. í að skapa efni fyrir börn sem tala íslensku. Ég á nokkur barnabörn og hef aðgengi að erlendum sjónvarpsstöðvum fyrir börn um diskinn minn, en þau fúlsa við því og því eru oft gömlu DVD diskarnir mínir settir í tækið og ef það gleymist að setja á íslenska hljóðrás er kvartað. Sem sagt, það þarf að fara saman hljóð og mynd. Dreifingarkostnaður á sjónvarpsrás má ekki kosta hand og fótlegg þannig að hægt sé að ná til sem flestra fyrir sem minnst. Ég þekki það eftir að hafa stofnað tvær íslenskar sjónvarpsstöðvar og tekið slag við ýmsa hagsmunaaðila um vhf & uhf tíðnir hér á árum áður og svo breiðband og ip síðar, enda þegar mér bauðst að dreifa Skjá 1 á myndlyklakerfum símafélaganna afþakkaði ég pent og get fullyrt að mánaðarlegur kostnaður á þessum kerfum dugði til að byggja upp eigin innviði um öpp sem allir geta nálgast um sína eigin síma og myndlyklabox á borð við Appel Tv & Google TV. Ef efnið er ætlað börnum þá þarf Ríkið að aðstoða við að greiða fyrir talsetningar og textun, það er bara þannig, því ég hef látið Fjölmiðlanefnd vita af því að vegna þess að nefndin neitaði minni litlu sjónvarpsrás um endurgreiðslu á útlögðum kostnaði við talsetningar og textun á barnaefni væri það nokkuð ljóst að miðlun á barnaefni væri það dýr að hún væri á útleið á Skjá 1. Þá myndu Bandarískar hasarmyndir fyrir fullorðna yfirtaka efnisúrvalið og stöðin myndi hreinlega stytta alla útsendingartíma og eingöngu senda út efni eftir klukkan níu á kvöldin, því önnur miðlun hreinlega stæði ekki undir sér. Gott fólk, íslenskt sjónvarp er hreinlega að hverfa. Ég er margbúinn að segja þetta trekk í trekk og það er orðið lítið eftir. RÚV fær 5 milljarða árlega frá landsmönnum til að reka sig, Stöð 2 stendur á tímamótum og biðlar til Ríkisins um að fá úr jötunni almannastyrk til að vera almannasjónvarp og Sjónvarp Símans er eingöngu starfandi til að styðja við 5 milljarða kaup á flettiskiltum borgarinnar fyrir opnar auglýsingabirtingar. Má það þá bara ekki heita ágætt af einum gömlum kalli sem er heltekinn af sjónvarpsbakteríunni að hafa haldið úti ókeypis kvikmyndasýningum í línulegri miðlun samfellt í rúmt eitt og hálft ár með talsettu barnaefni og textuðum kvikmyndum án Ríkisstyrkja, án áskriftartekna og án þess að láta það hvarfla að sér að hætta því ef það var einhvern tímann þörf á íslenskri sjónvarpsrás, þá er það núna og þessi stöð er ekkert á förum eitt né neitt nema kannski með mér í gröfina, hvenær sem það verður, en þangað til er hún opin og aðgengileg. Höfundur er áhugamaður um sjónvarp og stofnandi Skjás 1 & Stöðvar 1.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar