“These Kinds of Things Just Don’t Happen in Iceland” Melissa Williams skrifar 9. febrúar 2023 16:31 A quick look at the culture of exploitation of immigrants. When looking to visit Iceland, tourists from far and wide often look to luxury hotel chains for accommodations. When looking to move to Iceland, immigrants and refugees often look to luxury hotel chains for work. Part of one of the largest industries in the country, these hotels and their owners gross millions of kronur daily. Luxury hotel chains are also one of the top employers of immigrant and refugee workers, particularly in their cleaning departments. Unfortunately, the wages for these workers are often low; day-time workers with a basic salary of a little over 370,000iskmonthly, some of the lowest wages in the country; for reference, the average monthly salary in Iceland hovers around 750,000-800,000isk. The hours are also often long, and the working conditions difficult, sometimes with one cleaner for every 50 rooms. As immigrants or tourists from less hospitable countries, when we express anxiety about certain scenarios we often hear locals say the sentiment, “these kinds of things just don’t happen in Iceland.” Which, for the most part is true and a fact for which I am thankful. However, as globalization continues and businesses here become less personal (the workforce less made up of your brother-in-law and his cousin, and more of these unknown people from unknown lands) the sentiment becomes less and less true. This has exacerbated the culture of exploitation and abuse in many of the sectors that hire these ‘unknown people’. Of course, these workers have unions, as is their right under Icelandic law (many of these workers are under Efling, whose membership is around 50% immigrants). However, when these workers showed support for their union’s actions to increase their pay, management and ownership began threatening and berating their lowest-waged earners in clear retaliation. “But these kinds of things just don’t happen in Iceland”—this is an argument that only hurts the workers. What is needed now is awareness and solidarity, not complacency. Not all is lost, however. Workers and union leaders have not taken on a defeatist attitude. They are doing everything in their power to create a better Iceland for the hotel workers, and other low-wages workers. Tourists can help, of course, by being aware of the vast exploitation and abuse suffered by these workers. They can help by doing research into the lodgings they choose, and by letting hotel management and ownership know they stand in solidarity with the workers. The author is a member of Efling and part of the negotiation committee. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaraviðræður 2022-23 Mest lesið Land rutt fyrir þúsundir íbúða í Úlfarsárdal Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Hver er þessi Davíð Oddsson? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun „Lánin hækka – framtíðin minnkar“ Sveinn Óskar Sigurðsson Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson Skoðun Dýrmæt þjóðfélagsgerð Eva Björk Valdimarsdóttir Skoðun Geymt en ekki gleymt Ástþór Ólafsson Skoðun Hey Pawels í harðindunum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Tækni og ungmenni: Hvar liggur ábyrgðin og hvað getum við gert? Stefán Þorri Helgason Skoðun Skoðun Skoðun Tvöföld mismunun kvenna í hópi innflytjenda Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Ný nálgun – sama markmið: Heimili fyrir fólkið í borginni Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Geymt en ekki gleymt Ástþór Ólafsson skrifar Skoðun Tækni og ungmenni: Hvar liggur ábyrgðin og hvað getum við gert? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir skrifar Skoðun „Lánin hækka – framtíðin minnkar“ Sveinn Óskar Sigurðsson skrifar Skoðun Hey Pawels í harðindunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Land rutt fyrir þúsundir íbúða í Úlfarsárdal Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Dýrmæt þjóðfélagsgerð Eva Björk Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Hver er þessi Davíð Oddsson? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Borgarstefna kallar á aðgerðir og fjármagn Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller skrifar Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar Skoðun Blóðtaka er ekki landbúnaður Guðrún Scheving Thorsteinsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson skrifar Skoðun 764/O9A: Kannt þú að vernda barnið á netinu? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Opinberir starfsmenn kjósa síður áminningarskyldu Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Er gervigreindarprestur trúlaus eða trúaður? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson skrifar Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
A quick look at the culture of exploitation of immigrants. When looking to visit Iceland, tourists from far and wide often look to luxury hotel chains for accommodations. When looking to move to Iceland, immigrants and refugees often look to luxury hotel chains for work. Part of one of the largest industries in the country, these hotels and their owners gross millions of kronur daily. Luxury hotel chains are also one of the top employers of immigrant and refugee workers, particularly in their cleaning departments. Unfortunately, the wages for these workers are often low; day-time workers with a basic salary of a little over 370,000iskmonthly, some of the lowest wages in the country; for reference, the average monthly salary in Iceland hovers around 750,000-800,000isk. The hours are also often long, and the working conditions difficult, sometimes with one cleaner for every 50 rooms. As immigrants or tourists from less hospitable countries, when we express anxiety about certain scenarios we often hear locals say the sentiment, “these kinds of things just don’t happen in Iceland.” Which, for the most part is true and a fact for which I am thankful. However, as globalization continues and businesses here become less personal (the workforce less made up of your brother-in-law and his cousin, and more of these unknown people from unknown lands) the sentiment becomes less and less true. This has exacerbated the culture of exploitation and abuse in many of the sectors that hire these ‘unknown people’. Of course, these workers have unions, as is their right under Icelandic law (many of these workers are under Efling, whose membership is around 50% immigrants). However, when these workers showed support for their union’s actions to increase their pay, management and ownership began threatening and berating their lowest-waged earners in clear retaliation. “But these kinds of things just don’t happen in Iceland”—this is an argument that only hurts the workers. What is needed now is awareness and solidarity, not complacency. Not all is lost, however. Workers and union leaders have not taken on a defeatist attitude. They are doing everything in their power to create a better Iceland for the hotel workers, and other low-wages workers. Tourists can help, of course, by being aware of the vast exploitation and abuse suffered by these workers. They can help by doing research into the lodgings they choose, and by letting hotel management and ownership know they stand in solidarity with the workers. The author is a member of Efling and part of the negotiation committee.
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Tvöföld mismunun kvenna í hópi innflytjenda Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Tækni og ungmenni: Hvar liggur ábyrgðin og hvað getum við gert? Stefán Þorri Helgason skrifar
Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar
Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar
Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun