Að þora að stíga skref Magnús Þór Jónsson skrifar 27. desember 2024 16:31 Árið 2024 hefur ekki bara verið viðburðaríkt þegar kemur að því að velja einstaklinga til að leiða þjóð, þing og kirkju. Eitt af því sem einkenndi árið var vinna við kjarasamninga, bæði á opinberum og almennum markaði. Sumum samningum tókst að ljúka á meðan aðrir, þar á meðal samningar við aðildarfélög Kennarasambands Íslands (KÍ), eru enn í viðræðuferli. Umræða á opinberum vettvangi um kjarasamninga hefur tilhneigingu til að einfalda það verkefni sem launafólki og launagreiðendum er falið við kjarasamningaborðið. Oft er teiknuð upp einföld mynd af „merki“ sem öllum ber að fylgja, það sé okkur öllum fyrir bestu að labba eftir línu í takti sem byggir á mati launagreiðenda á því þoli sem þeir hafa fyrir útgjöldum. Sú lína var lögð upp í ársbyrjun 2024 með samningum leiddum af Samtökum atvinnulífsins og þeirra mati á sínu þanþoli. Þar var sótt í sama grunn og síðustu ár sem eru prósentuhækkanir með krónutölugólfi og komu til móts við sanngjarnar kröfur um meiri hækkun til þeirra lægst launuðu á almennum markaði. Sá grunnur hefur sannarlega leitt til bættra kjara þess hóps undanfarin ár en uppbygging þeirra samninga hefur alls ekki komið til móts við meginmarkmið KÍ um jöfnun launa sérfræðinga í íslenska fræðslugeiranum við sambærilegar stéttir á almennum markaði. Þvert á móti hafa þeir þýtt að munurinn milli þessara hópa hefur aukist síðustu ár. Það var því alltaf ljóst að sú uppskrift sem lögð var fram með því sem svo var farið að kalla „merki markaðarins“ var aldrei sú sem leitt gæti kjarasamning við KÍ til lykta, enda þær kröfur ekki sanngjarnar fyrir okkar félagsfólk. Fyrrnefnd markmið um jöfnun launa vísa í annað merki, merkið það er samkomulag um jöfnun lífeyrisréttinda frá árinu 2016, sem nánar tiltekið er að finna í 7. grein samkomulagsins, sem fjallar um það að horfa skuli til þess hvort er að finna ómálefnalegan launamun milli launafólks á almennum og opinberum markaði og ef hann er til staðar þá skuli jafna þann mun. Árið 2023 var staðfest með áfangasamkomulagi að slíkan mun væri að finna hjá félagsfólki KÍ. Segja má að þar hafi fyrsta hænuskrefið verið tekið. Kennarasamningar verða að horfa til þeirra áherslna sem eru mikilvægar til að uppfylla þá kröfu sem við finnum samhljóm með hjá þjóðinni. Þá kröfu að fjárfest verði í kennurum og þannig tryggt að við snúum við þeirri þróun að stöðugt lækkar hlutfall faglærðra kennara í leik-, grunn-, framhalds- og tónlistarskólum landsins. Kennarar leiða fagmennsku í skólastarfi og tryggja þann stöðugleika sem börn eiga skilið. Kjarasamningar við kennara þurfa að endurspegla mikilvægi þess, við hjá KÍ tökum hlutverk okkar í menntun þjóðarinnar alvarlega og okkur ber að standa vörð um skólastarf. Það hefur verið fróðlegt að sjá viðbrögð launagreiðenda við þeirri sjálfsögðu kröfu að samningar við félagsfólk KÍ byggi á þessu markmiði. Fyrst í stað var látið eins og um „óskýrar kröfur“ væri að ræða en svo var teiknuð upp mynd af ósanngirni þess að KÍ teldi sig eiga meira inni. Inn í umræðuna hefur svo verið fléttað gamalli grýlumynd sem teiknuð hefur verið upp af launafólki á opinberum markaði. Þau hafi svo ofboðslega góð kjör og réttindi, hjá þeim felist nú ekki mikil verðmætasköpun og að þeim sé nú hollast að vera ekki að frekjast mikið. Það að fjölmenn kvennastétt eins og kennarar fái þá leiðréttingu, sem felast átti í fyrrnefndu samkomulagi frá 2016, sé svo hættulegt fyrir efnahagshorfur samfélagsins að það nái ekki nokkurri átt. Aðgerðir KÍ til að ná fram markmiðum sínum leiddu svo af sér umræðu um verkfallsrétt opinbers launafólks og undir lok ársins gaf klappstýra launagreiðenda, Viðskiptaráð, út verðmiðann á þeim ofboðslegu kjörum sem opinber markaður nyti umfram aðra. Gleymdi reyndar að horfa til þeirra réttinda sem á almenna markaðnum eru, en gott og vel. Sýnin var skýr. Farið aftur í línuna okkar og gerið eins og við segjum! Helst strax! Að sjálfsögðu verður það ekki svo. Það er sorglegt að horfa upp á tilraunir til að gera lítið úr framlagi þeirra sem vinna í kerfunum okkar, launafólks á opinberum markaði. Enda er það svo að þessar raddir endurspegla ekki meirihluta samfélagsins sem gerir réttmætar kröfur um gæði menntunar og annarra þátta sem starfsfólk ríkis og sveitarfélaga sinnir. Og svo að það sé á hreinu þá erum við hjá KÍ fullkomlega meðvituð um að önnur kjör en laun eru einn þeirra þátta sem sameiginlega þarf að meta við samningaborðið. Það þarf að gerast í samhengi við grunnmarkmiðið sem er að jafna laun sérfræðinga á opinberum og almennum markaði. Við vitum það líka að sú aðgerð getur tekið lengri tíma en núverandi rammi kjarasamninga og höfum við lagt fram tillögur um þá útfærslu. Tillögur sem við trúum að séu grundvöllur að þeirri samfélagssátt sem við teljum að felist í því að fjárfest verði í kennurum og þannig verði tryggð fagmennska og stöðugleiki í skólastarfi. Fram undan er nýtt ár með ný fyrirheit. Við samningaborðið næstu daga og vikur munum við hjá KÍ halda áfram að vinna að því markmiði og erum fullviss um að upphrópanir, byggðar á þanþoli launagreiðenda, þagni og grýlan um opinbera markaðinn fari til fjalla með nöfnu sinni, og snúi ekki aftur. Afraksturinn verði samningur sem gerir laun sérfræðinga í fræðslustarfsemi samkeppnishæf við aðra sérfræðinga og snúi vörn í sókn, fagmennsku og stöðugleika í skólastarfi til heilla. Fyrir okkur öll! Höfundur er formaður Kennarasambands Íslands Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Þór Jónsson Kjaraviðræður 2023-24 Kjaramál Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Árið 2024 hefur ekki bara verið viðburðaríkt þegar kemur að því að velja einstaklinga til að leiða þjóð, þing og kirkju. Eitt af því sem einkenndi árið var vinna við kjarasamninga, bæði á opinberum og almennum markaði. Sumum samningum tókst að ljúka á meðan aðrir, þar á meðal samningar við aðildarfélög Kennarasambands Íslands (KÍ), eru enn í viðræðuferli. Umræða á opinberum vettvangi um kjarasamninga hefur tilhneigingu til að einfalda það verkefni sem launafólki og launagreiðendum er falið við kjarasamningaborðið. Oft er teiknuð upp einföld mynd af „merki“ sem öllum ber að fylgja, það sé okkur öllum fyrir bestu að labba eftir línu í takti sem byggir á mati launagreiðenda á því þoli sem þeir hafa fyrir útgjöldum. Sú lína var lögð upp í ársbyrjun 2024 með samningum leiddum af Samtökum atvinnulífsins og þeirra mati á sínu þanþoli. Þar var sótt í sama grunn og síðustu ár sem eru prósentuhækkanir með krónutölugólfi og komu til móts við sanngjarnar kröfur um meiri hækkun til þeirra lægst launuðu á almennum markaði. Sá grunnur hefur sannarlega leitt til bættra kjara þess hóps undanfarin ár en uppbygging þeirra samninga hefur alls ekki komið til móts við meginmarkmið KÍ um jöfnun launa sérfræðinga í íslenska fræðslugeiranum við sambærilegar stéttir á almennum markaði. Þvert á móti hafa þeir þýtt að munurinn milli þessara hópa hefur aukist síðustu ár. Það var því alltaf ljóst að sú uppskrift sem lögð var fram með því sem svo var farið að kalla „merki markaðarins“ var aldrei sú sem leitt gæti kjarasamning við KÍ til lykta, enda þær kröfur ekki sanngjarnar fyrir okkar félagsfólk. Fyrrnefnd markmið um jöfnun launa vísa í annað merki, merkið það er samkomulag um jöfnun lífeyrisréttinda frá árinu 2016, sem nánar tiltekið er að finna í 7. grein samkomulagsins, sem fjallar um það að horfa skuli til þess hvort er að finna ómálefnalegan launamun milli launafólks á almennum og opinberum markaði og ef hann er til staðar þá skuli jafna þann mun. Árið 2023 var staðfest með áfangasamkomulagi að slíkan mun væri að finna hjá félagsfólki KÍ. Segja má að þar hafi fyrsta hænuskrefið verið tekið. Kennarasamningar verða að horfa til þeirra áherslna sem eru mikilvægar til að uppfylla þá kröfu sem við finnum samhljóm með hjá þjóðinni. Þá kröfu að fjárfest verði í kennurum og þannig tryggt að við snúum við þeirri þróun að stöðugt lækkar hlutfall faglærðra kennara í leik-, grunn-, framhalds- og tónlistarskólum landsins. Kennarar leiða fagmennsku í skólastarfi og tryggja þann stöðugleika sem börn eiga skilið. Kjarasamningar við kennara þurfa að endurspegla mikilvægi þess, við hjá KÍ tökum hlutverk okkar í menntun þjóðarinnar alvarlega og okkur ber að standa vörð um skólastarf. Það hefur verið fróðlegt að sjá viðbrögð launagreiðenda við þeirri sjálfsögðu kröfu að samningar við félagsfólk KÍ byggi á þessu markmiði. Fyrst í stað var látið eins og um „óskýrar kröfur“ væri að ræða en svo var teiknuð upp mynd af ósanngirni þess að KÍ teldi sig eiga meira inni. Inn í umræðuna hefur svo verið fléttað gamalli grýlumynd sem teiknuð hefur verið upp af launafólki á opinberum markaði. Þau hafi svo ofboðslega góð kjör og réttindi, hjá þeim felist nú ekki mikil verðmætasköpun og að þeim sé nú hollast að vera ekki að frekjast mikið. Það að fjölmenn kvennastétt eins og kennarar fái þá leiðréttingu, sem felast átti í fyrrnefndu samkomulagi frá 2016, sé svo hættulegt fyrir efnahagshorfur samfélagsins að það nái ekki nokkurri átt. Aðgerðir KÍ til að ná fram markmiðum sínum leiddu svo af sér umræðu um verkfallsrétt opinbers launafólks og undir lok ársins gaf klappstýra launagreiðenda, Viðskiptaráð, út verðmiðann á þeim ofboðslegu kjörum sem opinber markaður nyti umfram aðra. Gleymdi reyndar að horfa til þeirra réttinda sem á almenna markaðnum eru, en gott og vel. Sýnin var skýr. Farið aftur í línuna okkar og gerið eins og við segjum! Helst strax! Að sjálfsögðu verður það ekki svo. Það er sorglegt að horfa upp á tilraunir til að gera lítið úr framlagi þeirra sem vinna í kerfunum okkar, launafólks á opinberum markaði. Enda er það svo að þessar raddir endurspegla ekki meirihluta samfélagsins sem gerir réttmætar kröfur um gæði menntunar og annarra þátta sem starfsfólk ríkis og sveitarfélaga sinnir. Og svo að það sé á hreinu þá erum við hjá KÍ fullkomlega meðvituð um að önnur kjör en laun eru einn þeirra þátta sem sameiginlega þarf að meta við samningaborðið. Það þarf að gerast í samhengi við grunnmarkmiðið sem er að jafna laun sérfræðinga á opinberum og almennum markaði. Við vitum það líka að sú aðgerð getur tekið lengri tíma en núverandi rammi kjarasamninga og höfum við lagt fram tillögur um þá útfærslu. Tillögur sem við trúum að séu grundvöllur að þeirri samfélagssátt sem við teljum að felist í því að fjárfest verði í kennurum og þannig verði tryggð fagmennska og stöðugleiki í skólastarfi. Fram undan er nýtt ár með ný fyrirheit. Við samningaborðið næstu daga og vikur munum við hjá KÍ halda áfram að vinna að því markmiði og erum fullviss um að upphrópanir, byggðar á þanþoli launagreiðenda, þagni og grýlan um opinbera markaðinn fari til fjalla með nöfnu sinni, og snúi ekki aftur. Afraksturinn verði samningur sem gerir laun sérfræðinga í fræðslustarfsemi samkeppnishæf við aðra sérfræðinga og snúi vörn í sókn, fagmennsku og stöðugleika í skólastarfi til heilla. Fyrir okkur öll! Höfundur er formaður Kennarasambands Íslands
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar