Að taka kolin fram yfir bæjarlækinn Herdís Sólborg Haraldsdóttir skrifar 20. maí 2022 08:01 Í raun fyrir ekki svo löngu síðan, var drengur sendur í sveit fyrir vestan. Hann var af fyrstu kynslóð borgarbarna, þeirri sem fór í rútum landshluta á milli og oftar en ekki til margra mánaða dvalar. Þessir flutningar eru ein birtingarmynd hjarðhegðunar Íslendinga þess tíma. Þetta tíðkaðist bara. Hugsunin að baki þessu var engu að síður margslungin, pólitísk og persónuleg. Bærinn sem um ræðir var eins og margir bæir þess tíma, staðsettur ofarlega í hlíð við sjálfan bæjarlækinn. Öllu neðar var hver. Drengurinn náði illa að tengjast öðrum á bænum og fylgir ekki sögunni hvort staðið hafi á þeim eða honum. Þar að auki komst hann seint og illa til verka. Bændunum varð fljótt ljóst að drenginn gætu þau ekki tekið aftur. Það að vera verklaus var eitt, en að taka ekki þátt í samtali um störfin var svo annað. Jörðin bar ekki marga og þessum var sannarlega ofaukið. Um mitt sumar tekur annað þeirra tveggja af skarið og gengur til drengsins. Drengurinn, enn djúpt í sínum hugsunum, hvorki heyrði né meðtók tiltalið. Þvert á móti þá var hann heldur upp með sér yfir athyglinni og greip fegins hendi tækifærið sem í nærverunni fólst. Án óþarfa málalengina dró hann upp nákvæma teikningu, myndskreytta. Heilt sumar lá undir. Með sínu hugviti hafði honum tekist að leysa ráðgátuna um það hvernig nýta mætti hverinn og fallvatnið í læknum til þess að hita bæinn. Það er skemmst frá því að segja að bændurnir bæði hlustuðu og treystu drengnum fyrir verkinu. Í lok sumars gátu þau lagt kolunum og hitað bæinn með þeim auðlindum sem þau höfðu aðgang að. Drengurinn hafði kannski ekki verið öflugur á hrífunni en hann breytti lífsskilyrðum ábúenda og þankagangi til framtíðar og fór sjálfur vel nestaður af reynslu og innsýn til borgarinnar. Eins og í þessari sögu þá er það svo að þegar hugvitið verður að nýsköpun þá getur það fleytt okkur fram, en líka aftur. Hvoru tveggja getur tortímt og auðgað og það jafnvel á sama tíma. Vel heppnaðri nýsköpunarviku er að ljúka og mikilvægt að halda áfram á lofti mikilvægi fjölbreytni og ólíkra sjónarmiða þegar kemur að því að þróa nýjar lausnir á viðfangsefnum nú og til framtíðar. Sú nýsköpun sem við þurfum að vinna að í dag snýr að mörgu leyti að því bjarga okkur sjálfum. Ekki bara forréttindahópunum, heldur heildinni. Það felur í sér að við þurfum á köflum að hægja á okkur, hlusta og hleypa fleirum að, enda er ekki á allra færi að laga allt. Ólík sjónarmið þurfa að koma saman. Í dæminu hér að ofan þá býr drengurinn við ákveðin forréttindi og var fljótur að frá traust frá ábúendum. Þetta er ekki alltaf svona. Við erum öll með okkar innbyggðu skekkjur og fordóma sem verða í vegi fyrir því að góðar lausnir nái fram að ganga. Hugvitið er ekki hindrun. Það er allstaðar og það er eins og annað, jafn fjölbreytt og við erum mörg. Hindrunin er hugarfar þeirra sem loka á tækifærin sem eru fólgin í fjölbreyttu hugviti, af því að þeir eru með sínu innbyggða skekkju og fordóma. Því fylgir ábyrgð að skapa eitthvað nýtt og því fylgir ábyrgð að fjárfesta í og fjármagna nýsköpun. Það er óhagkvæmd, ósjálfbært og óskynsamlegt nú og til framtíðar að leyfa nýsköpun að þróast og vaxa í skjóli forréttindahópa. Það eru til ótal leiðir og sannreynd aðferðafræði sem getur hjálpað einstaklingum, fjárfestum og fyrirtækjum að viðurkenna og vinna með þessa innbyggðu skekkju sem býr í okkur öllum. Allt þetta krefst ígrundaðra vinnubragða og viðhorfsbreytinga sem gerast ekki af sjálfu sér. Staðan er nefnilega sú í dag að ef ekkert er gert, komumst við ekki mikið lengra með hrífuna, en í kringum okkur sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Irpa ehf. og ráðgjafi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvort er ánægjulegra, kynlíf eða verslunarleiðangur? Gró Einarsdóttir Skoðun Af hverju vilja lyfjafyrirtæki ekki að lyfjahampur verði lögleiddur? Sigurður Hólmar Jóhannesson Skoðun Ég er ekki alki Þorgerður María Þorbjarnardóttir Skoðun „Þetta reddast“ og heilsan að húfi? Alexander Aron Guðjónsson,Ásta Logadóttir Skoðun Sannleikurinn um Evrópusambandið V: 26 þjóðir hafa hafnað eigin gjaldmiðli, líka Þýzkaland með sitt ofursterka Mark Ole Anton Bieltvedt Skoðun Mannréttindabrot á vinnumarkaði Helgi Brynjarsson Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flýr Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Nauðsyn námsgagna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýar Árnadóttir Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun Fást engin svör Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Beðið eftir orkumálaráðherra Eggert Valur Guðmundsson,Gunnar Aron Ólason skrifar Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flýr Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun „Við verðum að fylgja lögum“ Hópur listafólks skrifar Skoðun Ég er ekki alki Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun „Þetta reddast“ og heilsan að húfi? Alexander Aron Guðjónsson,Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Nauðsyn námsgagna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvort er ánægjulegra, kynlíf eða verslunarleiðangur? Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Fást engin svör Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sannleikurinn um Evrópusambandið V: 26 þjóðir hafa hafnað eigin gjaldmiðli, líka Þýzkaland með sitt ofursterka Mark Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Mannréttindabrot á vinnumarkaði Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Af hverju vilja lyfjafyrirtæki ekki að lyfjahampur verði lögleiddur? Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Hvað á ég að gera í því? María Rut Hinriksdóttir skrifar Skoðun Gætum við verið betri hvert við annað? Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Ríkisstjórnin seilist í sjóði erfiðisvinnufólks Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þar sem náttúran tapar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Fjárfesting í háskólum Magnús Karl Magnússon skrifar Skoðun Orkunýlendan Ísland? Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Sjá meira
Í raun fyrir ekki svo löngu síðan, var drengur sendur í sveit fyrir vestan. Hann var af fyrstu kynslóð borgarbarna, þeirri sem fór í rútum landshluta á milli og oftar en ekki til margra mánaða dvalar. Þessir flutningar eru ein birtingarmynd hjarðhegðunar Íslendinga þess tíma. Þetta tíðkaðist bara. Hugsunin að baki þessu var engu að síður margslungin, pólitísk og persónuleg. Bærinn sem um ræðir var eins og margir bæir þess tíma, staðsettur ofarlega í hlíð við sjálfan bæjarlækinn. Öllu neðar var hver. Drengurinn náði illa að tengjast öðrum á bænum og fylgir ekki sögunni hvort staðið hafi á þeim eða honum. Þar að auki komst hann seint og illa til verka. Bændunum varð fljótt ljóst að drenginn gætu þau ekki tekið aftur. Það að vera verklaus var eitt, en að taka ekki þátt í samtali um störfin var svo annað. Jörðin bar ekki marga og þessum var sannarlega ofaukið. Um mitt sumar tekur annað þeirra tveggja af skarið og gengur til drengsins. Drengurinn, enn djúpt í sínum hugsunum, hvorki heyrði né meðtók tiltalið. Þvert á móti þá var hann heldur upp með sér yfir athyglinni og greip fegins hendi tækifærið sem í nærverunni fólst. Án óþarfa málalengina dró hann upp nákvæma teikningu, myndskreytta. Heilt sumar lá undir. Með sínu hugviti hafði honum tekist að leysa ráðgátuna um það hvernig nýta mætti hverinn og fallvatnið í læknum til þess að hita bæinn. Það er skemmst frá því að segja að bændurnir bæði hlustuðu og treystu drengnum fyrir verkinu. Í lok sumars gátu þau lagt kolunum og hitað bæinn með þeim auðlindum sem þau höfðu aðgang að. Drengurinn hafði kannski ekki verið öflugur á hrífunni en hann breytti lífsskilyrðum ábúenda og þankagangi til framtíðar og fór sjálfur vel nestaður af reynslu og innsýn til borgarinnar. Eins og í þessari sögu þá er það svo að þegar hugvitið verður að nýsköpun þá getur það fleytt okkur fram, en líka aftur. Hvoru tveggja getur tortímt og auðgað og það jafnvel á sama tíma. Vel heppnaðri nýsköpunarviku er að ljúka og mikilvægt að halda áfram á lofti mikilvægi fjölbreytni og ólíkra sjónarmiða þegar kemur að því að þróa nýjar lausnir á viðfangsefnum nú og til framtíðar. Sú nýsköpun sem við þurfum að vinna að í dag snýr að mörgu leyti að því bjarga okkur sjálfum. Ekki bara forréttindahópunum, heldur heildinni. Það felur í sér að við þurfum á köflum að hægja á okkur, hlusta og hleypa fleirum að, enda er ekki á allra færi að laga allt. Ólík sjónarmið þurfa að koma saman. Í dæminu hér að ofan þá býr drengurinn við ákveðin forréttindi og var fljótur að frá traust frá ábúendum. Þetta er ekki alltaf svona. Við erum öll með okkar innbyggðu skekkjur og fordóma sem verða í vegi fyrir því að góðar lausnir nái fram að ganga. Hugvitið er ekki hindrun. Það er allstaðar og það er eins og annað, jafn fjölbreytt og við erum mörg. Hindrunin er hugarfar þeirra sem loka á tækifærin sem eru fólgin í fjölbreyttu hugviti, af því að þeir eru með sínu innbyggða skekkju og fordóma. Því fylgir ábyrgð að skapa eitthvað nýtt og því fylgir ábyrgð að fjárfesta í og fjármagna nýsköpun. Það er óhagkvæmd, ósjálfbært og óskynsamlegt nú og til framtíðar að leyfa nýsköpun að þróast og vaxa í skjóli forréttindahópa. Það eru til ótal leiðir og sannreynd aðferðafræði sem getur hjálpað einstaklingum, fjárfestum og fyrirtækjum að viðurkenna og vinna með þessa innbyggðu skekkju sem býr í okkur öllum. Allt þetta krefst ígrundaðra vinnubragða og viðhorfsbreytinga sem gerast ekki af sjálfu sér. Staðan er nefnilega sú í dag að ef ekkert er gert, komumst við ekki mikið lengra með hrífuna, en í kringum okkur sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Irpa ehf. og ráðgjafi.
Af hverju vilja lyfjafyrirtæki ekki að lyfjahampur verði lögleiddur? Sigurður Hólmar Jóhannesson Skoðun
Sannleikurinn um Evrópusambandið V: 26 þjóðir hafa hafnað eigin gjaldmiðli, líka Þýzkaland með sitt ofursterka Mark Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun
Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir skrifar
Skoðun Sannleikurinn um Evrópusambandið V: 26 þjóðir hafa hafnað eigin gjaldmiðli, líka Þýzkaland með sitt ofursterka Mark Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Af hverju vilja lyfjafyrirtæki ekki að lyfjahampur verði lögleiddur? Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar
Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Af hverju vilja lyfjafyrirtæki ekki að lyfjahampur verði lögleiddur? Sigurður Hólmar Jóhannesson Skoðun
Sannleikurinn um Evrópusambandið V: 26 þjóðir hafa hafnað eigin gjaldmiðli, líka Þýzkaland með sitt ofursterka Mark Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? Magnea Marinósdóttir Skoðun