Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar 31. ágúst 2025 14:01 Ég held að ég sé ekki sú eina sem er orðin þreytt á því að sjá bara neikvæðar fréttir af skólastarfi núna í skólabyrjun. Það er erfitt fyrir alla sem koma að skólastarfi að fá að heyra það þegar þeir hefja nýtt skólaár að það sem þeir hafa verið að gera sé ekki nógu gott. Ég er ekki að segja að það megi ekki tala um hlutina heldur vil ég benda á að það skiptir máli hvernig það er gert. Núna koma jákvæðar fréttir af frábærri vinnu nemenda. Nemendur í Klébergsskóla eru svo sannarlega riddarar kærleikans en þann 30. ágúst var opnuð ljósmyndasýningin „Kærleikurinn í anda Bryndísar Klöru“ í skólanum í samvinnu við Minningarsjóð Bryndísar Klöru. Á sýningunni eru sautján ljósmyndir eftir nemendur. Fjöldi myndanna túlkar þann árafjölda sem Bryndís Klara fékk að lifa og markmið sýningarinnar er að sýna mikilvægi þess að sýna kærleik og samkennd og vera í góðri samvinnu við aðra. Ljósmyndasýningin verður farandsýning sem fer á milli skóla. Hver skóli mun síðan setja sitt mark á vinnuna samhliða sýningunni. Frá því að fræðast um það að ofbeldi getur verið dauðans alvara og að við útrýmum ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik alveg til þess að vinna frekar með efnið. Sem kennari greip ég boltann eins og kennarar gera. Fráfall Bryndísar Klöru sló samfélagið okkar og harmur fjölskyldu hennar og vina er mikill. Bakland Bryndísar Klöru ákvað að halda minningu hennar á lofti með því að stofna minningarsjóð um hana. Markmið sjóðsins er að styðja við almannaheillaverkefni sem miða að því að vernda börn gegn ofbeldi og efla samfélag þar sem samkennd og samvinna er í forgrunni. Kjörorð sjóðsins eru „Látum kærleikinn sigra“. Þegar sjóðurinn auglýsti eftir verkefnum til að styrkja þá sótti ég um styrk til að vinna að ljósmyndasýningu með nemendum mínum. Ég var svo lánsöm að fá styrkinn því að fleiri sóttu um en fengu sem segir til um hversu margir vilja leggja málefninu lið. Áður en ég sótti um styrkinn þá átti ég samtal við nemendur mína á unglingastigi um það hvort að þeir væru til í að vinna að þessu verkefni með mér. Þeim fannst öllum mikilvægt að breiða út kærleiksboðskapinn. Í byrjun þá ætlaði ég aðeins að vinna verkefnið með unglingunum í Klébergsskóla en þegar ég áttaði mig á því hversu margar spurningar höfðu vaknað hjá yngri nemendum líka við fráfall Bryndísar Klöru þá fékk ég leyfi til að vinna verkefnið með öllum nemendum skólans á þemadögum núna í vor. Þetta verkefni kenndi mér það hversu mikilvægt það er að eiga samtal við börn um það sem er að gerast í samfélaginu í kringum þau og í heiminum sem þau búa í þó svo um harmsögu sé að ræða. Samtalið þarf auðvitað að vera á þeirra forsendum og í takt við aldur. Sum börn sem ég ræddi við voru reið yfir örlögum Bryndísar Klöru og fannst að gerandi hennar ætti að fá makleg málagjöld. Það var gott að geta átt spjall við þessi börn um það að maður eyðir ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik. Svo gat ég sagt þeim frá því hvernig foreldrar Bryndísar Klöru og aðrir aðstandendur hennar ákváðu að vinna sig út úr sorginni og minnast hennar með kærleikinn að vopni. Sem sáttamiðlari veit ég að maður nær ekki til allra. Sumir vilja ekki hlusta og fara sínar eigin leiðir og geta margvíslegar ástæður legið þar að baki. En við megum ekki gefast upp. Þegar ég vinn með svona viðkvæmt málefni þá er ég búin að vinna með samskipti almennt, virðingu og það að setja mörk. Börn og jafnvel margir fullorðnir þurfa endurtekna upprifjun á því að við erum allskonar og eigum að vera það en við megum ekki ganga á rétt annarra né láta öðrum líða illa og alls ekki beita ofbeldi til að ná okkar fram. Við þurfum öll að hafa í huga að við getum breytt okkur sjálfum en ekki öðrum. Þó að við séum ekki alltaf sammála þá eigum við að geta virt skoðanir annarra og átt samtal um málefni án þess að hjóla í manneskjuna eða reyna að breyta henni. Mín skoðun er sú og rannsóknir styðja það að forsendur þess að börn geti blómstrað á sinn hátt séu að þeim þurfi að líða vel. Mér finnst ég sjá allt of mörg börn í mikilli vanlíðan sem bitnar ekki bara á þeim sjálfum heldur líka öðrum sem eru í kringum þau. Þessi börn verða svo fullorðnar manneskjur og fiðrildaáhrifin segja sitt. Við sem samfélag þurfum að gera betur og við getum öll gert eitthvað. Aðstandendur Bryndísar Klöru ákváðu að láta fráfall hennar leiða til góðs. Leyfum bleiku bylgjunni að blómstra og dreifum kærleiknum sem víðast. Ég skora á stjórnvöld að sinna málaflokkum barna betur en gert er í dag. Gerum heiminn betri saman. Höfundur er kennari í stjórn KFR og sáttamiðlari hjá Sátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Rakel Linda Kristjánsdóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Ég held að ég sé ekki sú eina sem er orðin þreytt á því að sjá bara neikvæðar fréttir af skólastarfi núna í skólabyrjun. Það er erfitt fyrir alla sem koma að skólastarfi að fá að heyra það þegar þeir hefja nýtt skólaár að það sem þeir hafa verið að gera sé ekki nógu gott. Ég er ekki að segja að það megi ekki tala um hlutina heldur vil ég benda á að það skiptir máli hvernig það er gert. Núna koma jákvæðar fréttir af frábærri vinnu nemenda. Nemendur í Klébergsskóla eru svo sannarlega riddarar kærleikans en þann 30. ágúst var opnuð ljósmyndasýningin „Kærleikurinn í anda Bryndísar Klöru“ í skólanum í samvinnu við Minningarsjóð Bryndísar Klöru. Á sýningunni eru sautján ljósmyndir eftir nemendur. Fjöldi myndanna túlkar þann árafjölda sem Bryndís Klara fékk að lifa og markmið sýningarinnar er að sýna mikilvægi þess að sýna kærleik og samkennd og vera í góðri samvinnu við aðra. Ljósmyndasýningin verður farandsýning sem fer á milli skóla. Hver skóli mun síðan setja sitt mark á vinnuna samhliða sýningunni. Frá því að fræðast um það að ofbeldi getur verið dauðans alvara og að við útrýmum ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik alveg til þess að vinna frekar með efnið. Sem kennari greip ég boltann eins og kennarar gera. Fráfall Bryndísar Klöru sló samfélagið okkar og harmur fjölskyldu hennar og vina er mikill. Bakland Bryndísar Klöru ákvað að halda minningu hennar á lofti með því að stofna minningarsjóð um hana. Markmið sjóðsins er að styðja við almannaheillaverkefni sem miða að því að vernda börn gegn ofbeldi og efla samfélag þar sem samkennd og samvinna er í forgrunni. Kjörorð sjóðsins eru „Látum kærleikinn sigra“. Þegar sjóðurinn auglýsti eftir verkefnum til að styrkja þá sótti ég um styrk til að vinna að ljósmyndasýningu með nemendum mínum. Ég var svo lánsöm að fá styrkinn því að fleiri sóttu um en fengu sem segir til um hversu margir vilja leggja málefninu lið. Áður en ég sótti um styrkinn þá átti ég samtal við nemendur mína á unglingastigi um það hvort að þeir væru til í að vinna að þessu verkefni með mér. Þeim fannst öllum mikilvægt að breiða út kærleiksboðskapinn. Í byrjun þá ætlaði ég aðeins að vinna verkefnið með unglingunum í Klébergsskóla en þegar ég áttaði mig á því hversu margar spurningar höfðu vaknað hjá yngri nemendum líka við fráfall Bryndísar Klöru þá fékk ég leyfi til að vinna verkefnið með öllum nemendum skólans á þemadögum núna í vor. Þetta verkefni kenndi mér það hversu mikilvægt það er að eiga samtal við börn um það sem er að gerast í samfélaginu í kringum þau og í heiminum sem þau búa í þó svo um harmsögu sé að ræða. Samtalið þarf auðvitað að vera á þeirra forsendum og í takt við aldur. Sum börn sem ég ræddi við voru reið yfir örlögum Bryndísar Klöru og fannst að gerandi hennar ætti að fá makleg málagjöld. Það var gott að geta átt spjall við þessi börn um það að maður eyðir ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik. Svo gat ég sagt þeim frá því hvernig foreldrar Bryndísar Klöru og aðrir aðstandendur hennar ákváðu að vinna sig út úr sorginni og minnast hennar með kærleikinn að vopni. Sem sáttamiðlari veit ég að maður nær ekki til allra. Sumir vilja ekki hlusta og fara sínar eigin leiðir og geta margvíslegar ástæður legið þar að baki. En við megum ekki gefast upp. Þegar ég vinn með svona viðkvæmt málefni þá er ég búin að vinna með samskipti almennt, virðingu og það að setja mörk. Börn og jafnvel margir fullorðnir þurfa endurtekna upprifjun á því að við erum allskonar og eigum að vera það en við megum ekki ganga á rétt annarra né láta öðrum líða illa og alls ekki beita ofbeldi til að ná okkar fram. Við þurfum öll að hafa í huga að við getum breytt okkur sjálfum en ekki öðrum. Þó að við séum ekki alltaf sammála þá eigum við að geta virt skoðanir annarra og átt samtal um málefni án þess að hjóla í manneskjuna eða reyna að breyta henni. Mín skoðun er sú og rannsóknir styðja það að forsendur þess að börn geti blómstrað á sinn hátt séu að þeim þurfi að líða vel. Mér finnst ég sjá allt of mörg börn í mikilli vanlíðan sem bitnar ekki bara á þeim sjálfum heldur líka öðrum sem eru í kringum þau. Þessi börn verða svo fullorðnar manneskjur og fiðrildaáhrifin segja sitt. Við sem samfélag þurfum að gera betur og við getum öll gert eitthvað. Aðstandendur Bryndísar Klöru ákváðu að láta fráfall hennar leiða til góðs. Leyfum bleiku bylgjunni að blómstra og dreifum kærleiknum sem víðast. Ég skora á stjórnvöld að sinna málaflokkum barna betur en gert er í dag. Gerum heiminn betri saman. Höfundur er kennari í stjórn KFR og sáttamiðlari hjá Sátt.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun