Sannleikurinn í tengdamömmumálinu Ólöf Björnsdóttir skrifar 7. apríl 2025 09:03 Sannleikurinn er sagna bestur. Ég er umrædd tengdamamma í hinu umdeilda máli Ásthildar Lóu Þórsdóttur og þar eru ýmis atriði sem mér þykir að þurfi að skýra. Ég kem ávallt hreint fram og hef lýst því áður, og geri það aftur hér, að ég taldi ekki viðeigandi að Ásthildur Lóa sinnti starfi barnamálaráðherra - vegna hennar forsögu og framkomu hennar við barnsföður sinn. Manni sem bjó undir mínu þaki og ég hef þekkt í yfir þrjátíu ár. Þess vegna veit ég að Ásthildur Lóa og Eiríkur Ásmundsson áttu sannarlega í sambandi þegar Ásthildur Lóa var 22 ára og Eiríkur 15 ára, jafnvel þó hann væri nýorðinn 16 ára þegar barn kom undir. Þetta viðurkenndi Ásthildur Lóa þegar hún hringdi í mig í fyrsta sinn til að ræða þetta mál. Það gerði hún í vitna viðurvist mín megin sem geta staðfest það. Ásthildur Lóa var á þessum tíma byrjuð í kennaranámi í háskóla. Eiríkur að útskrifast út grunnskóla. Eiríkur kemur af brotnu heimili. Æska hans var þrautarganga og unglingsárin reyndust honum afar þung. Ákveðin vonarglæta birtist honum þegar hann sá auglýstar unglingasamkomur í trúarsöfnuðnum Trú og líf, þrátt fyrir að hafa í reynd aldrei ræktað kristna trú. Þar kynntist hann barnsmóður sinni. Hún hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomu, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið. Fólk hefur velt því fyrir sér hvers vegna ég lagði upp í þá vegferð að senda forsætisráðherra erindi um forsögu Ásthildar Lóu. Ástæðan er einfaldlega sú að mér brá þegar ég sá að hún væri orðin barnamálaráðhera. Og mér brá enn meira þegar ég skoðaði vefsíðu Alþingis þar sem hún segist eiga tvö börn með eiginmanni sínum. Það er einfaldlega ekki rétt. Eldra barnið á hún með Eiríki Ásmundssyni, sem fékk hvorki að hitta barn sitt né umgangast. Eiríkur bjó í mínum húsum hluta af fyrstu árum sonar hans. Ég upplifði angist hans á þessum tíma yfir að fá ekki að vera faðir sonar síns. Ásthildur Lóa bjó í nágrenni við okkur á þeim tíma og hefði verið í lófa lagið að skoða aðstæður. Eiríkur og dóttir mín eiga saman dóttur fædda 1993. Hann hefur alltaf verið til staðar fyrir dóttur sína. Hann á með núverandi konu sinni fjóra stráka, einn þeirra ættleiddi Eiríkur. Eiríkur sagði sjálfur sína sögu í samtali sem vitnað var til í fréttum RÚV 20. mars 2025. Þar sagðist Eiríkur hafa orðið fyrir tálmun og lagði fram bréf frá dómsmálaráðuneytinu og fjölskyldudeild kirkjunnar. Eiríkur fór í gegnum formlegt ferli innan kerfisins en það var ekki nóg, Ásthildur Lóa tók það ekki til greina, hún tók ekkert til greina. Það er þess vegna ótrúlegt að heyra hana halda því fram að hún hafi ekki tálmað umgengi Eiríks við son sinn. Að Eiríkur hafi ekki sýnt syni sínum áhuga, á sama tíma og hún hefur lýst því að hún hafi ekki treyst honum til þess að taka barnið, þegar hann óskaði eftir því. Krafa Ásthildar Lóu á umræddum sáttafundi fólst í því að Eiríkur fengi ekki meiri umgengni við son sinn en fælist í því að Eiríkur kæmi inn á hennar heimili í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar. Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því. Honum var ekki einu sinni gefið tækifæri. Einhverra hluta vegna hefur líka verið litið fram hjá aðstöðumuni þeirra tveggja í þessu samhengi. Ásthildur Lóa var þarna orðin gift kona, að útskrifast úr háskólanámi. Eiríkur var átján ára að reyna að fóta sig, upp á eigin spýtur, í lífinu. Í þessu máli hefur fólk hins vegar kosið að trúa ekki barnsföður Ásthildar Lóu. Þess í stað hefur það tekið hennar frásögn, í hreint makalausri yfirlýsingu, sem algildum sannleik. Þeir sem það gerðu mættu horfa fastar í augu við eigin samvisku, hafandi litið fram hjá eða góðkennt ótrúlega ósmekklegan áburð og dylgjur. Hvað vilja menn annars kalla frásögn ráðherrans fyrrverandi þegar hún ber upp á ungling sem þá var um það bil að útskrifast úr grunnskóla, að hafa sýnt háskólanemanum henni slíkan sjúklegan áhuga, eltihrellt hana, að hún sá sér þann kost einan að hefja við hann samband? Eiríkur ætlar ekki að tjá sig meira um þetta mál. Hann vildi ekki lesa þessi orð sem ég rita hér, en setti sig ekki upp á móti því að greinin yrði birt. Hann hefur aldrei talað illa um Ásthildi , hvorki fyrr né síðar, í mín eyru - jafnvel ekki öll árin sem hann fór fram á umgengni en fékk ekki. Spurningin af hverju hann barðist ekki meira fyrir barninu er spurning sem er að vissu leyti svarað í grein eftir Sigríði Sólan Guðlaugsdóttur, Tálmun þrífst í þögn nærsamfélagsins, sem birtist undir Skoðun á Vísi þann 25. mars 2025. Ég hvet alla til að lesa þessa grein, það gæti hjálpað mörgum, bæði sem tálma og verða fyrir tálmun. Það væri lag að allir sem þurfa að tjá sig um þetta mál lesi tímalínuna sem hefur komið fram í fjölmiðlum en þar sést að á vissan hátt var ég að hlífa Ásthildi Lóu Þórsdóttur. Mín von var að með fundarbeiðni minni til forsætisráðherra, gæfist Ásthildi Lóu tækifæri til að stíga sjálf úr stóli barnamálaráðherra. Málið yrði ekki rætt frekar af minni hálfu. Þetta gerði ég líka í þeirri viðleitni að vernda Eirík, sem vissi ekki af þessum samskiptum mínum við forsætisráðuneytið. Mér kom ekkert við hvort Ásthildur Lóa skipti um embætti eða hvort málaflokkur barna og barnaverndar hefði flust yfir til annars ráðherra. En þegar ég hugsa til slíkra skipta í dag á ég erfitt með að sjá hvaða embætti hefði hentað henni, varla dómsmála eftir ummæli hennar um dómskerfið, erfitt að sjá hana í félagsmálaráðuneytinu eftir sérmeðferð varðandi húsakaup, meðferð sem ekki var hægt að veita öðrum sem hún var að berjast fyrir. Mér var heitinn trúnaður en sannleikurinn hentaði ekki Ég vil lýsa stórkostlegri furðu á vinnubrögð forsætisráðuneytisins, sem varpa líka ljósi á öryggisbresti þar innanhúss. Það liggur fyrir að ég hringdi í forsætisráðuneytið. Það gerði ég í þeim tilgangi að óska eftir upplýsingum um hvort farið væri með erindi sem þangað berast í gegnum tölvupóst sem trúnaðarmál. Svarið var já. Ég vildi að það væri algjörlega öruggt og spurði aftur, því ég vildi ekki að þessar upplýsingar færu um borg og bý. Aftur staðfesti starfsmaðurinn það. Símtalið var fjögurra mínútna langt - hvað annað átti ég að ræða í þessar fjórar mínútur við starfsmann í símsvörun? Forsætisráðherra sendi fjölmiðlum síðan yfirlýsingu þar sem því er hafnað að trúnaði hafi verið lofað. Ráðherra kaus þó að taka ekki fram að símtöl til ráðuneytisins væru ekki hljóðrituð, líkt og ég komst síðar að. Ráðherrann spurði mig aldrei út í þetta símtal, heldur aðeins starfsmann Umbra, sem sinnir símsvörun fyrir stjórnsýslu landsins. Sannleikurinn hentaði ráðherranum ekki í þessu máli. Það má líka setja stórt spurningamerki við að eðlileg öryggisráðstöfun líkt og hljóðritun símtala sé ekki til staðar hjá ráðuneytum landsins. Aðstoðarmaður forsætisráðherra afhenti barnamálaráðherra upplýsingar um erindi mitt og umkvörtun, auk persónuupplýsinga um mig. Um það er ekki deilt. Enda liggur fyrir að barnamálaráðherra bæði þráhringdi í mig og mætti heim til mín að kvöldlagi, óboðin. Ekkert af þessu hefði gerst ef forsætisráðherra hefði ekki brugðist í þessu máli. Þvælan þrífst í þögguninni Tálmun þrífst í þögninni og þvælan í þögguninni. Staðreyndir eru kæfðar niður og ekkert nema samsæriskenningar komast að, í umræðu sem litast af tilfinningum og heift. Það er leitun að öðru eins bulli og hefur fengið að grassera á samfélagsmiðlum. Ég ákvað upp á mitt einsdæmi að senda erindi á forsætisráðuneytið um forsögu Ásthildar Lóu og upp á einsdæmi sendi ég þetta sama erindi á fréttamann sem ég treysti, eftir að ráðuneytið hafnaði því að veita mér áheyrn. Ég var ekki að ganga erinda eins eða neins eins og ítrekað hefur verið haldið fram á samfélagsmiðlum. Það er ekkert leyndarmál að ég hef aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn, ég var Vilmundarkona á sínum tíma og Jóhanna Sigurðardóttir gerði margt gott, Vinstri græn hef ég líka kosið en aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Síðast kaus ég Samfylkinguna en ég er ekki búin að ákveða mig hvað ég kýs næst en það verður ekki Flokkur fólksins. Og þetta er sannleikurinn í tengdamömmumálinu. Ólöf Björnsdóttir, sjúkraliði með BA í sálfræði og er að vinna að meistararannsókn í fötlunarfræðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Barnamálaráðherra segir af sér Flokkur fólksins Alþingi Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Mest lesið Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann Skoðun Á uppgjör frá TR að koma eldri borgurum á óvart? Björn Snæbjörnsson Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Nokkur orð um stöðuna Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun #blessmeta – þriðja grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir skrifar Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir skrifar Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar Skoðun Feluleikur Þorgerðar Katrínar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Spólum til baka Snævar Ingi Sveinsson skrifar Skoðun Sögulegur dómur Hæstaréttar – staðfestir sjálfstæði Alþingis Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Að vera fatlaður á Íslandi er full vinna Birna Ösp Traustadóttir skrifar Skoðun Sæluríkið Ísland Einar Helgason skrifar Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Stormurinn gegn stóðhryssunni Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Kallið þið þetta fjölbreytni? Hermann Borgar Jakobsson skrifar Skoðun Til varnar Eyjafjöllum - og Íslandi öllu Pétur Jónasson skrifar Skoðun Réttlætið sem refsar Jóni Hjálmar Vilhjálmsson skrifar Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár Katrín Matthíasdóttir skrifar Sjá meira
Sannleikurinn er sagna bestur. Ég er umrædd tengdamamma í hinu umdeilda máli Ásthildar Lóu Þórsdóttur og þar eru ýmis atriði sem mér þykir að þurfi að skýra. Ég kem ávallt hreint fram og hef lýst því áður, og geri það aftur hér, að ég taldi ekki viðeigandi að Ásthildur Lóa sinnti starfi barnamálaráðherra - vegna hennar forsögu og framkomu hennar við barnsföður sinn. Manni sem bjó undir mínu þaki og ég hef þekkt í yfir þrjátíu ár. Þess vegna veit ég að Ásthildur Lóa og Eiríkur Ásmundsson áttu sannarlega í sambandi þegar Ásthildur Lóa var 22 ára og Eiríkur 15 ára, jafnvel þó hann væri nýorðinn 16 ára þegar barn kom undir. Þetta viðurkenndi Ásthildur Lóa þegar hún hringdi í mig í fyrsta sinn til að ræða þetta mál. Það gerði hún í vitna viðurvist mín megin sem geta staðfest það. Ásthildur Lóa var á þessum tíma byrjuð í kennaranámi í háskóla. Eiríkur að útskrifast út grunnskóla. Eiríkur kemur af brotnu heimili. Æska hans var þrautarganga og unglingsárin reyndust honum afar þung. Ákveðin vonarglæta birtist honum þegar hann sá auglýstar unglingasamkomur í trúarsöfnuðnum Trú og líf, þrátt fyrir að hafa í reynd aldrei ræktað kristna trú. Þar kynntist hann barnsmóður sinni. Hún hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomu, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið. Fólk hefur velt því fyrir sér hvers vegna ég lagði upp í þá vegferð að senda forsætisráðherra erindi um forsögu Ásthildar Lóu. Ástæðan er einfaldlega sú að mér brá þegar ég sá að hún væri orðin barnamálaráðhera. Og mér brá enn meira þegar ég skoðaði vefsíðu Alþingis þar sem hún segist eiga tvö börn með eiginmanni sínum. Það er einfaldlega ekki rétt. Eldra barnið á hún með Eiríki Ásmundssyni, sem fékk hvorki að hitta barn sitt né umgangast. Eiríkur bjó í mínum húsum hluta af fyrstu árum sonar hans. Ég upplifði angist hans á þessum tíma yfir að fá ekki að vera faðir sonar síns. Ásthildur Lóa bjó í nágrenni við okkur á þeim tíma og hefði verið í lófa lagið að skoða aðstæður. Eiríkur og dóttir mín eiga saman dóttur fædda 1993. Hann hefur alltaf verið til staðar fyrir dóttur sína. Hann á með núverandi konu sinni fjóra stráka, einn þeirra ættleiddi Eiríkur. Eiríkur sagði sjálfur sína sögu í samtali sem vitnað var til í fréttum RÚV 20. mars 2025. Þar sagðist Eiríkur hafa orðið fyrir tálmun og lagði fram bréf frá dómsmálaráðuneytinu og fjölskyldudeild kirkjunnar. Eiríkur fór í gegnum formlegt ferli innan kerfisins en það var ekki nóg, Ásthildur Lóa tók það ekki til greina, hún tók ekkert til greina. Það er þess vegna ótrúlegt að heyra hana halda því fram að hún hafi ekki tálmað umgengi Eiríks við son sinn. Að Eiríkur hafi ekki sýnt syni sínum áhuga, á sama tíma og hún hefur lýst því að hún hafi ekki treyst honum til þess að taka barnið, þegar hann óskaði eftir því. Krafa Ásthildar Lóu á umræddum sáttafundi fólst í því að Eiríkur fengi ekki meiri umgengni við son sinn en fælist í því að Eiríkur kæmi inn á hennar heimili í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar. Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því. Honum var ekki einu sinni gefið tækifæri. Einhverra hluta vegna hefur líka verið litið fram hjá aðstöðumuni þeirra tveggja í þessu samhengi. Ásthildur Lóa var þarna orðin gift kona, að útskrifast úr háskólanámi. Eiríkur var átján ára að reyna að fóta sig, upp á eigin spýtur, í lífinu. Í þessu máli hefur fólk hins vegar kosið að trúa ekki barnsföður Ásthildar Lóu. Þess í stað hefur það tekið hennar frásögn, í hreint makalausri yfirlýsingu, sem algildum sannleik. Þeir sem það gerðu mættu horfa fastar í augu við eigin samvisku, hafandi litið fram hjá eða góðkennt ótrúlega ósmekklegan áburð og dylgjur. Hvað vilja menn annars kalla frásögn ráðherrans fyrrverandi þegar hún ber upp á ungling sem þá var um það bil að útskrifast úr grunnskóla, að hafa sýnt háskólanemanum henni slíkan sjúklegan áhuga, eltihrellt hana, að hún sá sér þann kost einan að hefja við hann samband? Eiríkur ætlar ekki að tjá sig meira um þetta mál. Hann vildi ekki lesa þessi orð sem ég rita hér, en setti sig ekki upp á móti því að greinin yrði birt. Hann hefur aldrei talað illa um Ásthildi , hvorki fyrr né síðar, í mín eyru - jafnvel ekki öll árin sem hann fór fram á umgengni en fékk ekki. Spurningin af hverju hann barðist ekki meira fyrir barninu er spurning sem er að vissu leyti svarað í grein eftir Sigríði Sólan Guðlaugsdóttur, Tálmun þrífst í þögn nærsamfélagsins, sem birtist undir Skoðun á Vísi þann 25. mars 2025. Ég hvet alla til að lesa þessa grein, það gæti hjálpað mörgum, bæði sem tálma og verða fyrir tálmun. Það væri lag að allir sem þurfa að tjá sig um þetta mál lesi tímalínuna sem hefur komið fram í fjölmiðlum en þar sést að á vissan hátt var ég að hlífa Ásthildi Lóu Þórsdóttur. Mín von var að með fundarbeiðni minni til forsætisráðherra, gæfist Ásthildi Lóu tækifæri til að stíga sjálf úr stóli barnamálaráðherra. Málið yrði ekki rætt frekar af minni hálfu. Þetta gerði ég líka í þeirri viðleitni að vernda Eirík, sem vissi ekki af þessum samskiptum mínum við forsætisráðuneytið. Mér kom ekkert við hvort Ásthildur Lóa skipti um embætti eða hvort málaflokkur barna og barnaverndar hefði flust yfir til annars ráðherra. En þegar ég hugsa til slíkra skipta í dag á ég erfitt með að sjá hvaða embætti hefði hentað henni, varla dómsmála eftir ummæli hennar um dómskerfið, erfitt að sjá hana í félagsmálaráðuneytinu eftir sérmeðferð varðandi húsakaup, meðferð sem ekki var hægt að veita öðrum sem hún var að berjast fyrir. Mér var heitinn trúnaður en sannleikurinn hentaði ekki Ég vil lýsa stórkostlegri furðu á vinnubrögð forsætisráðuneytisins, sem varpa líka ljósi á öryggisbresti þar innanhúss. Það liggur fyrir að ég hringdi í forsætisráðuneytið. Það gerði ég í þeim tilgangi að óska eftir upplýsingum um hvort farið væri með erindi sem þangað berast í gegnum tölvupóst sem trúnaðarmál. Svarið var já. Ég vildi að það væri algjörlega öruggt og spurði aftur, því ég vildi ekki að þessar upplýsingar færu um borg og bý. Aftur staðfesti starfsmaðurinn það. Símtalið var fjögurra mínútna langt - hvað annað átti ég að ræða í þessar fjórar mínútur við starfsmann í símsvörun? Forsætisráðherra sendi fjölmiðlum síðan yfirlýsingu þar sem því er hafnað að trúnaði hafi verið lofað. Ráðherra kaus þó að taka ekki fram að símtöl til ráðuneytisins væru ekki hljóðrituð, líkt og ég komst síðar að. Ráðherrann spurði mig aldrei út í þetta símtal, heldur aðeins starfsmann Umbra, sem sinnir símsvörun fyrir stjórnsýslu landsins. Sannleikurinn hentaði ráðherranum ekki í þessu máli. Það má líka setja stórt spurningamerki við að eðlileg öryggisráðstöfun líkt og hljóðritun símtala sé ekki til staðar hjá ráðuneytum landsins. Aðstoðarmaður forsætisráðherra afhenti barnamálaráðherra upplýsingar um erindi mitt og umkvörtun, auk persónuupplýsinga um mig. Um það er ekki deilt. Enda liggur fyrir að barnamálaráðherra bæði þráhringdi í mig og mætti heim til mín að kvöldlagi, óboðin. Ekkert af þessu hefði gerst ef forsætisráðherra hefði ekki brugðist í þessu máli. Þvælan þrífst í þögguninni Tálmun þrífst í þögninni og þvælan í þögguninni. Staðreyndir eru kæfðar niður og ekkert nema samsæriskenningar komast að, í umræðu sem litast af tilfinningum og heift. Það er leitun að öðru eins bulli og hefur fengið að grassera á samfélagsmiðlum. Ég ákvað upp á mitt einsdæmi að senda erindi á forsætisráðuneytið um forsögu Ásthildar Lóu og upp á einsdæmi sendi ég þetta sama erindi á fréttamann sem ég treysti, eftir að ráðuneytið hafnaði því að veita mér áheyrn. Ég var ekki að ganga erinda eins eða neins eins og ítrekað hefur verið haldið fram á samfélagsmiðlum. Það er ekkert leyndarmál að ég hef aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn, ég var Vilmundarkona á sínum tíma og Jóhanna Sigurðardóttir gerði margt gott, Vinstri græn hef ég líka kosið en aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Síðast kaus ég Samfylkinguna en ég er ekki búin að ákveða mig hvað ég kýs næst en það verður ekki Flokkur fólksins. Og þetta er sannleikurinn í tengdamömmumálinu. Ólöf Björnsdóttir, sjúkraliði með BA í sálfræði og er að vinna að meistararannsókn í fötlunarfræðum.
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar
Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar
Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar
Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun