Hver er veruleiki feðrunar? Matthildur Björnsdóttir skrifar 6. mars 2024 17:00 ÞETTA MEÐ SÆÐI SEM FERÐAST EN EGGIN EKKI Er veruleiki sem hefur skapað miklar þjáningar í mannverum og er að koma fram í æ meira mæli í fjölmiðlum síðustu árin. Að kalla þá menn feður sem hafa haft einnar nætur kynmök með konu, svo horfið til annars lands, og aldrei einu sinni hugsað um hvort getnaður hafi orðið eða sýna barninu áhuga. Þá er ég að tala meira um lífið fyrir daga getnaðarvarna. Og þá menn sem var skítsama um það, af því að kynmökin þá stundina var allt sem skipti þá máli á þeirri stundu. Það var því mjög lærdómsríkt að sjá ótal þætti frá Bretlandi með nafninu „Long Lost Family“ = Löngu týnd fjölskylda, þar kom það fram, að karlmenn sem höfðu verið ættleiddir sem ungbörn, voru í miklum sárum við að hafa ekki fengið að vita neitt um þau sem höfðu skaffað hráefnin í líkama þeirra. Þeir höfðu reynt að finna genauppruna sinn, en ekki tekist það. Og þó að þeir hafi flestir fengið góða ættleiðingar foreldra. Þá fannst þeim samt mikið vanta í tilveru sína. Ég hafði verið tengd genahópnum á Íslandi, og í því sambandi verið innan um stóran hluta genahópsins. En ekki upplifað þá tengingu sem þessir einstaklingar vonuðu að gerðist. Svo heyrði ég um bók um einstakling sem hafði upplifað það að vita það ekki, og ferð hans til að finna út hver höfðu verið genaveitendur gaf mér svo svar við því frá manni hér í Ástralíu. Bókin hefur titilinn „Tell No One“. Segðu engum. Hann hafði að lokum fengið að vita þá staðreynd, að þau sem ólu hann upp væru ekki blóðforeldrar hans, gen hans komu ekki frá þeim. Að lokum eftir að þau sem ólu hann upp sögðu honum að hann hafi verið fenginn frá kaþólsku kirkjunni þá kom í ljós að þau væru nunna og prestur. Næsta skrefið fyrir hann var svo að finna út hver þau væru. 0g hvernig persónuleikar þau væru. Hann hafði áttað sig á að hann var ekki með nein sömu líkamseinkenni og þau sem höfðu alið hann upp. Honum tókst svo að fá eitthvað af svörum við því. Ég þekkti líka mann sem vissi ekki fyrr en hann fékk fæðingarvottorð er hann giftist, að sá sem hafði alið hann upp var ekki blóðfaðir hans. Hann ólst upp með móður og stjúpföður, en var aldrei sagt frá því að sá góði maður væri ekki sá sem hafði lagt til sæðið fyrir líkama hans. Hann náði aldrei að hitta þann mann. Sem var af því að hann hafði farið úr landi áður en hann fæddist og aldrei sýnt neina umhyggju né áhuga fyrir að hafa barnað þá konu. Ancestry var ekki til þá. Sonur hans fékk svo tækifæri til að fara á „Ancestry“ Alheims ættfræðikerfið mörgum árum síðar og læra um þann mann, sem því miður var dáinn þegar kom að því. Börnin hans í öðru landi sýndu því miður engan áhuga fyrir að skapa tengsl við þann ættingja, sem olli auðvitað vonbrigðum. Það voru líka margar konur í þessum þáttum sem voru eitthvað yngri og vildu vita hvaðan hráefnið í þær kom. Þær voru oft heppnari og tvær fengu að vita að þær ættu stóra fjölskyldu í þriðja heims landi, þaðan sem sá kom sem hafði skaffað sæðið í þær. Nokkrir þeirra sem höfðu gert það þegar þeir voru í Bretlandi að keppa í íþróttum, höfðu þó vitað að þeir hefðu barnað konu og hugsað um barnið sem væri þeirra. En af ýmsum ástæðum ekki getað haft samband og voru mjög glaðir að dóttirin hafði leitað þá uppi. Þá fengu þeir tækifæri til að sýna ást sína og sögu um ástæðu fjarlægðar sinnar. Tvær þeirra lærðu að þær áttu stóra genafjölskyldu í þriðja heims landi þegar þær fóru að heimsækja manninn sem kom þeim í heiminn. Þökk sé heims- gena-rannsóknum nútímans „Ancestry“ og fleirum sem nú eru að leysa mörg af þeim dökku leyndarmálum sem höfðu legið í skýjum í loftinu í áratugi og stundum aldir. Það eru því þrjú nöfn sem ég tel að eigi við í þessum sæðismálum í dag. Þeir sem verða ástfangnir og vilja verða feður og foreldrar. Eiga þann titil skilinn. Svo eru „skaffarar“ sem eru veitendur til kvenna eða fjölskyldna þar sem þeirra hjálpar er þörf þegar um frjósemis vandræði er að ræða. Þriðji hópurinn eru þeir sem hafa kynmök með konu og hafa enga hugsun um hvort getnaður verði, né hvort það gerist og hafa engan áhuga fyrir barninu. Auðvitað eru þeir menn ekki alvöru feður sem slíkir sem hitta aldrei börn sín. Þeir eru bara sæðis-dreifarar. Það sama á við um lækna í gervifrjóvgun sem skipta sæðum sem eiga að vera notuð fyrir sín frá Egói. Frjósemis vandamál voru af mörgum séð sem smán fyrr á tímum, og voru því ekki oft nefnd. Sú hugsun er eins og það sé tengt við mannorðið. Þegar það atriði hefur ekkert að gera með hvort barn verði til eða ekki. Svo hefur komið í ljós að hráefni kynja fyrir það passa ekki alltaf vel saman. Leg kvenna geta oft skaffað þegna burtséð frá því hvort að konan sé andlega, röklega eða tilfinningalega tilbúin í foreldra hlutverkið. Það er hinsvegar auðvitað mikilvægt að öll getin börn séu óskabörn og velkomin í heiminn. Það hefur verið meira en nóg af þeim óvelkomnu, með þeim þjáningum sem oft fylgja. Það kallar þá á þessa athyglisverðu spurningu um hvað skipti máli þegar upp sé staðið. Hvort það sé að upplifa sig hafa verið elskuð og samþykkt fyrir það sem einstaklingurinn er, burtséð frá genum. Eða geta einstaklingar ekki hugsað sér að lifa án þess að vita um gen sín. Hvort sem þau upplifðu eða upplifa sig elskuð eða ekki? Matthildur Björnsdóttir Adelaide Suður Ástralíu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
ÞETTA MEÐ SÆÐI SEM FERÐAST EN EGGIN EKKI Er veruleiki sem hefur skapað miklar þjáningar í mannverum og er að koma fram í æ meira mæli í fjölmiðlum síðustu árin. Að kalla þá menn feður sem hafa haft einnar nætur kynmök með konu, svo horfið til annars lands, og aldrei einu sinni hugsað um hvort getnaður hafi orðið eða sýna barninu áhuga. Þá er ég að tala meira um lífið fyrir daga getnaðarvarna. Og þá menn sem var skítsama um það, af því að kynmökin þá stundina var allt sem skipti þá máli á þeirri stundu. Það var því mjög lærdómsríkt að sjá ótal þætti frá Bretlandi með nafninu „Long Lost Family“ = Löngu týnd fjölskylda, þar kom það fram, að karlmenn sem höfðu verið ættleiddir sem ungbörn, voru í miklum sárum við að hafa ekki fengið að vita neitt um þau sem höfðu skaffað hráefnin í líkama þeirra. Þeir höfðu reynt að finna genauppruna sinn, en ekki tekist það. Og þó að þeir hafi flestir fengið góða ættleiðingar foreldra. Þá fannst þeim samt mikið vanta í tilveru sína. Ég hafði verið tengd genahópnum á Íslandi, og í því sambandi verið innan um stóran hluta genahópsins. En ekki upplifað þá tengingu sem þessir einstaklingar vonuðu að gerðist. Svo heyrði ég um bók um einstakling sem hafði upplifað það að vita það ekki, og ferð hans til að finna út hver höfðu verið genaveitendur gaf mér svo svar við því frá manni hér í Ástralíu. Bókin hefur titilinn „Tell No One“. Segðu engum. Hann hafði að lokum fengið að vita þá staðreynd, að þau sem ólu hann upp væru ekki blóðforeldrar hans, gen hans komu ekki frá þeim. Að lokum eftir að þau sem ólu hann upp sögðu honum að hann hafi verið fenginn frá kaþólsku kirkjunni þá kom í ljós að þau væru nunna og prestur. Næsta skrefið fyrir hann var svo að finna út hver þau væru. 0g hvernig persónuleikar þau væru. Hann hafði áttað sig á að hann var ekki með nein sömu líkamseinkenni og þau sem höfðu alið hann upp. Honum tókst svo að fá eitthvað af svörum við því. Ég þekkti líka mann sem vissi ekki fyrr en hann fékk fæðingarvottorð er hann giftist, að sá sem hafði alið hann upp var ekki blóðfaðir hans. Hann ólst upp með móður og stjúpföður, en var aldrei sagt frá því að sá góði maður væri ekki sá sem hafði lagt til sæðið fyrir líkama hans. Hann náði aldrei að hitta þann mann. Sem var af því að hann hafði farið úr landi áður en hann fæddist og aldrei sýnt neina umhyggju né áhuga fyrir að hafa barnað þá konu. Ancestry var ekki til þá. Sonur hans fékk svo tækifæri til að fara á „Ancestry“ Alheims ættfræðikerfið mörgum árum síðar og læra um þann mann, sem því miður var dáinn þegar kom að því. Börnin hans í öðru landi sýndu því miður engan áhuga fyrir að skapa tengsl við þann ættingja, sem olli auðvitað vonbrigðum. Það voru líka margar konur í þessum þáttum sem voru eitthvað yngri og vildu vita hvaðan hráefnið í þær kom. Þær voru oft heppnari og tvær fengu að vita að þær ættu stóra fjölskyldu í þriðja heims landi, þaðan sem sá kom sem hafði skaffað sæðið í þær. Nokkrir þeirra sem höfðu gert það þegar þeir voru í Bretlandi að keppa í íþróttum, höfðu þó vitað að þeir hefðu barnað konu og hugsað um barnið sem væri þeirra. En af ýmsum ástæðum ekki getað haft samband og voru mjög glaðir að dóttirin hafði leitað þá uppi. Þá fengu þeir tækifæri til að sýna ást sína og sögu um ástæðu fjarlægðar sinnar. Tvær þeirra lærðu að þær áttu stóra genafjölskyldu í þriðja heims landi þegar þær fóru að heimsækja manninn sem kom þeim í heiminn. Þökk sé heims- gena-rannsóknum nútímans „Ancestry“ og fleirum sem nú eru að leysa mörg af þeim dökku leyndarmálum sem höfðu legið í skýjum í loftinu í áratugi og stundum aldir. Það eru því þrjú nöfn sem ég tel að eigi við í þessum sæðismálum í dag. Þeir sem verða ástfangnir og vilja verða feður og foreldrar. Eiga þann titil skilinn. Svo eru „skaffarar“ sem eru veitendur til kvenna eða fjölskyldna þar sem þeirra hjálpar er þörf þegar um frjósemis vandræði er að ræða. Þriðji hópurinn eru þeir sem hafa kynmök með konu og hafa enga hugsun um hvort getnaður verði, né hvort það gerist og hafa engan áhuga fyrir barninu. Auðvitað eru þeir menn ekki alvöru feður sem slíkir sem hitta aldrei börn sín. Þeir eru bara sæðis-dreifarar. Það sama á við um lækna í gervifrjóvgun sem skipta sæðum sem eiga að vera notuð fyrir sín frá Egói. Frjósemis vandamál voru af mörgum séð sem smán fyrr á tímum, og voru því ekki oft nefnd. Sú hugsun er eins og það sé tengt við mannorðið. Þegar það atriði hefur ekkert að gera með hvort barn verði til eða ekki. Svo hefur komið í ljós að hráefni kynja fyrir það passa ekki alltaf vel saman. Leg kvenna geta oft skaffað þegna burtséð frá því hvort að konan sé andlega, röklega eða tilfinningalega tilbúin í foreldra hlutverkið. Það er hinsvegar auðvitað mikilvægt að öll getin börn séu óskabörn og velkomin í heiminn. Það hefur verið meira en nóg af þeim óvelkomnu, með þeim þjáningum sem oft fylgja. Það kallar þá á þessa athyglisverðu spurningu um hvað skipti máli þegar upp sé staðið. Hvort það sé að upplifa sig hafa verið elskuð og samþykkt fyrir það sem einstaklingurinn er, burtséð frá genum. Eða geta einstaklingar ekki hugsað sér að lifa án þess að vita um gen sín. Hvort sem þau upplifðu eða upplifa sig elskuð eða ekki? Matthildur Björnsdóttir Adelaide Suður Ástralíu.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun