Árétting um sannleiksgildi, fyrir kaffistofugesti og forstjóra Sigríður Bylgja Sigurjónsdóttir skrifar 28. mars 2022 18:00 Hér er svargrein við skrifum Þórsteins Ragnarssonar, forstjóra Kirkjugarða Reykjavíkurprófastsdæma (KGRP), Hafa skal það sem sannara reynist, sem birt var í dag, 28. mars, sem svar við grein minni frá 23. mars, Kæru kaffistofugestir. Í grein sinni segir forstjóri KGRP að ég fari með endurteknar rangfærslur. Því hafna ég alfarið. Mér þykir ekki fallegt að trúverðugleiki minn sé dreginn í efa þar sem mér, og flestum öðrum er mikilvægt að vera heiðarleg og greina satt og rétt frá. Förum yfir staðreyndir málsins. Þegar við föllum frá höfum við í grunninn tvo valkosti: Jarðsetningu. Við getum valið að láta jarðsetja kistuna okkar, en það er aðeins hægt að gera í kirkjugarði sbr. 1. gr. laga 36/1993. Allir kirkjugarðar landsins eru vígðir af presti þjóðkirkjunnar sbr. 5. gr. og 2. mgr. 6.gr laga 36/1993. Yfirmaður kirkjugarða landsins er biskup þjóðkirkjunnar sbr. 1 .mgr. 8.gr. laga 36/1993. Bálför. Við getum valið að láta brenna lík okkar í viðurkenndri líkbrennslustofnun sbr. 1. gr. laga 36/1993. Eina bálstofa landsins er bálstofan í Fossvogi, sem staðsett er inn á lóð Fossvogskirkju, og er rekin af KGRP – sem lýtur yfirstjórn prófasta og biskups, sbr. reglur 775/2015. KGRP fær fjármagn til síns reksturs frá Kirkjugarðaráði, sem útdeilir árlegum greiðslum úr ríkissjóði (kirkjugarðsgjald) til kirkjugarða landsins. Formaður Kirkjugarðaráðs er biskup, eða fulltrúi biskups, og biskup hefur úrslitaatkvæði við ákvarðanatöku í Kirkjugarðaráði, sbr. 1. mgr. 11. gr. laga 36/1993. Kirkjugarðaráð hefur aðsetur á Biskupsstofu. A. Að bálför lokinni má jarðsetja öskuna ofan á kistugröf ástvinar í kirkjugarði. B. Að bálför lokinni má jarðsetja öskuna í duftreit í kirkjugarði. C. Að bálför lokinni má dreifa öskunni yfir hafi eða óbyggðum (eftir að sótt hefur verið um leyfi til sýslumanns) Þetta er það skipulag sem hefur verið við lýði á Íslandi síðan félagar í Bálfarafélagi Íslands gerðu bálstofuna í Fossvogi að veruleika árið 1948. Og það virðist töluvert kappsmál hjá forstjóra KGRP að sem minnstar breytingar verði gerðar á þessu fyrirkomulagi – séu greinaskrif hans skoðuð síðustu áratugina. Það liggur fyrir að bálstofan í Fossvogskirkjugarði er komin til ára sinna og það þarf að reisa nýja bálstofu á Íslandi. Tré lífsins vill taka við þjónustuhlutverki við bálfarir á Íslandi og bjóða þar með bálfaraþjónustu hjá óháðum aðila, óháð athafnarými og nýjan valmöguleika við greftranir í formi gróðursetningu ösku ásamt tré í Minningagarði. Bálstofan í Fossvogskirkjugarði er vissulega öllum opin og engum er meinaður þar aðgangur. Það var sett sem skilyrði þegar Bálfarafélag Íslands lagði rekstur bálstofunnar í hendur KGRP árið 1948. Ég dreg það ekki í efa í minni grein heldur bendi á nýjan valmöguleika sem hentar betur nútíma samfélagi og tekur tillit til fjölbreytni okkar samfélags, nú þegar dómsmálaráðherra stendur frammi fyrir því að taka ákvörðun í þessum málum. Starfsemi Trés lífsins mun ekki hamla því að Íslendingar geti valið sér athafnarými fyrir mikilvægar athafnir lífsins, hvort sem það er úti í náttúrunni, í kirkjum eða félagsheimilum trúar- eða lífsskoðunarfélaga sinna. En Tré lífsins mun fjölga valkostunum og huga að fjölbreytileika samfélagsins, umhverfismálum og virðingu fyrir vali einstaklingsins. Mikilvægasta forsenda Trés lífsins er að við höfum raunverulegt val um okkar endanlega hvílustað, og að valið sé okkar. Það er fjarri sanni að í fyrri grein minni sé ég að reyna að koma hugsun inn hjá lesendum að hlutirnir séu öðruvísi en þeir eru. Hlutirnir eru akkúrat eins og ég hef skrifað og staðfestist það í þessari grein með vísan í lög og nánari útskýringu á Tré lífsins. Verði Tré lífsins að veruleika sjáum við fyrir okkur gott samstarf við öll trúar- og lífsskoðunarfélög landsins, starfsmenn þessara félaga, starfsmenn útfararþjónusta en fyrst og fremst þeirra sem vilja nýta sér þjónustu okkar. Tré lífsins vill veita góða þjónustu á mikilvægum tímamótum í lífi fólks, bæði við gleðistundir og við okkar hinstu kveðjustund. Þess vegna er mikilvægt að nægt val sé í boði fyrir fólk og það geti fléttað saman ólíkum möguleikum eftir eigin höfði – enda erum við hvert með sínu sniði og viljum ólíka hluti. Stærstu spurningunni er enn er ósvarað og hún er þessi: hvers vegna leggja KGRP svo mikla áherslu á að sjá um bálfarir þegar það er ekki þeirra lögbundna hlutverk? Í raun ætti ný bálstofa Trés lífsins að vera mikið fagnaðarefni fyrir KGRP þar sem hún leysir vandamál fyrir KGRP sem gætu þá einbeitt sér að sínu lögbundna hlutverki. Í mínu hjarta er það ótvírætt að óháður aðili ætti að veita bálfaraþjónustu á Íslandi vegna þess hve fjölmenningarlegt samfélagið okkar er orðið og að fleiri valmöguleika er þörf. Ég vona að dómsmálaráðherra verði á sama máli og velji framtíðarsýn sem rúmar okkur öll. Höfundur er mannvistfræðingur, stofnandi Trés lífsins og formaður Bálfarafélags Íslands, sem finnst mikilvægt að rétt sé rétt og að rétt sé sagt frá. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Trúmál Kirkjugarðar Tengdar fréttir Kæru kaffistofugestir Í okkar fallega og fjölbreytta samfélagi þar sem virðing er borin fyrir ólíkum trúar- og lífsskoðunarfélögum er eitt sem skýtur skökku við. Á Íslandi er eingöngu mögulegt að fara í gegnum eitt trúfélag þegar við kveðjum þessa jarðvist og þannig hefur það verið undanfarin árhundruð. 23. mars 2022 15:30 Hafa skal það sem sannara reynist Þann 23. mars sl. skrifaði Sigríður Bylgja Sigurjónsdóttir (SB) grein á visir.is/skoðun undir fyrirsögninni „Kæru kaffistofugestir”. Greinin fjallaði að meginhluta til um bálfarir og efni tengt þeim. 28. mars 2022 09:30 Mest lesið Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller Skoðun Lýðræði og framtíð RÚV: Tími til breytinga? Erling Valur Ingason Skoðun Skoðun Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli eitt: Tómlæti Íslendinga Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Svansvottaðar íbúðir – fjárfesting í lífsgæðum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun Hættulegt tal Sjálfstæðisflokksins og Viðskiptaráðs Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Þetta má ekki gerast aftur! - Álag á útsvar Sveinn Ægir Birgisson skrifar Skoðun Meistaragráða í lífsreynslu Elín Ebba Ásmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir skrifar Skoðun Dvel þú í draumahöll Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson skrifar Skoðun Umhverfi, heilsa og skólamáltíðir Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Æji nei innflytjendur Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Samstaða, kjarkur og þor Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson skrifar Skoðun Yfirfull fangelsi, brostið kerfi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar rafmagn hættir að vera sjálfsagður hlutur Árni B. Möller skrifar Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lýðræði og framtíð RÚV: Tími til breytinga? Erling Valur Ingason skrifar Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir skrifar Skoðun Endurnýjun hugarfarsins Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ferðamenn: Vanmetnir skattgreiðendur í íslensku hagkerfi Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Góð vísa... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon skrifar Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Fristund.is fyrir öll - líka eldra fólk Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Sjá meira
Hér er svargrein við skrifum Þórsteins Ragnarssonar, forstjóra Kirkjugarða Reykjavíkurprófastsdæma (KGRP), Hafa skal það sem sannara reynist, sem birt var í dag, 28. mars, sem svar við grein minni frá 23. mars, Kæru kaffistofugestir. Í grein sinni segir forstjóri KGRP að ég fari með endurteknar rangfærslur. Því hafna ég alfarið. Mér þykir ekki fallegt að trúverðugleiki minn sé dreginn í efa þar sem mér, og flestum öðrum er mikilvægt að vera heiðarleg og greina satt og rétt frá. Förum yfir staðreyndir málsins. Þegar við föllum frá höfum við í grunninn tvo valkosti: Jarðsetningu. Við getum valið að láta jarðsetja kistuna okkar, en það er aðeins hægt að gera í kirkjugarði sbr. 1. gr. laga 36/1993. Allir kirkjugarðar landsins eru vígðir af presti þjóðkirkjunnar sbr. 5. gr. og 2. mgr. 6.gr laga 36/1993. Yfirmaður kirkjugarða landsins er biskup þjóðkirkjunnar sbr. 1 .mgr. 8.gr. laga 36/1993. Bálför. Við getum valið að láta brenna lík okkar í viðurkenndri líkbrennslustofnun sbr. 1. gr. laga 36/1993. Eina bálstofa landsins er bálstofan í Fossvogi, sem staðsett er inn á lóð Fossvogskirkju, og er rekin af KGRP – sem lýtur yfirstjórn prófasta og biskups, sbr. reglur 775/2015. KGRP fær fjármagn til síns reksturs frá Kirkjugarðaráði, sem útdeilir árlegum greiðslum úr ríkissjóði (kirkjugarðsgjald) til kirkjugarða landsins. Formaður Kirkjugarðaráðs er biskup, eða fulltrúi biskups, og biskup hefur úrslitaatkvæði við ákvarðanatöku í Kirkjugarðaráði, sbr. 1. mgr. 11. gr. laga 36/1993. Kirkjugarðaráð hefur aðsetur á Biskupsstofu. A. Að bálför lokinni má jarðsetja öskuna ofan á kistugröf ástvinar í kirkjugarði. B. Að bálför lokinni má jarðsetja öskuna í duftreit í kirkjugarði. C. Að bálför lokinni má dreifa öskunni yfir hafi eða óbyggðum (eftir að sótt hefur verið um leyfi til sýslumanns) Þetta er það skipulag sem hefur verið við lýði á Íslandi síðan félagar í Bálfarafélagi Íslands gerðu bálstofuna í Fossvogi að veruleika árið 1948. Og það virðist töluvert kappsmál hjá forstjóra KGRP að sem minnstar breytingar verði gerðar á þessu fyrirkomulagi – séu greinaskrif hans skoðuð síðustu áratugina. Það liggur fyrir að bálstofan í Fossvogskirkjugarði er komin til ára sinna og það þarf að reisa nýja bálstofu á Íslandi. Tré lífsins vill taka við þjónustuhlutverki við bálfarir á Íslandi og bjóða þar með bálfaraþjónustu hjá óháðum aðila, óháð athafnarými og nýjan valmöguleika við greftranir í formi gróðursetningu ösku ásamt tré í Minningagarði. Bálstofan í Fossvogskirkjugarði er vissulega öllum opin og engum er meinaður þar aðgangur. Það var sett sem skilyrði þegar Bálfarafélag Íslands lagði rekstur bálstofunnar í hendur KGRP árið 1948. Ég dreg það ekki í efa í minni grein heldur bendi á nýjan valmöguleika sem hentar betur nútíma samfélagi og tekur tillit til fjölbreytni okkar samfélags, nú þegar dómsmálaráðherra stendur frammi fyrir því að taka ákvörðun í þessum málum. Starfsemi Trés lífsins mun ekki hamla því að Íslendingar geti valið sér athafnarými fyrir mikilvægar athafnir lífsins, hvort sem það er úti í náttúrunni, í kirkjum eða félagsheimilum trúar- eða lífsskoðunarfélaga sinna. En Tré lífsins mun fjölga valkostunum og huga að fjölbreytileika samfélagsins, umhverfismálum og virðingu fyrir vali einstaklingsins. Mikilvægasta forsenda Trés lífsins er að við höfum raunverulegt val um okkar endanlega hvílustað, og að valið sé okkar. Það er fjarri sanni að í fyrri grein minni sé ég að reyna að koma hugsun inn hjá lesendum að hlutirnir séu öðruvísi en þeir eru. Hlutirnir eru akkúrat eins og ég hef skrifað og staðfestist það í þessari grein með vísan í lög og nánari útskýringu á Tré lífsins. Verði Tré lífsins að veruleika sjáum við fyrir okkur gott samstarf við öll trúar- og lífsskoðunarfélög landsins, starfsmenn þessara félaga, starfsmenn útfararþjónusta en fyrst og fremst þeirra sem vilja nýta sér þjónustu okkar. Tré lífsins vill veita góða þjónustu á mikilvægum tímamótum í lífi fólks, bæði við gleðistundir og við okkar hinstu kveðjustund. Þess vegna er mikilvægt að nægt val sé í boði fyrir fólk og það geti fléttað saman ólíkum möguleikum eftir eigin höfði – enda erum við hvert með sínu sniði og viljum ólíka hluti. Stærstu spurningunni er enn er ósvarað og hún er þessi: hvers vegna leggja KGRP svo mikla áherslu á að sjá um bálfarir þegar það er ekki þeirra lögbundna hlutverk? Í raun ætti ný bálstofa Trés lífsins að vera mikið fagnaðarefni fyrir KGRP þar sem hún leysir vandamál fyrir KGRP sem gætu þá einbeitt sér að sínu lögbundna hlutverki. Í mínu hjarta er það ótvírætt að óháður aðili ætti að veita bálfaraþjónustu á Íslandi vegna þess hve fjölmenningarlegt samfélagið okkar er orðið og að fleiri valmöguleika er þörf. Ég vona að dómsmálaráðherra verði á sama máli og velji framtíðarsýn sem rúmar okkur öll. Höfundur er mannvistfræðingur, stofnandi Trés lífsins og formaður Bálfarafélags Íslands, sem finnst mikilvægt að rétt sé rétt og að rétt sé sagt frá.
Kæru kaffistofugestir Í okkar fallega og fjölbreytta samfélagi þar sem virðing er borin fyrir ólíkum trúar- og lífsskoðunarfélögum er eitt sem skýtur skökku við. Á Íslandi er eingöngu mögulegt að fara í gegnum eitt trúfélag þegar við kveðjum þessa jarðvist og þannig hefur það verið undanfarin árhundruð. 23. mars 2022 15:30
Hafa skal það sem sannara reynist Þann 23. mars sl. skrifaði Sigríður Bylgja Sigurjónsdóttir (SB) grein á visir.is/skoðun undir fyrirsögninni „Kæru kaffistofugestir”. Greinin fjallaði að meginhluta til um bálfarir og efni tengt þeim. 28. mars 2022 09:30
Skoðun Góður rekstur Mosfellsbæjar og framtíðin björt Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir ,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar