Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Batseba, konungar og völd Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 24. mars 2025 09:01 Leiðtogar gegna mikilvægu hlutverki í öllum samfélögum, og sérílagi þeim sem er treyst fyrir ábyrgð og völdum hverju sinni. Fram á 20. öld skiptu konungar miklu máli í Evrópu en þeir tilheyra aðalsstétt sem heldur völdum í gegnum blóðtengsl. Davíð konungur, í sagnaarfi Biblíunnar, gegnir þar lykilhlutverki, en konungar eru til þessa dags smurðir af biskupum til þjónustu við Guð, að forskrift Gamla testamentisins, til áréttunar á því að Guð einn er konungur og að vald konunga sé frá Guði komið. Þessa hefð mátti sjá við innsetningu Karls III. Bretlandskonungs og er lýst í grunntextum krúnunnar, á borð við Liber Regalis og Book of Common Prayer. Konungar fornaldar Í fornöld voru hættur þess að völd erfist kynslóð fram af kynslóð vel þekktar. Rómverjar höfnuðu hugmyndinni um konunga, reges, á sjöttu öld fyrir Krist vegna þess að ættbornir konungar þeirra hneigðust til harðstjórnar. Í kjölfarið stofnsettu Rómverjar lýðveldi sem hélt fram að keisaratímanum, en jafnvel þá voru þeir ekki nefndir konungar og sagnritarar álitu sjálfir þá keisara sem ekki erfðu völd sín með blóðtengslum fremri. Grísku borgríkin höfðu ólíkar leiðir til að skipta völdum og þar kallast á ólík orð á grísku, annarsvegar fyrir konunga sem erfðu krúnuna, βασιλείς, og þá sem komust til valda eftir öðrum leiðum, kallaðir τύραννοι – en það orð fékk á endanum einvörðu neikvæða merkingu sem harðstjóri – tyrant. Skömmu áður en Rómverjar höfnuðu sínum konungum á sjöttu öld fyrir Krist, stofnsettu Aþenumenn lýðræði – δημοκρατία– sem hafnaði öllu tilkalli til einveldis. Fyrirmyndarkonungurinn Davíð Í Gamla testamentinu verður hugmyndin um mennskan konung til á tíma Davíðs, en hann komst til áhrifa í hirð fyrsta konungs þjóðarinnar, Sál. Fram að því er orðið מֶלֶךְ (Melech) notað um Guð, sem er hinn sanni konungur, og um konunga annarra þjóða, en lýður Guðs átti spámenn og dómara sem leituðu vilja Guðs fyrir þjóðina. Davíð var jafnframt ólíklegur konungur, hann var ekki af hefðarættum og var yngsti sonur föður síns, fjárhirðir og hörpuleikari. Samúel spámaður, sem smyr Davíð sem framtíðarkonung þegar hann er drengur, þjónaði jafnframt við hirð Sáls en sá sannarlega takmarkanir hans. Sál varð sem valdshafi, heltekin af afbrýðissemi og vænisýki. Þegar Sál deyr verður Davíð konungur og slík eru áhrif hans, að hann er til þessa dags táknmyndin sem sameinar gyðinga og gyðingdóm í Davíðsstjörnunni, og sá sem guðspjöllin rekja ætterni Jesú til. Í Samúelsbókum er sagt frá því að „[a]llir ættbálkar[nir] komu til Davíðs [...] og sögðu: „Við erum hold þitt og bein“, „Drottinn [hefur] sagt við þig: Þú skalt vera hirðir þjóðar minnar[...]. Því næst smurðu þeir Davíð til konungs [...]. Davíð var þrjátíu ára þegar hann varð konungur og ríkti fjörutíu ár“, og í Kroníkubókum að „Hann lét alla þjóð sína njóta réttar og réttlætis.“ Davíð og Batseba Það sem er þó heillandi við lýsingar Biblíunnar á hinum fyrirmyndar konungi, er að Davíð er langt frá því fullkominn – gæði hans sem konungur byggir á auðmýkt hans gagnvart Guði. Ein frásögnin segir af girnd Davíðs: „Kvöld eitt reis Davíð úr rekkju sinni og fór að ganga um á þaki konungshallarinnar. Þegar honum varð litið ofan af þakinu sá hann konu vera að baða sig. Konan var forkunnarfögur. Davíð sendi nú mann og lét hann spyrjast fyrir um konuna. Sendimaðurinn tilkynnti: ,Þetta er Batseba Elíamsdóttir, eiginkona Hetítans Úría.‘ Davíð sendi nú menn til að sækja hana. Hún kom til hans og hann lagðist með henni [...] Konan varð þunguð og sendi því mann til Davíðs með þessi skilaboð: ,Ég er með barni.‘“ Viðbrögð Davíð við þessum fréttum voru eins röng og hægt er, en Davíð sendi eiginmann hennar í fremstu víglínu þar sem öruggt var að hann myndi falla. „Þegar eiginkona Úría frétti að Úría, maður hennar, væri fallinn syrgði hún hann. Þegar sorgartíminn var liðinn lét Davíð sækja hana og flytja í hús sitt. Hún varð eiginkona hans og fæddi honum son. En það sem Davíð hafði gert var illt í augum Drottins.“ Biblían dregur ekkert af í lýsingum sínum er varðar sekt Davíð, og einn af spámönnum þjóðarinnar gekk á hann í kjölfarið: „Þegar [Natan spámaður ]kom til hans sagði hann: „Í borg einni bjuggu tveir menn. Annar var ríkur en hinn fátækur. Ríki maðurinn átti fjölda sauða og nauta en sá fátæki átti aðeins eitt lítið gimbrarlamb sem hann hafði keypt. Hann fóðraði það og það dafnaði hjá honum [...]. Einhverju sinni kom gestur til ríka mannsins. En hann tímdi ekki að taka neinn af sauðum sínum [...] [og] tók því lamb fátæka mannsins og matbjó það handa komumanni.“ Þá reiddist Davíð þessum manni ákaflega og sagði við Natan: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir er sá sem þetta gerði dauðasekur. [...] Þá sagði Natan við Davíð: „Þú ert maðurinn“. Við megum aldrei sofna á verðinum Á hverjum tíma þurfum við leiðtoga, leiðtoga sem setja þarfir heildarinnar ofar eigin hagsmunum og vinna eftir þeim dyggðum sem Davíð þykir vera holdgerving fyrir – réttlæti, visku, hugrekki og samhygð. En eins og allar persónur í sagnaarfi Biblíunnar, var Davíð ekki fullkominn maður og það er heillandi að lesa hvað ekkert er dregið af í mannlýsingunni, þegar breyskleika hans er lýst. Á sama tíma og við þörfnumst leiðtoga í samfélagi okkar, höfum við tilhneigingu til upphefja valdsmenn og fylgja í blindni þeim sem taka sér völd. Sagan af Davíð konungi er meira en söguleg heimild eða uppskrift að hinum fullkomna leiðtoga, sá leiðtogi verður aldrei til nema í skáldsögum. Sagan af Davíð er áminning um að völd eru aldrei varanleg, þau eru þegin af þeim sem við treystum til ábyrgðar, og að valdshafar misnota vald sitt. Við megum aldrei sofna á verðinum gagnvart þeim sem treyst er fyrir völdum, og við þörfnumst ætíð spámanna sem gagnrýna valdsmenn. Arfleifðar Davíðs er minnst, ekki vegna þess að hann var lýtalaus, heldur vegna þess að hann hafði auðmýkt til að taka áminningum þeirra sem lögðu sjálfan sig að veði til ögra valdinu: „Þá sagði Davíð við Natan: ,Ég hef syndgað gegn Drottni‘“ og söng í Davíðssálmum „Guð, vertu mér náðugur sakir elsku þinnar, afmá brot mín sakir þinnar miklu miskunnsemi. [...] Skapa í mér hreint hjarta [...] og veit mér nýjan, stöðugan anda.“ Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurvin Lárus Jónsson Trúmál Mest lesið Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun Skoðun Skoðun Enginn skilinn eftir á götunni Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson skrifar Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar Skoðun Málþóf á kostnað ungs fólks Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Við krefjumst sanngirni og aðgerð strax Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Úrsúla og öryggismálin - Stöndum gegn vígvæðingu Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Verðmætatap auðlindagjaldanna – Hverra og hvernig? Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Sanngirni að brenna 230 milljarða króna? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Strandveiðar eru ekki sóun Örn Pálsson skrifar Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar Skoðun SFS skuldar Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Hvar er hjálpin sem okkur var lofað? Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Áform um fleiri strandveiðidaga: Áhættusöm ákvörðun Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar Skoðun Flugnám - Fjórði hluti: Hlutverk Reykjavíkurflugvallar í flugnámi Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Slítum stjórnmálasambandi við Ísrael! Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Aukið við sóun með einhverjum ráðum Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kæru valkyrjur, hatrið sigraði líklega í þetta skiptið Arnar Laxdal skrifar Skoðun Vönduð vinnubrögð - alltaf! Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin stóð af sér áhlaup sérhagsmuna Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmál sem virka og lýðræði sem kemst ekki fyrir í umslagi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þversögn Íslands í Palestínumálinu: Um fullveldi, samsekt og réttarríkið Gína Júlía Waltersdóttir skrifar Sjá meira
Leiðtogar gegna mikilvægu hlutverki í öllum samfélögum, og sérílagi þeim sem er treyst fyrir ábyrgð og völdum hverju sinni. Fram á 20. öld skiptu konungar miklu máli í Evrópu en þeir tilheyra aðalsstétt sem heldur völdum í gegnum blóðtengsl. Davíð konungur, í sagnaarfi Biblíunnar, gegnir þar lykilhlutverki, en konungar eru til þessa dags smurðir af biskupum til þjónustu við Guð, að forskrift Gamla testamentisins, til áréttunar á því að Guð einn er konungur og að vald konunga sé frá Guði komið. Þessa hefð mátti sjá við innsetningu Karls III. Bretlandskonungs og er lýst í grunntextum krúnunnar, á borð við Liber Regalis og Book of Common Prayer. Konungar fornaldar Í fornöld voru hættur þess að völd erfist kynslóð fram af kynslóð vel þekktar. Rómverjar höfnuðu hugmyndinni um konunga, reges, á sjöttu öld fyrir Krist vegna þess að ættbornir konungar þeirra hneigðust til harðstjórnar. Í kjölfarið stofnsettu Rómverjar lýðveldi sem hélt fram að keisaratímanum, en jafnvel þá voru þeir ekki nefndir konungar og sagnritarar álitu sjálfir þá keisara sem ekki erfðu völd sín með blóðtengslum fremri. Grísku borgríkin höfðu ólíkar leiðir til að skipta völdum og þar kallast á ólík orð á grísku, annarsvegar fyrir konunga sem erfðu krúnuna, βασιλείς, og þá sem komust til valda eftir öðrum leiðum, kallaðir τύραννοι – en það orð fékk á endanum einvörðu neikvæða merkingu sem harðstjóri – tyrant. Skömmu áður en Rómverjar höfnuðu sínum konungum á sjöttu öld fyrir Krist, stofnsettu Aþenumenn lýðræði – δημοκρατία– sem hafnaði öllu tilkalli til einveldis. Fyrirmyndarkonungurinn Davíð Í Gamla testamentinu verður hugmyndin um mennskan konung til á tíma Davíðs, en hann komst til áhrifa í hirð fyrsta konungs þjóðarinnar, Sál. Fram að því er orðið מֶלֶךְ (Melech) notað um Guð, sem er hinn sanni konungur, og um konunga annarra þjóða, en lýður Guðs átti spámenn og dómara sem leituðu vilja Guðs fyrir þjóðina. Davíð var jafnframt ólíklegur konungur, hann var ekki af hefðarættum og var yngsti sonur föður síns, fjárhirðir og hörpuleikari. Samúel spámaður, sem smyr Davíð sem framtíðarkonung þegar hann er drengur, þjónaði jafnframt við hirð Sáls en sá sannarlega takmarkanir hans. Sál varð sem valdshafi, heltekin af afbrýðissemi og vænisýki. Þegar Sál deyr verður Davíð konungur og slík eru áhrif hans, að hann er til þessa dags táknmyndin sem sameinar gyðinga og gyðingdóm í Davíðsstjörnunni, og sá sem guðspjöllin rekja ætterni Jesú til. Í Samúelsbókum er sagt frá því að „[a]llir ættbálkar[nir] komu til Davíðs [...] og sögðu: „Við erum hold þitt og bein“, „Drottinn [hefur] sagt við þig: Þú skalt vera hirðir þjóðar minnar[...]. Því næst smurðu þeir Davíð til konungs [...]. Davíð var þrjátíu ára þegar hann varð konungur og ríkti fjörutíu ár“, og í Kroníkubókum að „Hann lét alla þjóð sína njóta réttar og réttlætis.“ Davíð og Batseba Það sem er þó heillandi við lýsingar Biblíunnar á hinum fyrirmyndar konungi, er að Davíð er langt frá því fullkominn – gæði hans sem konungur byggir á auðmýkt hans gagnvart Guði. Ein frásögnin segir af girnd Davíðs: „Kvöld eitt reis Davíð úr rekkju sinni og fór að ganga um á þaki konungshallarinnar. Þegar honum varð litið ofan af þakinu sá hann konu vera að baða sig. Konan var forkunnarfögur. Davíð sendi nú mann og lét hann spyrjast fyrir um konuna. Sendimaðurinn tilkynnti: ,Þetta er Batseba Elíamsdóttir, eiginkona Hetítans Úría.‘ Davíð sendi nú menn til að sækja hana. Hún kom til hans og hann lagðist með henni [...] Konan varð þunguð og sendi því mann til Davíðs með þessi skilaboð: ,Ég er með barni.‘“ Viðbrögð Davíð við þessum fréttum voru eins röng og hægt er, en Davíð sendi eiginmann hennar í fremstu víglínu þar sem öruggt var að hann myndi falla. „Þegar eiginkona Úría frétti að Úría, maður hennar, væri fallinn syrgði hún hann. Þegar sorgartíminn var liðinn lét Davíð sækja hana og flytja í hús sitt. Hún varð eiginkona hans og fæddi honum son. En það sem Davíð hafði gert var illt í augum Drottins.“ Biblían dregur ekkert af í lýsingum sínum er varðar sekt Davíð, og einn af spámönnum þjóðarinnar gekk á hann í kjölfarið: „Þegar [Natan spámaður ]kom til hans sagði hann: „Í borg einni bjuggu tveir menn. Annar var ríkur en hinn fátækur. Ríki maðurinn átti fjölda sauða og nauta en sá fátæki átti aðeins eitt lítið gimbrarlamb sem hann hafði keypt. Hann fóðraði það og það dafnaði hjá honum [...]. Einhverju sinni kom gestur til ríka mannsins. En hann tímdi ekki að taka neinn af sauðum sínum [...] [og] tók því lamb fátæka mannsins og matbjó það handa komumanni.“ Þá reiddist Davíð þessum manni ákaflega og sagði við Natan: „Svo sannarlega sem Drottinn lifir er sá sem þetta gerði dauðasekur. [...] Þá sagði Natan við Davíð: „Þú ert maðurinn“. Við megum aldrei sofna á verðinum Á hverjum tíma þurfum við leiðtoga, leiðtoga sem setja þarfir heildarinnar ofar eigin hagsmunum og vinna eftir þeim dyggðum sem Davíð þykir vera holdgerving fyrir – réttlæti, visku, hugrekki og samhygð. En eins og allar persónur í sagnaarfi Biblíunnar, var Davíð ekki fullkominn maður og það er heillandi að lesa hvað ekkert er dregið af í mannlýsingunni, þegar breyskleika hans er lýst. Á sama tíma og við þörfnumst leiðtoga í samfélagi okkar, höfum við tilhneigingu til upphefja valdsmenn og fylgja í blindni þeim sem taka sér völd. Sagan af Davíð konungi er meira en söguleg heimild eða uppskrift að hinum fullkomna leiðtoga, sá leiðtogi verður aldrei til nema í skáldsögum. Sagan af Davíð er áminning um að völd eru aldrei varanleg, þau eru þegin af þeim sem við treystum til ábyrgðar, og að valdshafar misnota vald sitt. Við megum aldrei sofna á verðinum gagnvart þeim sem treyst er fyrir völdum, og við þörfnumst ætíð spámanna sem gagnrýna valdsmenn. Arfleifðar Davíðs er minnst, ekki vegna þess að hann var lýtalaus, heldur vegna þess að hann hafði auðmýkt til að taka áminningum þeirra sem lögðu sjálfan sig að veði til ögra valdinu: „Þá sagði Davíð við Natan: ,Ég hef syndgað gegn Drottni‘“ og söng í Davíðssálmum „Guð, vertu mér náðugur sakir elsku þinnar, afmá brot mín sakir þinnar miklu miskunnsemi. [...] Skapa í mér hreint hjarta [...] og veit mér nýjan, stöðugan anda.“ Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ.
Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir Skoðun
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun
Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar
Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar
Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar
Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar
Skoðun Flugnám - Fjórði hluti: Hlutverk Reykjavíkurflugvallar í flugnámi Matthías Arngrímsson skrifar
Skoðun Stjórnmál sem virka og lýðræði sem kemst ekki fyrir í umslagi Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Þversögn Íslands í Palestínumálinu: Um fullveldi, samsekt og réttarríkið Gína Júlía Waltersdóttir skrifar
Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir Skoðun
Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson Skoðun