Aðlögun á Austurvelli Heiða Ingimarsdóttir skrifar 14. júní 2025 14:17 „Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Viðreisn Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Heiða Ingimarsdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Sjá meira
„Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun